Dil ve Konuşma Terapisi Öğrencilerinin Sürekli Eğitim Kursları Hakkındaki Görüşlerinin İncelenmesi: Tek Üniversite Örneklemi

Yıl 2024, , 204 - 225, 29.08.2024

Süheylanur Sal İşleyen , Asena Durna , Kutay Şıklar

https://doi.org/10.58563/dkyad-2024.72.4

Öz

Amaç: Bu araştırmada Dil ve Konuşma Terapisi lisans bölümü öğrencilerinin mesleki alanda gerçekleşen sürekli eğitim kurslarına yönelik görüşlerinin incelenmesi amaçlanmaktadır.

Yöntem: Araştırma örneklemini, İstinye Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dil ve Konuşma Terapisi bölümü lisans programında eğitim almakta olan 3. ve 4. sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Çalışmada kullanılan anket Google Formlar aracılığı ile çevrim içi olarak oluşturulmuştur. Anket iki bölümden oluşmaktadır. İlk bölümünde katılımcıların cinsiyeti, yaşı, eğitim düzeyi, daha önce sürekli eğitim kursuna katılma durumu, eğitimleri hangi yöntemle aldıkları gibi çoktan seçmeli sorular yer almaktadır. İkinci bölümü ise 5’li Likert tipindedir ve sürekli eğitim kurslarının gerekliliği, mesleki gelişime katkıda bulunup bulunmadığı, kurslara erişimin kolaylığı, eğitimlerin yararlı olup olmadığı, Türkiye’deki kursların yeterli bulunup bulunmadığı, eğitimlerin vakaları değerlendirmede ve terapi sürecinde yardımcı olup olmadığı gibi konuları içeren 12 soru yer almaktadır. Katılımcıların ankete vermiş oldukları yanıtlar betimsel olarak analiz edilmiştir.

Bulgular: Katılımcıların çoğunluğunun sürekli eğitim kurslarına katıldığı, aldıkları sürekli eğitim kurslarının genellikle çevrim içi olduğu, almak istedikleri sürekli eğitim kurslarını çalışmayı düşündükleri alanlarda seçtikleri görülmüştür. Ayrıca katılımcılar sürekli eğitim kurslarının gerekli olduğunu ifade etmiş ve mesleki eğitim süreçlerine katkıda bulunduğunu belirtmiştir. Ancak çevrim içi olarak verilen sürekli eğitim kurslarını yeterli bulma konusunda kararsız oldukları görülmüştür. Ek olarak, sürekli eğitim kurslarının genellikle tek bir ilde olduğunu düşünmektedirler. Bununla birlikte katılımcıların kursların ücretlerini yüksek buldukları, ücretlendirmeleri düşük olan kursları tercih ettikleri görülmüştür. Son olarak lisans süresince aldıkları eğitimleri yeterli bulmadıkları görülmüştür.

Sonuç: Araştırma sonucunda Dil ve Konuşma Terapisi bölümü lisans öğrencilerinin mesleki anlamda sadece lisans döneminde alınan eğitimle yeterli olamayacaklarını düşündükleri sonucuna ulaşılmıştır. Sürekli eğitim kurslarının dil ve konuşma terapisi alanı için gerekli olduğu ve mesleki gelişime katkı sağlayacağı görülmektedir. Ayrıca katılımcılar çalışmak istedikleri alana yönelik sürekli eğitim kurslarını tercih etmektedir.

Anahtar Kelimeler

sürekli eğitim kursları, yaşam boyu öğrenme, Dil ve konuşma terapisi böümü

Teşekkür

İstinye Üniversitesi Dil ve Konuşma Terapisi Bölümü Öğrencileri Adile KÖK, Ayşe BÜBER, Gamze Şevval TAKAN ve Gaye ALTINAY'a veri toplama sürecindeki desteklerinden ötürü teşekkür ederiz.

Examining the Opinions of Speech and Language Therapy Students about Continuing Education Courses: Single University Sample

Öz

Purpose: The aim of this research is to examine the opinions of undergraduate students in the field of speech and language therapy regarding continuous education courses in the professional domain.

Method: The research sample consists of third and fourth-year students enrolled in the speech and language therapy undergraduate program at İstinye University Faculty of Health Sciences. The survey used in this study was created online via Google Forms. The survey consisted of two sections. The first section included multiple-choice questions about participants' gender, age, education level, previous participation in continuous education, and the method of obtaining education. The second section comprised 12 questions using a 5-point Likert scale, exploring opinions on the necessity of continuous education courses, their contribution to professional development, accessibility challenges, perceived effectiveness, adequacy of courses in Turkey, and their efficacy in evaluating cases and therapy. Descriptive analysis was conducted on the responses provided by the participants.

Results: The majority of participants had attended continuous education courses, primarily online, and selected courses relevant to their intended areas of work. Participants expressed that continuous education courses were necessary and contributed to their professional development, although they were undecided about the adequacy of online courses. Additionally, participants perceived that continuous education courses were predominantly available in a single city. However, they found course fees high and tended to prefer lower-priced options. Finally, participants indicated that they did not find the education received during their undergraduate program to be sufficient.

Conclusion: The research concludes that undergraduate students in the field of speech and language therapy believe that education received during the undergraduate period alone is not sufficient for professional competence. It is observed that continuous education courses are necessary for the field of speech and language therapy and will contribute to professional development. The examination of participants' ability to observe or practice with specific case groups has not been investigated in this study, which is a limitation, and it is recommended to be considered in future studies. Furthermore, it is suggested to increase and diversify the number of continuous education courses and facilitate access to these courses. Additionally, the sample of the study only covers İstinye University, and it is recommended that a similar study be repeated within other universities. This is because factors such as the academic staff and expertise of the faculty, student demand, and the mission and vision of the university may lead to universities specializing more in certain disciplines and excelling in these areas, which could affect the study results.

Anahtar Kelimeler

speech and language therapy, lifelong learning, continuous education

Kaynakça

• Acıelma, B. (2022). Dil ve konuşma terapistlerinin sürekli eğitim kursları hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. [Yüksek Lisans Tezi]. Kapadokya Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim, Öğretim ve Araştırma Enstitüsü, Nevşehir.
• Akçay, R. C., & Yıldırım, R. (2014). Evaluating the continuing education centers in terms of life long learning. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 116, 1756-1762.
• The ASHA Leader Live. (2020, June). COVID-19 impact on ASHA members: The personal and the professional.
• Bağcı, E. (2011). Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinde Türkiye’de yaşam boyu eğitim politikaları, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(2), 139-173.
• Bellice, M. (2017). Türkiye'de çalışan dil ve konuşma terapistlerinin hızlı-bozuk konuşma ve terapisine yönelik algılarının değerlendirilmesi. [Yüksek Lisans Tezi]. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Bulut, B. (2009). Sürekli eğitim merkezlerinin ülkemiz ve bazı ülkelerdeki işleyişi. [Yüksek Lisans Tezi]. Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
• Can, E. (2020). Coronavirüs (Covid-19) pandemisi ve pedagojik yansımaları: Türkiye’de açık ve uzaktan eğitim uygulamaları. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 6(2), 11-53.
• Candır Şimşek, H., İslamoğlu, E., & Yıldırımalp, S. (2017). The role and importance of continuing education centers in in turkey on lifelong learning. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(5), 1-10.
• CPLOL-(Standing Liaison Committee of European Union Speech and Language Therapists/Logopedists) (2007) Revised minimum standarts for education of speech-language therapists. Education Commission of General Assembly, Riga. [http://www.cplol.org/eng/education.htm).
• Çağlar, Y. (2021). Türkiye’deki dil ve konuşma terapistlerinin otizm spektrum bozukluğuna ilişkin özyeterlik düzeylerinin incelenmesi. [Yüksek Lisans Tezi]. Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Duru, H., Akgün, E. G., ve Maviş, İ. (2018). Dil ve konuşma terapisi mesleğine yönelik farkındalığın belirlenmesi. Dil Konuşma ve Yutma Araştırmaları Dergisi, 1(3), 257-280.
• Erim, A., & Seçkin Yılmaz, Ş. (2022). Dil ve konuşma terapistlerinin iki dilliliğe yönelik bilgi düzeylerinin incelenmesi. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 12(2), 727-744.
• Frias, Solita A. & Consolacion L. Fajardo (2008). Textbook in Auditing Theory (Assurance and Related Services), Fourth Edition, Katha Publishing Co., Philippines.
• Justice, L. M. (2006). Communication sciences and disorders: An introduction. Upper Saddle River, NJ: Pearson/Merrill Prentice Hall.
• Kılıklı, M. (2008). Türkiye üniversitelerindeki sürekli eğitim merkezlerinin yapısı ve işleyişi. [Yüksek Lisans Tezi]. Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
• Kızılboğa, V., Türker, A., ve Kaya, Y. (2022). Türkiye’deki dil ve konuşma terapistlerinin selektif mutizme ilişkin özyeterlik ve bilgi düzeylerinin incelenmesi. Dil Konuşma ve Yutma Araştırmaları Dergisi, 5(3), 274-293.
• Koçak, A. N., Bengisu, S., ve Altun, M. B. (2022). Dil ve konuşma terapistlerinin yatak başı yutma değerlendirmesine yönelik bilgilerinin incelenmesi. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 11(2), 228-240.
• Kurulu, Y. (2010). Türkiye yükseköğretim yeterlilikler çerçevesi (TYYÇ).
• Maviş, İ., Selvi Balo, S., Balo, E., ve Tadıhan Özkan, E. (2021). COVID-19 Pandemisinin dil ve konuşma terapisi bölümündeki eğitim-öğretim faaliyetlerine etkisinin ve öğrencilerin uzaktan eğitim faaliyetlerine yönelik görüşlerinin incelenmesi: Anadolu Üniversitesi Örneklemi. Türkiye Klinikleri Journal of Health Sciences, 6(3), 450-466.
• Poyraz, H., & Titrek, O. (2013). Development of lifelong learning in Turkey. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1).
• Savaş, M., & Toğram, B. (2013). Türkiye'deki dil ve konuşma terapistlerinin otizm alanındaki eğitim ve klinik bilgilerinin belirlenmesi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(4), 183-194.
• Şahan, G. (2021). Türkiye'deki dil ve konuşma terapistlerinin dudak damak yarığına ilişkin özyeterlik düzeylerinin incelenmesi. [Yüksek Lisans Tezi]. Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Tabak, R. S. (2005). Sağlık hizmetlerinde sürekli eğitim ve sürekli mesleki gelişim. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 62(1), 59-66.
• Toğram, B., Güneri, Y., ve Yanat-Van-Zonderen, E. (2020). Türkiye’de dil ve konuşma terapistlerinin klinik uygulama ve deneyimlerinin İncelenmesi. Dil Konuşma ve Yutma Araştırmaları Dergisi, 2(3), 315-347.
• Topbas, S., Konrot, A., ve Basal, M. (1996). A survey regarding the competencies of speech and language pathologists: Perceptions about their current and future competencies. In Annual Congress of CEC-Council for Exceptional Children.
• Topbaş, S., Konrot, A., ve Ege, P. (2002). Dil ve konuşma terapistliği: Türkiye'de gelişmekte olan bir bilim dalı. Anadolu Üniversitesi.
• Yokuş, İ. (2019). Üniversite öğrencilerinin üniversitelerin sürekli eğitim merkezlerince verilen eğitimlere ilişkin görüşlerinin incelenmesi. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Bartın Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
• YÖK (2024, Ağustos 19). Ulusal Çekirdek Eğitim Programı. https://www.yok.gov.tr/kurumsal/idari-birimler/egitim-ogretim-dairesi/ulusal-cekirdek-egitimi-programlari