Identification of the Awareness of Nurses and Doctors on the Role of Speech and Language Therapists in Swallowing Disorders

Yıl 2022, Cilt: 5 Sayı: 2, 123 - 159, 31.08.2022

Serkan Bengisu Dilara Derin

Öz

Purpose: The causes and consequences of dysphagia may require the cooperation of more than one specialist. Dysphagia is managed with a multidisciplinary team in order to provide a better outcome to the patient. On the other hand, the low number of speech and language therapists (SLT) available in Turkey including in the healthcare settings makes one think that doctors and nurses who work in a multidisciplinary team in the field have low levels of awareness and do not refer patients to SLTs. As a result of the literature review, it was seen that there was no research on this topic involving nurses and doctors. The aim of this study was to identify the awareness of the nurses and doctors working together in the field about the role of speech and language therapists in swallowing disorders. Method: The sample of the study consisted of 36 doctors from various branches in three different cities and 68 nurses working in various services in 7 different cities. "Nurse Awareness Questionnaire" consisting of 19 questions and "Doctor Awareness Questionnaire" consisting of 24 questions were used in the research. There were common questions in the surveys. The questionnaires were delivered to the participants over the internet (online) and by hand. Questionnaires were developed by the researcher. The data were analyzed descriptively and statistically. Results: In both groups, it was observed that the profession of speech and language therapy is well-known, but its role in the field of swallowing disorders is not known enough. 94.4% of doctors and 83.8% of nurses think that speech and language therapists work mostly in the field of fluency disorders. 50% of doctors think that speech and language therapists work in the field of swallowing disorders, but only 28.6% of doctors refer their patients with swallowing disorders to a speech and language therapist. There was no significant difference between the groups' awareness levels about speech and language therapist’s role in swallowing. Conclusion: The results of the study showed that awareness of speech and language therapist is high among doctors and nurses, but the awareness of SLT’s role in swallowing therapy is not high. Although the awareness is not very low and it is known that patients with swallowing issues will be fed orally again, these patients are not directed to speech and language therapists by the doctors. Planning activities including seminars for doctors and nurses to increase their awareness on the importance of early swallowing assessment and treatment will increase awareness of speech and language therapists and their roles in swallowing disorder, and help patients benefit from therapists.

Anahtar Kelimeler

speech and language therapy, doctor, nurse, awareness, dysphagia

Hemşirelerin ve Doktorların Dil ve Konuşma Terapistlerinin Yutma Bozukluğundaki Rolüne İlişkin Farkındalıklarının Belirlenmesi

Öz

Amaç: Disfajinin nedenleri ve sonuçları birden fazla uzmanın iş birliğini gerektirebilir. Hastaya daha iyi bir sonuç sunabilmek için disfaji, multidisipliner bir ekip ile yönetilir. Öte yandan ülkemizde ve hastanelerde mevcut dil ve konuşma terapisti sayısının az olması, alanda multidisipliner çalışılan doktor ve hemşireler tarafından farkındalığının az olduğunu ve hasta yönlendirmesi yapmadıklarını düşündürmüştür. Yapılan literatür taraması sonucu hemşire ve doktorları kapsayan bir araştırmanın yapılmadığı görülmüştür. Bu amaçla alanda birlikte çalışılan hemşire ve doktorların dil ve konuşma terapistlerinin yutma bozukluğundaki rolüne ilişkin farkındalıklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmanın örneklemini 3 farklı şehirdeki çeşitli alanlardan 36 doktor ve 7 farklı şehirdeki çeşitli servilerde hizmet vermiş/vermekte olan 68 hemşire oluşturmuştur. Çalışmada 19 sorudan oluşan ‘Hemşire Farkındalık Anketi’ ve 24 sorudan oluşan ‘Doktor Farkındalık Anketi’ kullanılmıştır. Anketler araştırmacı tarafından oluşturulmuştur. Veriler betimsel ve istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Bulgular: Her iki grupta da dil ve konuşma terapisi mesleğinin bilinirliğinin olduğu ancak yutma bozuklukları alanındaki rolünün yeterli bilinmediği görülmüştür. Doktorların %94,4’ü, hemşirelerin %83,8’i dil ve konuşma terapistlerinin daha çok akıcılık bozuklukları alanında çalıştığını düşünmektedir. Doktorların %50’si, dil ve konuşma terapistlerinin yutma bozuklukları alanında çalıştığını düşünmektedir ancak doktorların sadece %28,6’sı, yutma bozukluğu olan hastalarını dil ve konuşma terapistine yönlendirmiştir. Grupların dil ve konuşma terapistinin yutmadaki rolü hakkındaki farkındalık düzeyleri arasında anlamlı bir fark yoktur (p>,05). Sonuç: Doktor ve hemşirelere dil ve konuşma terapistine, erken yapılan yutma değerlendirme ve terapisinin önemine yönelik farkındalık çalışmaları, seminerler yapmak, dil ve konuşma terapistlerinin ve yutma bozukluğundaki rolünün bilinirliğinin artmasına ve hastaların da terapistlerden yararlanmasına katkı sağlayacaktır.

Anahtar Kelimeler

yutma bozukluğu, dil ve konuşma terapisi, doktor, hemşire, farkındalık

Kaynakça

• Altman, K. W., Yu, G. P. ve Schaefer, S. D. (2010). Consequence of dysphagia in the hospitalized patient: impact on prognosis and hospital resources. Archives of Otolaryngology–Head & Neck Surgery, 136(8), 784-789.
• Anderle, P., Rech, R. S., Pasqualeto, V. M. ve Goulart, B. N. G. D. (2018). Knowledge of the medical and nursing teams about the management of oral medications in hospitalized adult dysphagic patients. Audiology-Communication Research, 23, e1933.
• American Speech-Language-Hearing Association. (2002). Adult dysphagia. https://www.asha.org/practice- portal/clinical-topics/adult-dysphagia/ adresinden alınmıştır (Erişim Tarihi: 11.07.2022).
• American Speech-Language-Hearing Association. (2004). Preferred practice patterns for the profession of Speech-Language Pathology. https://www.asha.org/policy/PP2004-00191/ adresinden alınmıştır (Erişim Tarihi: 20.05.2020).
• Bakhtiyari, J., Ghorbani, R., Salmani, M., Asadi, M., Irani, S. ve Abadi, R. E. (2019). Physicians' perspective on a multidisciplinary approach to dysphagia management. Iranian Journal of Otorhinolaryngology, 31(104), 141-146.
• Bengisu, S. & Gerçek, E. (2019). Türkiye’de yutma bozuklukları ile ilgili yapılmış lisansüstü tez çalışmalarının incelenmesi Dil, Konuşma ve Yutma Araştırmaları Dergisi, 2(1), 77-103.
• Bhimte, M. S., & Rangasayee, M. R. (2015). To study awareness level of dysphagia and role of speech language pathologist in dysphagia assessment and management among nurses. Journal of Medical Science and Clinical Research, 7(3), 6676-6681.
• Chu, S. Y., Tang, K. P., McConnell, G., Mohd Rasdi, H. F. ve Yuen, M. C. (2019). Public perspectives on communication disorders and profession of speech-language pathology. Speech, Language and Hearing, 22(3), 172-182.
• Davies, S., Taylor, H., MacDonald, A. ve Barer, D. (2001). An inter-disciplinary approach to swallowing problems in acute stroke. International Journal of Language & Communication Disorders, 36(sup1), 357-362.
• Denk-Linnert, D. M. (2012). Evaluation of symptoms. In M.F. Reiser, H. Hricak, and M. Knauth (Eds.), Dysphagia: Diagnosis and Treatment (pp. 71-81). Springer.
• Dil ve Konuşma Terapisi Ulusal Çekirdek Eğitim Programı. (2016). DKT-UÇEP: 2016. https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/Ulusal-cekirdek-egitimi-programlari/dil_konusma.pdf adresinden alınmıştır (Erişim Tarihi: 23.08.2022).
• Dodds, W. J., Stewart, E. T. ve Logemann, J. A. (1990). Physiology and radiology of the normal oral and pharyngeal phases of swallowing. AJR. American Journal of Roentgenology, 154(5), 953-963.
• Duru, H., Akgün, E. G. ve Maviş, İ. (2018). Dil ve konuşma terapisi mesleğine yönelik farkındalığın belirlenmesi. Dil, Konuşma ve Yutma Araştırmaları Dergisi, 1(3), 257-280.
• Engh, M., & Speyer, R. (2021). Management of dysphagia in nursing homes: A national survey. Dysphagia, 37(3), 266-276.
• Ertekin, C., Aydoğdu, İ. ve Seçil, Y. (2002). Orofaringeal yutmanın fizyoloji ve nörolojisi. Ege Tıp Dergisi, 41(3), 163-175.
• Kiyani, S. A. & Butt, A. K. (2014). Dysphagia; Awareness & knowledge of medical practitioners and understanding of role of SLP in its assessment & management. Journal Riphah College of Rehabilitation Sciences, 2(1), 25-29.
• Logemann, J. A. (2007). Swallowing disorders. Best Practice & Research Clinical Gastroenterology, 21(4), 563-573.
• Martens, L., Cameron, T. ve Simonsen, M. (1990). Effects of a multidisciplinary management program on neurologically impaired patients with dysphagia. Dysphagia, 5(3), 147-151.
• Martino, R., Knutson, P., Mascitelli, A. ve Powell-Vinden, B. (2006). Management of Dysphagia in Acute Stroke: An Educational Manual for the Dysphagia Screening Professional. Heart and Stroke Foundation of Ontario. http://swallowinglab.uhnres.utoronto.ca/Management.pdf
• Matsuo, K. & Palmer, J. B. (2008). Anatomy and physiology of feeding and swallowing: normal and abnormal. Physical Medicine and Rehabilitation Clinics of North America, 19(4), 691-707.
• Mubeen, R. & Butt, A. K. (2014). Knowledge of dysphagia, its screening among nurses and awareness of role of speech and language pathologist in dysphagia. Journal Riphah College of Rehabilitation Sciences, 2(2), 38-41.
• Özdemir, A. & Çekin, H. (2011). Disfajiye genel yaklaşım. Güncel Gastro Entroloji, 15(4), 227-234.
• Park, Y. H., Bang, H. L., Han, H. R. ve Chang, H. K. (2015). Dysphagia screening measures for use in nursing homes: a systematic review. Journal of Korean Academy of Nursing, 45(1), 1-13.
• Perry, L. (2001). Screening swallowing function of patients with acute stroke. Part one: identification, implementation and initial evaluation of a screening tool for use by nurses. Journal of Clinical Nursing, 10(4), 463-473.
• Starmer, H.M., Ayoub, N., Byward, C., Kizner, J., Le, Q., Hara, W. ve Holsinger, FC (2017). The impact of developing a speech and swallow rehab program: Improving patient satisfaction and multidisciplinary care. The Laryngoscope, 127(11), 2578-2581.
• Travers, P. L. (1999). Poststroke dysphagia: Implications for nurses. Rehabilitation Nursing, 24(2), 69-73.