Öz
Web 2.0 ile beraber ortaya çıkan aktif
kullanıcı merkezli internetin toplumsal hayata kazandırdığı önemli kavramları
arasında katılımcı kültür gelmektedir. Katılımcı kültür üzerine yapılan
tartışmalar incelendiğinde kavramın gerçekten iyi veya gerçekten kötü olduğunda
dair bir sonuca varılamamaktadır. Bakıldığında kullanıcılara özgür bir alan
sunması, yaratıcılıklarını sergilemelerine olanak tanıması, halk kültürünü
desteklemesi olumlu yönleri olarak ön plana çıkmaktadır. Ancak kullanıcıların
gösterdikleri katılımın herhangi bir maddi karşılığının olmaması, kişisel
bilgilerinin işlenerek reklamcılara satılması, medya şirketleri tarafından
içeriklerinin sömürülmesi katılımcı kültüre karşı olumsuz düşüncelerin ortaya
çıkmasına neden olmaktadır. Çalışmada katılımcı kültür bu tartışmalar etrafında
incelenmektedir. Katılımcı kültürü incelemek için hem televizyon hem de sosyal
medya reyting ölçümlerinde yayınlandığı gün birinciliği kimseye bırakmayan
“Survivor Türkiye” yarışması için sosyal medyada açılmış hayran sayfaları ve
internette dolaşan Survivor capsleri seçilmiştir. Yapılan incelemede katılımcı
kültür içeriklerinin internet kullanıcılar tarafından yoğun bir şekilde takip
edilip, beğenildiği tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Referans1. Fuchs, C. (2012). Google Capitalism. Sweeden, Uppsala University, Department of İnformatics Media, s.46
- Referans2. Fuchs, C. (2106). Sosyal Medya Eleştirel Bir Giriş. (Çeviren: İlker Kalaycı-Diyar Saraçoğlu), Ankara: NotaBene, 79.
- Referans3. Fuchs, C. (2014). Dijital Emek ve Karl Marx. İstanbul: Nota Bene Yayınları, 86.
- Referans4. Güçdemir, Y. (2017). Sosyal Medya Halkla İlişkiler, Reklam ve Pazarlama. İstanbul: Derin Yayınları, 7.
- Referans5. Jenkins, H. (2006). Convergence Culture. New York, NYU Press, 2006.
- Referans6. Jenkins H. (2016). Cesur Yeni Medya, Teknolojiler ve Hayran Kültürü. İstanbul: İletişim, 19, 206.
- Referans7. Manovich, L. (2006). The Language of New Media. Cambridge: MIT Pres, 22
- Referans8. Fidler, R. (1997). Mediamorphosis: Understanding New Media. California: Sage Publications, 23.
- Referans9. Levy, P. (1997). Collective Intelligence: Mankind’s Emerging World in Cyberspace. Perseus Books, Cambridge, s.20
- Referans10. Sayımer, İ., ve Çetinkaya, A. (2016). Alternatif Medyanın Twitter'da Gündem Oluşturma süreci: Berkin Elvan olayı üzerine bir inceleme. S. E. Karakulakoğlu, & Ö. Uğurlu (edt.) İletişim Çalışmalarında Dijital Yaklaşımlar Ankara: Heretik, 2015, s. 225-227.Yayınları, 2016, s.19.
- Referans11. Törenli, N. (2005). Yeni Medya, Yeni İletişim ortamı. Ankara. Bilim ve Sanat Yayınları 2005.
Öz
Participatory
culture is one of the important concepts brought to social life by active
user-centered internet that emerged with Web 2.0. When the discussions on
convergence culture are examined, there is no conclusion that the concept is
really good or really bad. When looked at, that it provides the users with a
free space, allowing them to exhibit their creativity, and supporting the
popular culture stands out as its positive aspects. However, the fact that
there is no financial compensation for the participation of the users, the
processing and sale of personal information to the advertisers and the
exploitation of their content by the media companies cause negative thoughts
against the participatory culture. In this study convergence culture is
examined in respect of these discussions. In order to examine the participatory
culture, the competition “Survivor Turkey”s
fan
pages opened and caps found on the internet, which never leaves being number
one on rating measurements both on TV and social media on the day it is
broadcasted to anyone else, are chosen. In the examination, it was determined
that the participatory culture contents were followed and liked by the internet
users intensively.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Referans1. Fuchs, C. (2012). Google Capitalism. Sweeden, Uppsala University, Department of İnformatics Media, s.46
- Referans2. Fuchs, C. (2106). Sosyal Medya Eleştirel Bir Giriş. (Çeviren: İlker Kalaycı-Diyar Saraçoğlu), Ankara: NotaBene, 79.
- Referans3. Fuchs, C. (2014). Dijital Emek ve Karl Marx. İstanbul: Nota Bene Yayınları, 86.
- Referans4. Güçdemir, Y. (2017). Sosyal Medya Halkla İlişkiler, Reklam ve Pazarlama. İstanbul: Derin Yayınları, 7.
- Referans5. Jenkins, H. (2006). Convergence Culture. New York, NYU Press, 2006.
- Referans6. Jenkins H. (2016). Cesur Yeni Medya, Teknolojiler ve Hayran Kültürü. İstanbul: İletişim, 19, 206.
- Referans7. Manovich, L. (2006). The Language of New Media. Cambridge: MIT Pres, 22
- Referans8. Fidler, R. (1997). Mediamorphosis: Understanding New Media. California: Sage Publications, 23.
- Referans9. Levy, P. (1997). Collective Intelligence: Mankind’s Emerging World in Cyberspace. Perseus Books, Cambridge, s.20
- Referans10. Sayımer, İ., ve Çetinkaya, A. (2016). Alternatif Medyanın Twitter'da Gündem Oluşturma süreci: Berkin Elvan olayı üzerine bir inceleme. S. E. Karakulakoğlu, & Ö. Uğurlu (edt.) İletişim Çalışmalarında Dijital Yaklaşımlar Ankara: Heretik, 2015, s. 225-227.Yayınları, 2016, s.19.
- Referans11. Törenli, N. (2005). Yeni Medya, Yeni İletişim ortamı. Ankara. Bilim ve Sanat Yayınları 2005.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | İletişim ve Medya Çalışmaları |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 2 Sayı: 2 |
