SAĞLIK ÇALIŞANLARININ DUYGUSAL ZEKÂ DÜZEYLERİNİN MOTİVASYONLARINA ETKİSİ

Yıl 2012, Sayı: 32, - , 20.06.2015

Mahmut Akbolat Oğuz Işık

Öz

The purposes of this study are to determine relationship between emotional intelligence and motivations of health employees and effect of emotional intelligence on motivation, and to reveal whether or not differences according to their socio-demographic characteristics. Data was collected with a questionnaire which were composed the emotional intelligence scale was developed by Davies and colleagues (1998) the motivation at work scale was developed by Gagné and colleagues (2010) and socio-demographical characteristics of health employees. Survey, was performed in 5-30 April 2011 in four hospitals that have been operating in Sakarya. 492 health employees participated in the study. Descriptive statistical methods, correlation analysis and regression analysis were used to analyze of data. According to findings there are positive and highly significant relationships between emotional intelligence and motivation (r=0,307). Emotional intelligence has a statistically significant effect on motivation (R2=0,084). According to results, there were significant and positive relationships between motivation and emotional intelligence, and emotional intelligence had a statistically significant effect on motivation

Anahtar Kelimeler

Health Employees, Motivation, Emotional Intelligence

SAĞLIK ÇALIŞANLARININ DUYGUSAL ZEKÂ DÜZEYLERİNİN MOTİVASYONLARINA ETKİSİ

Öz

Çalışmanın amacı, sağlık çalışanlarının duygusal zekâ ve motivasyonları arasındaki ilişkiyi ve duygusal zekânın motivasyon üzerindeki etkisini saptamak ve çalışanların kişisel özelliklerinin duygusal zekâ ve motivasyon üzerinde anlamlı farklılık oluşturup oluşturmadığını belirlemektir. Veri toplama aracı olarak Davies ve arkadaşları (1998) tarafından geliştirilen duygusal zekâ ve Gagné, ve arkadaşları (2010) tarafından geliştirilen işte motivasyon ölçekleri ile çalışanların kişisel özelliklerinden oluşan bir anket formu kullanılmıştır. 05-30 Nisan 2011 tarihleri arasında gerçekleştirilen çalışmaya 492 sağlık çalışanı katılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler, bağımsız örneklerde t testi, tek yönlü varyans analizi, korelasyon analizi ve regresyon analizi kullanılmıştır. Çalışmanın bulgularına göre duygusal zekâ ile motivasyon arasında pozitif yönlü ve istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki (r=307) bulunmaktadır. Duygusal zekâ çalışanların motivasyonunu olumlu yönde etkilemektedir (R=0,084). Motivasyon ve duygusal zekâ arasında anlamlı ve olumlu bir ilişki bulunmakta ve duygusal zekâ motivasyonu istatistiksel açıdan anlamlı bir şekilde etkilemektedir

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Acar, E. (2007). İşletme Yönetiminde Duygusal Zekânın Yeri ve Önemi Üzerine Bir Araştırma, Mustafa Kemal
• Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Hatay. Acar, F. (2002). “Duygusal Zekâ ve Liderlik”, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12: 53-68.
• Aysel, L. (2006). Liderlik ve Duygusal Zekâ, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı
• Yönetim ve Organizasyon Programı Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli. Bal, H. (2001). Bilimsel Araştırma Yöntem ve Teknikleri, Isparta: Süleyman Demirel Basımevi.
• Baltaş, A. ve Baltaş, Z. (2002). Stres ve Başa çıkma Yolları, 21. Baskı, İstanbul: Remzi Kitabevi,.
• Baltaş, Z. (2006). İnsanın Dünyasını Aydınlatan ve İşine Yansıyan Işık: Duygusal Zekâ, 3. Basım, İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Barlı, Ö. (2010). Davranış Bilimleri ve Örgütlerde Davranış, Geliştirilmiş ve Genişletilmiş 4. Baskı, Erzurum: Aktif Yayınevi.
• Bar-On, R., Brown, JM., Kirkcaldy, BD. ve Thome, EP. (2000). “Emotional expression and implications for occupational stress; an application of the emotional quotient inventory (EQ-i)”, Personality and Individual Differences, 28(6): 1107-1118.
• Bourey, J. (2001). “Do You Know What Your Emotional IQ Is?”, Public Management, 83(9): 4-11.
• Budak, S. (2000). Psikoloji Sözlüğü, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Canbulat, S. (2007). Duygusal Zekâ’nın Çalışanların İş Doyumları Üzerindeki Etkisinin Araştırılması, Gazi
• Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı İnsan Kaynakları Yönetimi Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ankara. Caruso, DR. (1999). Applying the Ability Model of Emotional Intelligence to the World Work, http://www.leadershipcoachacademy.com/handouts/EQ_articleEQ_at_Work.pdf., 1999, Erişim Tarihi: 25.07.2011
• Çelik, SB. ve Deniz, ME. (2008). “A Comparison of Scouts’ Emotional Intelligence Levels With Regards To Age and Gender Variables: A Cross-Cultural Study”, Elementary Education Online, 7(2): 376-383.
• Clark, L. (2000). SOS Duygulara Yardım, (Çev. G. Yazgan), İstanbul: Evrim Yayınevi.
• Cooper, RK. (1997). “Applying Emotional Intelligence in the Workplace”, Training & Development, 51(12): 31-39.
• Cumming, EA. (2005). An Investigation into the Relationship between Emotional Intelligence and Workplace
• Performance: An Exploratory Study, Master of Commerce and Management Thesis, Department of Business Management, Law and Marketing. Lincoln University, Lincoln. Daft, RL. (2000). Management, Orlando: Harcourt College.
• Davies, M., Stankov, L. ve Roberts, RD. (1998). “Emotional Intelligence: In Search of an Elusive Construct”,
• Journal of Personality and Social Psychology, 75(4): 989-1015.
• Derksen, J., Kramer, I. ve Katzko, M. (2002). “Does a Self-Report Measure for Emotional Intelligence Assess
• Something Different Than General Intelligence”, Journal of Personality and Individual Differences, 32(1): 37-48. Dulewicz, V. ve Higgs, M. (1999). “Can Emotional Intelligence br Measured and Developed”, Leadership &
• Organizational Development Journal, 20(5): 242-253. Erdoğdu, Y. (2008). “Duygusal Zekâ’nın Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(23): 62-76.
• Gagné, M., Forest, J., Gilbert, M., Aubé, C., Morin, E. ve Angela, M. (2010). “The Motivation at Work Scale:
• Validation Evidence in Two Languages”, Educational and Psychological Measurement, 70(4): 628-646. Genç, N. (2004). Yönetim ve Organizasyon, Çağdaş Sistemler ve Yaklaşımlar, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Goleman, D. (2000). İş Başında Duygusal Zekâ, (Çev. H. Balkara), İstanbul: Varlık Yayınları.
• Goleman, D. (2005). Duygusal Zekâ Neden IQ’dan Daha Önemlidir? (Çev. B.S. Yüksel), İstanbul: Varlık Yayınları.
• Gümüş, M. (1999). Yönetimde Başarı İçin Altın Kurallar, İstanbul: Alfa Yayınevi.
• Gürbüz, S. ve Yüksel, M. (2008). “Çalışma Ortamında Duygusal Zekâ: İş Performansı, İş Tatmini, Örgütsel
• Vatandaşlık Davranışı ve Bazı Demografik Özelliklerle İlişkisi” Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(2):174-190. Güredin, E. (1987). Denetim, Muhasebe Enstitüsü Yayın No:50, İstanbul: Avcıol Matbaası.
• Johnson, PR. (1999). “Organizational Benefits of Having Emotionally Intelligent Managers and Employees”,
• Journal of Workplace Learning, 11(3): 84-97. J ordan, PJ., Ashkanasy, NM., Härtel, CEJ. ve Hooper, GS. (2002). “Workgroup Emotional Intelligence Scale
• Development and Relationship to Team Process Effectiveness and Goal Focus”, Human Resource Management Review, 12(2): 195-214. Konrad, S. ve Hendl, C. (2001). Duygularla Güçlenmek/Duygusal Zekâ Sayesinde Başarılı Bir Hayat, (Çev. M.
• Taştan), İstanbul: Hayat Yayınları. Lam, LT. ve Kirby, SL. (2002). “Is Emotional Intelligence an Advantage? An Exploration of the Impact of
• Emotional and General Intelligence on Individual Performance”, The Journal of Social Psychology, 142(1): 133- Law, KS., Wong, C. ve Song, LJ. (2004). “The Construct and Criterion Validity of Emotional Intelligence and Its
• Potential Utility for Management Studies”, Journal of Applied Psychology, 89(3): 483-496. Lundy, O. ve Cowling, A. (1996). Strategic Human Resource Management, Boston: International Thomson Business Press.
• Lyons, JB. ve Schneider, TR. (2005). “The Influence of Emotional Intelligence on Performance, Personality and Individual Differences”, Personality and Individual Differences, 39(4): 693-703.
• Mayer, JD., Salovey, P. ve Caruso D. (2004). “Models of Emotional Intelligence”, In: Robert J. Sternberg,
• Handbook of Intelligence, Cambridge: Cambridge University Press, 96-420, Öztürk, H. (2002). Hemşirelerin Motivasyon Düzeyleri ve Performans Düzeyleri, İstanbul Üniversitesi Sağlık
• Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı Doktora Tezi, İstanbul. Petrides, KV. ve Furnham, A. (2003). “Trait Emotional Intelligence: Behavioural Validation in Two Studies of
• Emotion Recognition and Reactivity to Mood Induction”, European Journal of Personality, 17(1): 39-57. Salovey, P. ve Mayer, JD. (1990). “Emotional Intelligence”, Imagination, Cognition and Personality, 9(3): 185-211.
• Solmuş, T. (2004). İş Yaşamında Duygular ve Kişilerarası İlişkiler, Psikoloji Pencereciden İnsan Kaynakları
• Yönetimi, Ankara: Beta Basım Yayım. Stys, Y. ve Brown, SL. (2004). A Review of the Emotional Intelligence Literature and Implications for Corrections,
• Research Branch Correctional Service of Canada. http://www.csc-scc.gc.ca/text/rsrch/reports/r150/r150_e.pdf. Erişim tarihi: 26.07.2011.
• Van Rooy, DL., Alonso, A. ve Viswesvaran C. (2005). “Group Differences in Emotional Intelligence Scores:
• Theoretical and Practical Implications”, Personality and Individual Differences, 38(3): 689-700. Weissinger, H. (1998). İş Yaşamında Duygusal Zekâ, (Çev. N. Süleymangil), İstanbul: MNS Yayıncılık.
• Yüksel M. (2006). Duygusal Zekâ ve Performans İlişkisi (Bir Uygulama), Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler
• Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Erzurum.