Evaluation of the Relation Between Democracy and the Political Participation Over Türkiye

Yıl 2024, , 57 - 63, 15.10.2024

Abdulvahap Akıncı , Gizem Kabasakal

https://doi.org/10.62425/dssh.1493289

Öz

Political participation is one of the most defining features of democratic practices that date back to ancient Greece. In this way, people can both express their demands and expectations and have a say in the administration through political participation. However, political participation is not always at the desired level and may encounter some problems. Although these problems vary from country to country, they may have different reasons such as population structure, gender view, and management approaches. With the change in the understanding of democracy, the forms of political participation have also differed. For example, it does not seem possible that the direct democracy model implemented in ancient Greece can be used today, yet with some exceptions. The scale and population structure of countries no longer allow direct democracy practice. However, in ancient Greece, only free male citizens were given political participation. Slaves and women did not have any say. On the other hand, in today's democracies there is no discrimination between men and women.
In this study, the relation between democracy and political participation is examined. The obstacles to political participation and democracy in Turkey in the 1980s are examined and it is concluded that political participation was blocked after the military coup, and that there was a struggle to open ways for political participation with the transition to democracy.

Anahtar Kelimeler

Democracy, Political Participation, Factors Affecting Political Participation, Problems Encountered in Political Participation, Turkiye

Evaluation of the Relation Between Democracy and the Political Participation Over Türkiye

Öz

Tarihi Antik Yunan’a kadar giden demokrasi uygulamalarının en belirleyici özelliklerinden birisini siyasal katılım oluşturmaktadır. Vatandaşlar siyasal katılım yoluyla hem talep ve beklentilerini dile getirmekte hem de yönetimde söz sahibi olmaktadır. Ancak siyasal katılım her zaman istenilen düzeyde olmamakta ve bazı sorunlarla karşılaşabilmektedir. Bu sorunlar her ne kadar ülkeden ülkeye farklılık gösterse de nüfusun yapısı, cinsiyete bakış, yönetim anlayışları gibi birçok farklı gerekçesi olabilmektedir. Demokrasi anlayışındaki değişimle birlikte siyasal katılım şekilleri de değişime uğramıştır. Mesela Antik Yunan’da uygulanan doğrudan demokrasi modelinin bugün istisnalar dışında kullanılması pek mümkün görünmemektedir. Ülkelerin ölçek ve nüfus yapısı artık doğrudan demokrasi uygulamasına imkân vermemektedir. Bununla birlikte Antik Yunan’da siyasal katılımı sadece erkek özgür yurttalar sağlamaktaydı. Köleler ve kadınların herhangi bir söz hakkı bulunmamaktaydı. Buna karşın günümüz demokrasilerinde kadın ve erkek ayrımı bulunmamaktadır.
Bu çalışmada demokrasi ve siyasal katılım ilişkisi irdelenmiştir. Türkiye’de 1980’li yıllarda yaşanan siyasal katılım ve demokrasi önündeki engeller irdelenmiştir. Askeri darbe sonrasında siyasal katılımın önünün kesildiği, demokrasiye geçişle birlikte siyasal katılım yollarının açılması yönünde mücadele edildiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Demokrasi, Siyasal Katılım, Siyasal Katılımı Etkileyen Faktörler, Siyasal Katılımda Karşılaşılan Sorunlar, Türkiye

Kaynakça

• Açar, O. (2020). Antik Yunan Demokrasisinden Liberal Demokrasiye Siyasal Katılım. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Erzurum. Akıncı, A. (2011). Demokrasi ve Liberalizmin Zorunlu Birlikteliği. Paradoks: Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 7 (1), 7-28.
• Akıncı, A. (2013). Türk İslam Sentezinde Tarih ve Kimlik, Ekin Yayınları: Bursa.
• Akıncı, A. (2015). Demokrasi İle Siyasal İstikrar ve Kalkınma Arasındaki İlişki: Türkiye Örneği. Turkish Studies, 10 (10), 41-60. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8556
• Akıncı, A. and Usta S. (2016). Türkiye’de Çok Partili Hayata Geçişte Etkili Olan İç Faktörlerin Analizi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 17 (29), 41-52.
• Akıncı, A. ve Koyuncu E. M. (2023). Antik Çağın Tehlikeli Yönetiminden Günümüzün Vazgeçilmez Rejimine: Demokrasi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (37), 1-16. https://doi.org/10.20875/makusobed.1151510
• Alabaş, İ. F. (2022). Temsili Demokrasi Krizine Bir Yanıt Olarak Katılımcı Demokrasi ve Sivil Toplum Kuruluşları. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Konya.
• Aliefendioğlu, Y. (1999).Siyasal Partiler ve Sivil Toplum Örgütleri. Anayasa Yargısı Dergisi, 95-115.
• Arı, M. (1993). Siyasal Katılım 1980 Sonrası Türk Siyasal Sürecinde ANAP ve ANAP Seçmen Profili. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Aydın, A. (2019). Olumlu ve Olumsuz Manası İle Siyasal Katılım Türlerinin İncelenmesi. OPUS International Journal of Society Researches, 10 (17), 2119-2138. https://doi.org/10.26466/opus.509050
• Dahl, R. A. (2001), Demokrasi Üstüne, (Çev.: Betül Kadıoğlu), Ankara: Phoenix Yayınevi
• Eriş, V.and Akıncı A. (2019). 21 Yüzyıl Demokrasilerinde Siyasal Katılım ve Türkiye. Uygulamalı Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (2), 35-55.
• Eser, H. B. and Sarışahin P.(2016). Cinsiyet-Siyasal Katılım İlişkisi: SDÜ Örnek Olayı. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 7 (15), 38-58. https://doi.org/10.21076/vizyoner.252105
• Fuller, G. E. (1996). Demokrasi Tuzağı, Ter.: Meral Gaspıralı, 1. Baskı, İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• Gökçimen, S. (2008). Ülkemizde Kadınların Siyasal Hayata Katılım Mücadelesi. Yasama Dergisi, (10), 5-59. Gürses, F. (2015). Yerel Demokrasi ve Siyasal Katılım: Kent Konseyleri Üzerine Ampirik Bir Araştırma. Paradoks Ekonomi Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11 (2), 49-68.
• Güven, S. (2017). Siyasal İletişim Sürecinin Dönüşümü, Siyasal Katılım ve İletişim Teknolojileri. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication -TOJDAC, 7 (2), 175-191.
• Karaçor, S. (2009). Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16 (2), 121-131.
• Karaoğlu, M. (2009). Siyasal Katılım ve Demokrasi Teorileri. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Küçük, A. (2019). Türkiye’de Sosyal ve Siyasal Değişim: 1980 ve Sonrası. Econharran, 3 (4), 20-45.
• Mouffe, C. (2002). Demokratik Paradoks (The Democratic Paradox), Çev.: A. Cevdet Aşkın, Ankara: Epos Yayınları.
• Özdemir, G. (2019). Siyasal Katılmayı Etkileyen Sosyoekonomik Faktörler Üzerine Bir Araştırma-Çankırı Örneği. Sakarya İktisat Dergisi, 8 (3), 252-283.
• Parla, T. and Ayşe Ö. (1990) “Militarism and Corporatism in Turkish Politics”, İn: Jahrbuch zur Geschichte und Gesselchaft des Vorderen und Mittleren Orients 1987- 1988, edited, by J. Blaschke, Berlin: Parabolis.
• Sarışahin, P. (2015). Cinsiyet-Siyasal Katılım İlişkisi: SDÜ Örnek Olayı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
• Schmidt, M. G. (2001), Demokrasi Kuramına Giriş, (Çev.: M. Emin Köktaş), Ankara: Vadi Yayınları.
• Süslü, D. (2022). Siyasal Katılım ve Kadın: Ak Parti Örneği. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Bingöl.
• Tanör, B. (1989). "Der Verfassungswandel in der Türkei", übersetzt von Christian Rumpf, in: Die Türkei im Umbruch, Özak, Halil I. / Dağyeli, Yıldırım (Hrsg.), 1. Auflage, Frankfurt a. Main, 11-41.
• Taşdelen, M. (2011). Siyaset Sosyolojisi, Kocav Yayınları, İkinci Baskı, İstanbul, s.166.
• Ünalmış, A. N. (2019). Temsili Demokraside Siyasal Katılım Sorununun Çözümünde Türkiye ve AB’nin STK’lara Yaklaşımı. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21 (1), 331-343. https://doi.org/10.32709/akusosbil.513271
• Yolçu, N. (2017). Siyasal Katılım Düzeyi ve Siyasal Toplumsallaşma Araçlarına Yönelik Güven Ölçümü: Kocaeli İli Üzerine Ampirik Bir Çalışma. Erciyes İletişim Dergisi, 5 (1), 40-58.