The Effect of Person-Supervisor Fit on Job Performance: Mediating Role of Work Engagement

Yıl 2023, Cilt: 4 Sayı: 1, 16 - 23, 30.03.2023

Sema Polatcı İfakat Atak

https://doi.org/10.5152/OJFHSS.2022.230527

Cited By: 1

Öz

The aim of this study is to examine the effect of person-supervisor fit on job performance and the mediating
role of work engagement. For this purpose, data was collected through a survey from the blue-collar workers in
TR83 region and analysis and evaluations were made in the context of these data. SPSS and LISREL programs
were used in the analysis of the data. Process macro plug-in developed by Hayes (2022) was used to test the
mediation hypothesis. As a result of the analysis, it was determined that work engagement mediates the relationship between person-supervisor fit and job performance. In the light of the findings, suggestions were
developed for researchers and practitioners.

Anahtar Kelimeler

Person-supervisor fit, work engagement, job performance

Kişi-Yönetici Uyumunun İş Performansı Üzerine Etkisi: İşe Bağlanmanın Aracı Rolü

Öz

Bu çalışmanın amacı, kişi-yönetici uyumunun iş performansı üzerine etkisinde işe bağlanma düzeyinin aracı
rolünün incelenmesidir. Bu amaçla TR 83 bölgesindeki mavi yakalı çalışanlardan anket yoluyla veri toplanmış ve
bu veriler bağlamında analiz ve değerlendirmeler yapılmıştır. Verilerin analizinde SPSS ve LISREL programları
kullanılmıştır. Aracılık hipotezinin test edilmesinde Hayes (2022) tarafından geliştirilmiş olan Process makro
eklentisinden yararlanılmıştır. Analizler sonucunda işe bağlanmanın kişi-yönetici uyumu ve iş performansı
arasındaki etkileşime aracılık ettiği tespit edilmiştir. Elde edilen bulgular ışığında araştırmacı ve uygulayıcılara
öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kişi-yönetici uyumu, işe bağlanma, iş performansı

Kaynakça

• Armstrong, M. (2006). Strategic human resource management: a guide to action. 3.Baskı. London ve Philadelphia: Kogan Page.
• Alfes, K., Shantz, A. ve Alahakone, R. (2016). Testing additive versus interactive effects of person-organization fit and organizational trust on engagement and performance. Personnel Review, 45(6), 1323-1339.
• Astakhova, M. N. (2016). Explaining the effects of perceived person-supervisor fit and person-organization fit on organizational commitment in the US and Japan. Journal of Business Research, 69(2), 956-963.
• Bakker, A. B., Schaufeli, W. B., Leiter, M. P. ve Taris, T. W. (2008). Work engagement: An emerging concept in occupational health psychology. Work & stress, 22(3), 187-200.
• Bakker, A. B. ve Demerouti, E. (2008). Towards a model of work engagement. Career development international. 13(3), 209-223.
• Bal Taştan, S. (2014). The theoretical implications of job demands–resources model: A research study on the relations of job demands, supervisor support and job autonomy with work engagement. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 28(4), 149-192.
• Borman, W. C. (2004). The concept of organizational citizenship. Current Directions İn Psychological Science, 13(6), 238-241.
• Brislin, Richard W., Walter J. LONNER ve Robert M. THORNDIKE (1973), Cross- Cultural Research Methods, New York: John Wiley – Sons Pub.
• Chuang, A., Shen, C. T. ve Judge, T. A. (2016). Development of a multidimensional instrument of personenvironment fit: The perceived person-environment fit scale (PPEFS). Applied Psychology: An International Review, 65, 66–98. DOİ:10.1017/CBO9781107415324.004
• Darvishmotevali, M. ve Ali, F. (2020). Job insecurity, subjective well-being and job performance: The moderating role of psychological capital. International Journal of Hospitality Management, 87, 102462. DOİ: 10.1016/j.ijhm.2020.102462
• Demir, M. (2015). Konaklama işletmelerinde birey-örgüt uyumunun iş performansı ve işte kalma niyeti üzerine etkisi. Journal of Tourism Theory and Research, 1(2), 57-71.
• De Cooman, R., Mol, S. T., Billsberry, J., Boon, C. ve Den Hartog, D. N. (2019).
• Epilogue: Frontiers in person–environment fit research. European Journal of Work and Organizational Psychology, 28(5), 646-652.
• Eryılmaz, A. ve Doğan, T. (2012). İş Yaşamında Öznel İyi Oluş: Utrecht İşe Bağlılık Ölçeğinin Psikometrik Niteliklerinin İncelenmesi. Klinik Psikiyatri Dergisi, 15(1):49-55.
• Field, A. (2013). Discovering statistics using IBM SPSS statistics. Sage Publications.
• Goodman, S. A. ve Svyantek, D. J. (1999). Person–organization fit and contextual performance: Do shared values matter. Journal of Vocational Behavior, 55(2), 254- 275.
• Greguras, G. J. ve Diefendorff, J. M. (2009). Different fits satisfy different needs: Linking person-environment fit to employee commitment and performance using self- determination theory. Journal of Applied Psychology, 94(2), 465.
• Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri felsefe-yöntem-analiz. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Hayes, A. F. (2022). Introduction to Mediation, Moderation, and Conditional Process Analysis, A Regression-Based Approach . New York: The Guilford Press.
• Hayes, A. (2018). Introduction to mediation, moderation and conditional process analysis: A regression-based approach (2. Baskı). New York: The Guilford Press.
• Hsieh, C. C. ve Wang, D. S. (2015). Does supervisor-perceived authentic leadership influence employee work engagement through employee-perceived authentic leadership and employee trust?. The International Journal of Human Resource Management, 26(18), 2329-2348. DOI: 10.1080/09585192.2015.1025234
• İlerler, T. G. ve Gülova, A. A. (2020). Yönetici Desteğinin Çalışanların Kurallara Uyma Davranışı Üzerindeki Etkisi: Havacılık Sektöründe Bir Uygulama. Business & Economics Research Journal, 11(2), 495-513. Jansen, K. J. ve Kristof-Brown, A. (2006). Toward a multidimensional theory of person- environment fit. Journal of Managerial İssues, 193-212.
• Johanson, G. A. ve Brooks, G. P. (2010). Initial scale development: sample size for pilot studies. Educational and psychological measurement, 70(3), 394-400. DOİ: 10.1177/0013164409355692
• Kahn, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. Academy of management journal, 33(4), 692-724.
• Koçel, T. (2018). İşletme yöneticiliği. İstanbul: Beta Yayınları.
• Kristof-Brown, A. ve Guay, R. P. (2011). Person-environment fit. S. Zedeck (Ed.), American psychological association handbook of industrial and organizational psychology içinde (s.1-50). Washington, DC: American Psychological Association.
• Kristof‐Brown, A. L., Zimmerman, R. D. ve Johnson, E. C. (2005). Consequences of ındıvıduals›fıt at work: A meta‐analysis OF person–job, person–organization, person–group, and person–supervisor fit. Personnel Psychology, 58(2), 281-342.
• Kodden, B. (2020). The Effect of Person-Organization Fit on Work Engagement and Performance, The Art of Sustainable Performance içinde (s. 55-59). Springer, Cham.
• Kular, S., Gatenby, M., Rees, C., Soane, E., ve Truss, K. (2008). Employee engagement: A literature review.
• Lee, Y. K., Kim, S. H., Kim, M. S., ve Kim, H. S. (2017). Person–environment fit and its effects on employees’ emotions and self-rated/supervisor-rated performances. International Journal of Contemporary Hospitality Management. 29 (5), 1447-1467.
• Leiter, M. P. ve Bakker, A. B. (2010). Work engagement: A handbook of essential theory and research. New York: Psychology Press.
• Maslach, C., Schaufeli, W. B. ve Leiter, M. P. (2001). Job burnout. Annual review of psychology, 52(1), 397-422.
• Mazzetti, G., Schaufeli, W. B. ve Guglielmi, D. (2016). Are workaholism and work engagement in the eye of the beholder?. European Journal of Psychological Assessment.34(1), 30-40. DOI: 10.1027/1015-5759/ a000318 Morley, M. J. (2007). Person‐organization fit. Journal of Managerial Psychology.22(2), 109-117.
• Motowildo, S. J., Borman, W. C., ve Schmit, M. J. (1997). A theory of individual differences in task and contextual performance. Human Performance, 10(2), 71- 83.
• Muchinsky, P. M. ve Monahan, C. J. (1987). What is person-environment congruence? Supplementary versus complementary models of fit. Journal of Vocational Behavior, 31(3), 268-277.
• Polatcı, S. (2014). Psikolojik sermayenin görev ve bağlamsal performans üzerindeki etkileri: Polis teşkilatında bir araştırma. Ege Akademik Bakış, 14(1), 115-124.
• Schaufeli, W. B., Salanova, M., González-Romá, V. ve Bakker, A. B. (2002). The measurement of engagement and burnout: A two sample confirmatory factor analytic approach. Journal of Happiness studies, 3(1), 71-92.
• Sim, J. ve Lewis, M. (2012). The size of a pilot study for a clinical trial should be calculated in relation to considerations of precision and efficiency. Journal of clinical epidemiology, 65(3), 301-308. DOİ: 10.1016/j. jclinepi.2011.07.011
• Sökmen, A. ve Bıyık, Y. (2016). Örgütsel bağlılık, örgütsel özdeşleşme, kişi-örgüt uyumu ve iş tatmini ilişkisi: Bilişim uzmanlarına yönelik bir araştırma. International Journal of Informatics Technologies, 9(2), 221-227.
• Swanberg, J. E., McKechnie, S. P., Ojha, M. U. ve James, J. B. (2011). Schedule control, supervisor support and work engagement: A winning combination for workers in hourly jobs?. Journal of Vocational Behavior, 79(3), 613-624. DOİ:10.1016/j.jvb.2011.04.012
• Şimşek, M.Ş., Çelik, A. ve Akgemici, T. (2014). Davranış Bilimleri 2.Baskı. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Tabachnick, B.G. ve Fidell, L.S., (2007). Using Multivariate Statistics, 5th edition. Pearson Education, Boston.
• Tatlı, M. ve Çakmak, A. F. (2019). Kişi-çevre uyumunun farklı kavramsal yaklaşımlar açısından çok düzeyli ölçümü; hemşirelerin uyum algıları ile çalışma tutum ve davranışları arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Business & Management Studies: An International Journal, 7(5), 2464- 2488.
• Teare, M. D., Dimairo, M., Shephard, N., Hayman, A., Whitehead, A. ve Walters, S. J. (2014). Sample size requirements to estimate key design parameters from external pilot randomised controlled trials: a simulation study. Trials, 15(1), 1-13.
• Turgut, T. (2010). Çalışmaya tutkunluk. İslamoğlu, G.(Ed.). Kurumlar da iyilik de var içinde (s.57-89). Ankara: Nobel yayın dağıtım.
• Turgut, T. (2011). Çalışmaya tutkunluk: iş yükü, esnek çalışma saatleri, yönetici desteği ve iş-aile çatışması ile ilişkileri. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(3-4), 155-179.
• Tutar, H. ve Altınöz, M. (2010). Örgütsel iklimin işgören performansi üzerine etkisi: ostim imalat işletmeleri çalişanlari üzerine bir araştirma. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65(2), 195-218.
• Utami, V. P. ve Zakiy, M. (2020). Linking Leader Member Exchange and Person Supervisor Fit With Employee Performance: the Mediating Role of Employee Work Engagement. Journal of Leadership in Organizations, 2(2), 121-137.
• Ünlü, O. ve Yürür, S. (2011). Duygusal emek, duygusal tükenme ve görev/ bağlamsal performans ilişkisi: Yalova’da hizmet sektörü çalışanları ile bir araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (37), 183-207.
• Van Vianen, A. E., Shen, C. T. ve Chuang, A. (2011). Person–organization and person– supervisor fits: Employee commitments in a Chinese context. Journal of Organizational Behavior, 32(6), 906-926. DOI: 10.1002/job.726