AN ANALYSIS ON REPRESENTATION OF WOMAN IN MALE-DOMINATED WORLD WITHIN THE CONTEXT OF THE SERIAL OF "EŞKIYA DÜNYAYA HÜKÜMDAR OLMAZ

Yıl 2018, Cilt: 6 Sayı: 2, 1676 - 1703, 29.09.2018

Nursel Bolat

https://doi.org/10.19145/e-gifder.425034

Öz

From the earliest days of mankind, the separation of woman and man and their cultural shaping manifest
themselves. Today, media and specially television, which is located in every aspect of human life, establishes visual
images in emphasizing the characteristics of cultural structure when establishing female and male images. Within
the scope of this study, the media is going to focus on the positioning of the female image and the presentation of
male do minated structure through the series. TV series are attracted attention with high audience ratings as well as
narration structures established on the series. Mafia type male characters placed in the audience through the series
are presented with many similar features. Beside the male characters placed in the visual mind of the spectator,
attempts are made to portray the establishment of an narrative structure depicting female characters that exemplify
their behavior. When the woman is presented in the media, beside the male dominated structure, the sexua
ldifference of women, cultural placements and media are also examined with teliteraturem study before the woman is recon structed. Later on, the three women in the series “Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz" are trying to be done
in the form of semantic discourse analysis through the main characters. In addition, traces of some concepts related
to the woman placed with Yeşilçam cinema without work are also sought.

Anahtar Kelimeler

Woman, Media, Television Series, Semiotic Discourse

ERKEK EGEMEN BİR DÜNYADA KADININ MEDYADA TEMSİLİYETİ ÜZERİNE BİR İNCELEME: EŞKİYA DÜNYAYA HÜKÜMDAR OLMAZ DİZİSİ ÖRNEĞİ

Öz

İnsanlığın ilk günlerinden itibaren kadın erkek ayrımı ve kültürel olarak şekillenmesi kendini göstermektedir.
Bugün insan hayatının her noktasında yer alan medya ve özelliklede televizyon kadın erkek imgelerini kurarken
kültürel yapının özelliklerini vurgular biçimde görsel imgeler kurmaktadır. Bu çalışma kapsamında, medyada kadın
imgesinin konumlanması ve dizi üzerinden erkek egemen yapının sunumu üzerine yoğunlaşan bir çalışmaya
gidilmektedir. Televizyon dizileri yüksek izlenme oranları yanında, diziler üzerinden kurulmuş olan anlatı yapıları
ile de dikkat çekmektedir. Diziler üzerinden izleyicide yerleştirilmiş mafya tipi erkek karakterler birçok dizide
benzer özelliklerle verilmektedir. İzleyicinin görsel zihninde yerleştirilen erkek karakterlerin yanına, onların
davranışlarını örnek alan kadın karakterlerin resmedildiği bir anlatı yapısının kurulumunun betimlenmesine
çalışılmaktadır. Kadının medyada, erkek egemen yapının yanında sunulmasında kadının cinsel farklılığı, kültürel
yerleştirmeler ve medya da kadının yeniden inşası önce literatür çalışması ile incelenmektedir. Daha sonra ise
“Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz” dizisindeki üç kadın ana karakterler üzerinden göstergebilimsel söylem
analizi biçiminde yapılmaya çalışılmaktadır. Ayrıca çalışmadan Yeşilçam sineması ile yerleştirilen kadına yönelik
bazı kavramların izleri de aranmaktadır

Anahtar Kelimeler

Kadın, Medya, Dizi, Göstergebilimsel Söylem

Kaynakça

• AKBULUT, H. (2008). Kadına Melodram Yakışır. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• ALEMDAR, Z.(1994).Türkiye’de Kadın Olmak, İstanbul: Say Yayıncılık.
• ALKAN, A. (2005). Yerel Yönetimler ve Cinsiyet Kadınların Kentte Görünmez Varlığı. Ankara: Dipnot Yayınları.
• ATABEK, G. Ş. (2007). “İletişim Çalışmalarında Göstergebilimsel Yöntem”. Der: Gülseren Şendur Atabek ve Ümit Atabek.Medya Metinleri Çözümleme.Ankara: Siyasal Kitabevi.
• ATAMAN, B. (2014). “Dil, Eleştirel Bilinç ve Yazı Teknolojisi”.Söylem ve İdeoloji. İstanbul: Su Yayınevi, 235-263.
• BARTHES, R. (1979). Göstergebilim İlkeleri, Çev. Berke Vardar ve Mehmet Rifat, Anakara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
• BİNARK, M. ve BEK M.G.(2010).Eleştirel Medya Okuryazarlığı.İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• BERGER, A. A. (1996). Kitle İletişiminde Çözümleme Yöntemleri. 2. Baskı. Çev. Murat Barkan, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• BERKTAY, F. (2000). Tek Tanrılı Dinler Karşısında Kadın.İstanbul: Metis Yayınları.
• BERKTAY, F. (2004). Kadınların İnsan Haklarının Gelişimi ve Türkiye, Sivil Toplum ve Demokrasi Konferans Yazıları. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Sivil Toplum Kuruluşları Eğitim ve Araştırma Birimi. (No.7).
• BORA, A. (2005). Kadınların Sınıfı: Ücretli Ev Emeği ve Kadın Öznelliğinin İnşası. İstanbul: İletişim Yayınları.
• BOZKURT, E. S. (2017). "Söylem Analizi Bağlamında Saatleri AyarlamaEnstitüsü Romanına Yönelik Bir İnceleme". Erzurum: Atatürk ÜniversitesiTürk Dili Ve Edebiyatı Araştırmaları/ Makaleler.
• BURTON, G. (1995). Medya Analizlerine Giriş Görünenden Fazlası.Çev: N. Dinç.İstanbul: Alan Yayıncılık.
• CONNELL, R.W. (1998).Toplumsal Cinsiyet ve İktidar.İstanbul:Ayrıntı Yayınları.
• ÇOBAN, B. (2014). “Söylem, İdeoloji ve Eylem: İktidar ve Muhalefet Arasındaki Mücadeleyi Çözümleme Denemesi”.Söylem ve İdeoloji. İstanbul: Su Yayınevi, 199-235.
• DAĞTAŞ, B. (2003).Reklamı Okumak.Ankara:Ütopya Yayınevi.
• DORSAY, A. (2000). Sinema ve Kadın. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• DÖKMEN, Z. (1991). "BEM Cinsiyet Rolü Ve Envanterinin Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması1.D.T.C.F.Dergisi, 12 (39), 39-56.
• ERGÜL, H. (2000). Televizyonda Haberin Magazinleşmesi. İstanbul: İletişim Yayınları.
• FİSKE, J. (1999). Popüler Kültürü Anlamak.Çev. Süleyman İrvan. Ankara: Ark Yayınları.
• GEÇER, E. (2015). Türk Dizileri Üzerine Kültürel ve İdeolojik Bir Değerlendirme ‘Made in Turkey’, Mütefekkir Aksaray Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi. 2 (3). 13-23.
• GİDDENS, A. (2006). Sociology . Cambridge: PolityPress.
• GÜZ, N. ve Diğerleri(2002). Etkili İletişim Terimleri. İstanbul: İnkılap Yayınları.
• İNCEOĞLU, Y. (2004). Medyada Kadın İmajı. Kadın Çalışmalarında Disiplinlerarası Buluşma, Cilt:2, 11-20.
• İNCEOĞLU, Y. ve ÇOMAK N. (2009). Metin Çözümlemeleri. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• KAYPAKOĞLU, S. (2003). Toplumsal Cinsiyet ve İletişim.İstanbul: Naos Yayınları.
• KIRAN, A. (2009). “Çağdaş Bir Düşünme Biçimi Olarak Göstergebilim”. Dilbilim Dergisi, cilt 2, sayı 2.
• MEDER,M. ve ÇİÇEK, Z. (2011). “Özel Hayatın Kamusal Alanda Tartışılması: Kadın ProgramlarıÜzerine Sosyolojik Bir Değerlendirme”. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 9, 69-80.
• METZ, C. (2012). Sinemada Anlam Üstüne Denemeler. Çev. O. Adanır.İstanbul: Hayalperest Yayınevi.OUTHWAİTE, W. (2008). Modern Toplumsal Düşünce Sözlüğü. İstanbul: İletişim Yayınları.
• ÖZERKAN, Ş. A.(2004). “Bir Toplumsallaştırma Aracı Olarak, Medyanın Kadın İmajına Yaklaşımı”. Kadın Çalışmalarında Disiplinlerarası Buluşma, Cilt:2, 21-29.
• ÖZKAN, Z. Ç. (2012). “Türkiye Sineması’nda Kadının Değişen İmgesi”. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi, 79-81.
• ÖZMAN, M. (2010). 70-80-90 Masum, Küstah, Fettan.
• ÖZTÜRK. S. . (2000).Sinemada Kadın Olmak. İstanbul: Alan Yayıncılık.
• RİFAT, M. (2005). XX. Yüzyılda Dilbilim ve Göstergebilim Kuramları. Cilt 2, 3. Baskı, İstanbul: YKY Yayınları.
• TEMEL, H. ve KORKMAZ, T. (2009). “Reklamlarda Kadının Temsil Biçimleri”.Der. N. Türkoğlu ve S. T. Alayoğlu.Karaelmas Medya ve Kültür. İstanbul: Urban Kitap.511-525.
• TİMİSİ, N. (1996). Medyada Cinsiyetçilik, Ankara: T.C.Başbakanlık Kadının Statüsü ve Sorunları Genel Müdürlüğü Yayınları.
• TOLAN, B. (1991). Aile, Cinsiyet ve Cinsel Roller. Aile Ansiklopedisi. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.
• Türk, H. B. (2008). Eril Tahakkümü Yeniden Düşünmek: Erkeklik Çalışmaları İçin Bir İmkân Olarak Pierre Bourdieu. Toplum ve Bilim Dergisi. 112.119-147.
• TÜRKÖNE, M. (1995).Eski Türk Toplumunun Cinsiyet Kültürü. Ankara:Ark Yayınevi.
• ÜNAL, C. (1991). “Cinsiyete Bağlı Psikolojik Farklar ve Türk Çocukları Üzerinde Bir Karşılaştırma”. Aile Yazıları. Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.
• VAN DIJK, T. (2014). “Söylem ve İdeoloji Çokalanlı Bir Yaklaşım”. Söylem veİdeoloji. Der. B. Çoban-Z. Özarslan. İstanbul:Su Yayınları.
• http://www.medyafaresi.com.