AİLE HEKİMLERİNİN HUKUKİ STATÜSÜ VE RÜCU DAVASI

Yıl 2015, Cilt: XIX Sayı: 1-2, 131 - 179, 01.06.2015

Hayrunnisa Özdemir

Öz

Aile hekimliği ülkemizde yeni bir müessese olarak idare hukuku ilkeleri içerisinde şekillendirilmiş bir müessesedir. Aile hekimlerinin atanma usulleri tamamen idare hukuku ilkeleri doğrultusunda gerçekleştirilmektedir. Söz konusu hekimlerin hastalarına tıbbi teşhis ve tedavi sırasında verdikleri zararlarından dolayı idareye karşı dava açılabilmektedir. İdare de zarar gören kişiye ödediği tazminatı ilgili hekimden talep etmesi gerekmektedir. İdarenin hekime karşı talebi idare hukuk çerçevesinde olmayıp ancak yapılan atıf dolayısıyla adli mahkemelerde özel hukuk hükümleri doğrultusunda dava açılabilmektedir. Açılan dava tamamen TBK. m. 49 vd. hükümlerine tabi
olacaktır. Ancak bu hükümlerden farklı olarak uygulanacak zamanaşımı hükümleri için TBK. m. 73 uygulama alanı bulur.

Anahtar Kelimeler

Aile Hekimliği, WONCA, Rücu davası, TBK. m. 49, TBK. m. 73

The Legal Status of Family Physicians and The Recourse Cases

Öz

Family practice, as a new institute in our country, is an institution that is formed within administrative law principles. The appointment procedures of
family physicians are completely carried out in accordance with the principles of administrative law. The administration can be sued because of the damage that the abovementioned physicians cause to the patients during the medical diagnosis and treatments. In this respect, it seems to be essential that the administration must require the compensation, which was paid to the injured person, from the interested physician. It is interesting to highlight that this demand of the administration against physician is not settled within the framework of administrative law, but it can be prosecuted in the court of justice in accordance with the provisions of private of law due to the reference that is made in the law. The lawsuit will entirely subject to Article 49 and the continued provisions of the Turkish Code of Obligations. However, unlike those provisions, Article 73 of the Turkish Code of Obligations takes the leading for the provisions of the statute of limitations.

Anahtar Kelimeler

Family practice, WONCA, Article 73 of the Turkish Code of Obligations, Article 49 of the Turkish Code of Obligations

Kaynakça

• Algın Kürşat/Şahin İsmet/Top Mehmet: “Türkiye’de Aile Hekimlerinin Mesleki Sorunları Çözüm Önerileri”, Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, C. 7, S. 3, 2004.
• Antalya, Gökhan: Borçlar Hukuku, Genel Hükümler, C. I, İstanbul 2012.
• Aşçıoğlu, Çetin: Doktorların Hukukî ve Cezaî Sorumluluğu, Ankara 1982.
• Ataay, Faruk: “Sağlık Reformu ve Yurttaşlık Hakları”, Amme İdaresi Dergisi, C. 41, S. 3, Eylül 2008, s. 169-184.
• Atalı, Murat: Medenî Usul Hukukunda Davanın İhbarı, Yetkin Yayınları, Ankara 2007.
• Ayan, Mehmet: Tıbbî Müdahalelerden Doğan Hukukî Sorumluluk, Ankara 1991.
• Bayındır, Savaş: Sağlık Hizmetlerinde İdarenin ve Hekimlerin Sorumluluğu, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, XI, Sayı 1-2, 2007.
• Bayraktar, Köksal: Hekimin Tedavi Nedeniyle Cezaî Sorumluluğu, İstanbul 1972.
• Belek, İlker/Kılıç, Bülent:“10 Soruda Aile Hekimliği – Doktorluğu, Yanlışlar Değil Doğrular, Yalanlar Değil Gerçekler”, Toplum ve Hekim, Kasım-Aralık 2003, C. 18, S. 6.
• Deryal, Yahya: Sağlık Hukuku Rehberi, Ankara 2014.
• Dilek Zühal: Türkiye İşçi Emeklileri Derneği, Aylık Haber Bülteni, Şubat 2009, Y. 6, S. 76.
• Eren, Fikret: 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununa Göre Hazırlanmış Türk Borçlar Hukuku, Genel Hükümler, Ankara 2015.
• Eren, Fikret: Sorumluluk Hukuku Açısından Uygun İlliyet Bağı Teorisi, Ankara 1975. (Eren, Uygun İlliyet).
• Erlüle, Fulya: 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununa Göre, Bedensel Bütünlüğün İhlalinde Manevi Tazminat, Ankara 2011.
• Gauch, P/Schleup, W., Schweizerisches Obligationenrecht Allgemeiner Teil, C. II, Zürich 2014,
• Gökcan, Hasan Tahsin; KTK’ya Göre Hukukî Sorumluluk, Tazminat, Sigorta ve Rücu Davaları, 8. Baskı, Ankara 2014.
• Görpelioğlu, Süleyman: “Önerilen Aile Doktorluğu Modeli ve İnsan Kaynakları Degerlendirmesi (Sonuç Raporu)”; www.sabim.saglik.gov.tr/rapor_proje/ goto.aspx?id=4616, s. 35 vd. (02.06.2015).
• Gözler, Kemal: İdare Hukuku, C. II, Bursa 2009.
• Gözler, Kemal: İdare Hukuku Dersleri, 15. Bası, Bursa 2014, (Gözler, İdare).
• Güzel, Ali/Okur, Ali Rıza/Caniklioglu, Nurşen: Sosyal Güvenlik Hukuku, 15. Bası, İstanbul 2014.
• Kaneti, Selim: Hekimin Hukuksal Sorumluluğunda Kusurun ve İspat Yükünün Yeri, Sorumluluk Hukukunda Yeni Gelişmeler V. Sempozyumu. Ankara 12-13 Mart 1982; İstanbul 1983.
• Karataş İrep:“Dünden Bugüne Wonca”, Aile Hekimliği Dergisi, C. 2, S. 4, Y. 2008.
• Karslı, Abdurrahim: Usul Hukuku Açısından Rücu Davaları, İstanbul 1994.
• Kılıçoğlu, Ahmet: Türk Borçlar Hukukunda Kanuni Halefiyet, Ankara 1979.
• Kılıçoğlu, Ahmet: Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara 2013. ( Kılıçoğlu, Borçlar Hukuku).
• Kılıçoğlu, Ahmet: Türk Borçlar Kanunu Tasarısı’na Eleştiriler, Türkiye Barolar Birliği Yayınları: 140, Ankara 2008. (Kılıçoğlu, Eleştiri)
• Kırca, Çiğdem: “Müteselsil Sorumlulukta Borçlar Kanunu Tasarısı İle Getirilen Değişiklikler”, Prof. Dr. Fikret Eren’e Armağan, Ankara 2006.
• Kurt, Leyla Müjde: Haksız Fiil Sonucu Oluşan Zarardan Birden Çok Kişinin Sorumlu Olduğu Hallerde Rücu Talebinin Tabi Olduğu Zamanaşımı, TBB Dergisi, 2011, (135-162).
• Laufs, Adolf: Arztrecht, 3. Auflage, München 1954. Loeffler, Walter: Die Haftung ders Arztes aus ärztlicher Behandlung, Zürich 1995.
• Nomer, Haluk; Borçlar Hukuku, Genel Hükümler, 14. Basım İstanbul 2015. Oğuzman, M. K/Öz, Turgut: Borçlar Hukuku Genel Hükümler, C. I-II, 10. Bası, İstanbul 2013.
• Okur, Ali Rıza: “Türk Sosyal Güvenlik Reformu ve Genel Sağlık Sigortası”, İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Türk Milli Komitesi,
• Sosyal Güvenliğin Yeniden Yapılandırılması Semineri, 7-8 Aralık 2006, Ankara 2007, s. 115-182.
• Okur, Ali Rıza/Ergin, Hediye: “Türkiye’de Sağlık Reformunun Geçmişi ve Geleceği”, Devrim Ulucan’a Armağan, İstanbul 2008, s. 599-699.
• Ott, W. E.: Voraussetzungen der Zivirechtlichen Haftung des Arztes, Zürich 1978.
• Özek, Çetin: Hekim ve Hukuk, Tıbbî Müdahalelerde Bulunmak Hakkının Sınırları, İTFM 1965, C. XXVIII, S. 4, sh. 445 vd.
• Pekcan Hikmet/Uğurluoglu Özgür: “Kentlerde Birinci Basamak Sağlık Hizmetleri, Aile Hekimliği”, Yeni Türkiye, Y. 2001, S. 39, s. 817-844.
• Rakel Robert E.: “Textbook of Family Practice”, The Family Physician, 5th Edition, Philadelphia 1995,
• Sarıal, Enis: Sağlar arası Organ Nakillerinden Doğan Hukuksal İlişkiler, İstanbul 1986. Sözer Ali Nazım: “Genel Sağlık Sigortasının Organizasyonu”, Osman Güven Çankaya’ya Armağan, Ankara 2010.
• Sözer Ali Nazım: “Genel Sağlık Sigortası Kimin Yararına”, Mercek, Y. 10, S. 37, Ocak 2005, s. 21-31. (Sözer, Kimin Yararına)
• Şenocak, Zarife: Özel Hukukta Hekimin Sorumluluğu, Ankara 1998.
• Tandoğan, Haluk: Türk Mesuliyet Hukuku, Ankara 1981.
• Tekinay, S. S/Akman, C/Burcuoğlu, H/Altop, A: Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Genel Hükümler, 7. Bası, İstanbul 1993.
• Tuaç, Pelin: Genel Sağlık Sigortası Kapsamında Aile Hekimliği: Hukukî Bir Değerlendirme, İzmir 2009, 135.
• Tüzer, Tunga Tavbiy/Görpelioglu, Süleyman: “Aile Hekimliği”, Yeni Türkiye, S. 39, Mayıs-Haziran 2001.
• Uğurlu, Mehmet/Kasım, İsmail/Korukluoğlu, Sinan/Üstü, Yusuf/Doğusan, Ahmet Reşat: “Aile Doktorluğunda Özlük Haklar”, Aile Doktorları İçin Kurs Notları, 1. Aşama, Sağlık Bakanlığı, Ankara 2004.
• Ünal, Mehmet: Manevi Tazminat ve Bu Tazminat Çeşidinde Kusurun Rolü, AÜHFD 1978, C. 35, S. 1-4.
• Von Tuhr, P/Escher, T: Allgemeiner Teil des Schweizerisches Obligationenrecht, Bd. II, Zürich 1974.
• Yılmaz, Battal: Hekimin Hukuki Sorumluluğu, Ankara 2010.