ŞARTLI TEHDİT SUÇUNDA (TCK. m. 188) KOŞUL ÖĞESİNİ GERÇEKLEŞTİRMENİN YALNIZCA MAĞDURUN İRADESİNE BAĞLI OLMASI ŞART MIDIR? (KARAR İNCELEMESİ)

Yıl 2002, Cilt: VI Sayı: 1-4, 197 - 210, 01.12.2002

Mahmut Koca İlhan Üzülmez

Öz

Türk Ceza Kanununun 188. maddesinde düzenlenen şartlı tehdit suçu ile 191.
maddesinde düzenlenen tehdit suçunun birbirinden ayırt edilmesinde Yargıtay,
uzun süreden beri oluşturduğu içtihatlarda, bir kriter olarak, mağdurun tehdidin
konusunu oluşturan haksızlığa uğramaması için failin istediği koşulu yerine getirebilme imkan ve iktidarına sahip olmasını aramaktadır. Bu çalışmada Yargıtay’ın aynı mahiyetteki kararlarından birisi analiz edilerek, bu kriterin nasıl anlaşılması gerektiği üzerinde durulacak ve ulaşılan bu sonucun doğru olup olmadığı tartışılacaktır. Bu çerçevede ilk önce karar bütünüyle ve olduğu gibi aktarılacak, daha sonra da karar inceleme yöntemine uygun olarak tahlil edilecektir.

Anahtar Kelimeler

TCK m. 191, 4. CD’nin 5.2.2001 tarih ve 278/1158 sayılı kararı, objektif uygunluk

Kaynakça

• Doğan Soyaslan, Ceza Hukuku özel Hükümler, 3. Baskı, Ankara 1999, s. 601.
• Erol Cihan, Cebir Kullanma Cürmü (TCK. m. 188), İstanbul 1978, s. 1 vd..
• Faruk Erem, Türk Ceza Kanunu Şerhi, özel Hükümler, C.: II, Ankara 1993, s, 1205 vd..
• Mehmet Emin Artuk/Ahmet Gökcen/A. Caner Yenidünya, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 2. Baskı, Ankara 2000, s. 135-136.
• Ayhan Önder, Türk Ceza Hukuku özel Hükümler, 4. Bası, İstanbul 1994, s. 45-46.