Main Approaches in Music Geography: A Comparison of Anglo American and Turkish Geographic Agenda

Yıl 2021, Cilt: 30 Sayı: 2, 429 - 445, 27.12.2021

Mehmet Ali Toprak

https://doi.org/10.51800/ecd.974620

Öz

Music studies, dominated by musicologists and folklorists, turned into a field where other sciences were also interested in the 1960s. Music geography is a subfield within the urban and cultural geography emerged during 1960 and 1970s. Literature of music geography deals with the relationship between human and his environment, landscape, space and place concepts. Geographers laid the foundations of music geography with determination of music regions, music genres and the spatial distribution of musicians. Since the 1990s, an epistemological breakthrough has been experienced in the music geography with the effect of the "cultural turn" and music has started to be studied under the concepts of space, place, identity, urban image and cultural economic geography. The main framework of this study was determined over the thematic classification made by Carney (1998). There is no theoretical study in emergence, epistemological development, and transformation of music geography in Turkish geography. It has been determined that the studies do not have the diversity in the Anglo American literature and even the music geography studies conducted in Turkey has a anachronic view. The aim of this study, which adopts a critical position, is to evaluate the epistemological development of geography and music geography in a related way and to reveal the strong potential of music geography in subject and methodology.

Anahtar Kelimeler

Cultural geography, Music geography, Approaches in music geography, Turkish Geography, Anglo American Geography

MÜZİK COĞRAFYASINDA TEMEL YAKLAŞIMLAR: ANGLO AMERİKAN VE TÜRKİYE COĞRAFYA GÜNDEMİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Öz

Müzikologlar ve halk bilimciler tarafından domine edilen müzik çalışmaları, 1960’larda diğer bilimlerin de ilgilendiği bir alana dönüşmüştür. Bu dönemde ortaya çıkan müzik coğrafyası, kentsel ve kültürel coğrafyanın altında gelişmeye başlamıştır. Müzik coğrafyası çalışmaları, insanın çevresi ile kurduğu ilişkiyi peyzaj, mekân ve yer kavramlarını müzik ekseninde ele almaktadır. Coğrafyacılar, müzik bölgelerinin belirlenmesi, müzik türleri ve sanatçıların mekânsal dağılışı çalışmaları ile müzik coğrafyasının temelini atmıştır. 1990’lardan itibaren müzik coğrafyasında “kültürel dönüşe” paralel olarak epistemolojik bir atılım yaşanmış ve müzik, yer duygusu, mekân, yer, kimlik, kentsel imaj ve kültürel ekonomik coğrafya kavramları altında çalışılmaya başlamıştır. Bu çalışmanın ana çerçevesi Carney’in (1998) yaptığı tematik sınıflandırma üzerinden belirlenmiştir. Türkiye coğrafyasında müzik coğrafyasının ortaya çıkışı, tarihsel gelişimi, dönüşümü, temel yaklaşımların değerlendirildiği ve literatürün detaylı değerlendirildiği teorik bir çalışma bulunmamaktadır. Çalışmaların Anglo Amerikan literatürdeki çeşitliliği taşımadığı ve hatta Türkiye’de yapılan müzik coğrafyası çalışmalarının anakronik bir görünümde olduğu belirlenmiştir. Eleştirel bir pozisyona sahip bu çalışmanın amacı coğrafya ve müzik coğrafyasının bilgi kuramsal gelişimini ilişkili bir şekilde değerlendirmek ve müzik coğrafyasının konu ve metodoloji konusundaki güçlü potansiyelini ortaya koymaktır.

Anahtar Kelimeler

Kültürel coğrafya, Müzik coğrafyası, Müzik coğrafyasında yaklaşımlar, Türkiye Coğrafyası, Anglo Amerikan Coğrafyası

Kaynakça

• Aiken, C. S. 1967. Faulkner’s Yoknapatawpha county: A geographical fact into fiction. Geographical Review, 67, 1-21.
• Akay, A. 1985. Arabeske sosyolojik bir yaklaşım. Yeni Gündem, 37, s.38.
• Akpınar, E. 2012. Eğin türkülerinin coğrafî analizi. Turkish Studies, 7(4), 253-274.
• Aliağaoğlu, A. 2018. Türkülerde Erzurum: Bir şehir kimliği çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 44, 14-25.
• Anderson, B. 2009. Hayali cemaatler: Milliyetçiliğin kökenleri ve yayılması. (Çev. İ. Savaşır). İstanbul: Metis Yayınları. Anderson, B., Morton, F. & Revill, G. 2005. Practices of music and sound. Social & Cultural Geography, 6(5), 639-644.
• Arı, Y. 2005a. 20. yüzyılda Amerikan coğrafyası: genel bir değerlendirme. 20. Yüzyılda Amerikan Coğrafyasının Gelişimi (Ed. Yılmaz Arı) içinde, s. 3-19, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Arı, Y. 2005b. Amerikan kültürel coğrafyasında peyzaj kavramı. Doğu Coğrafya Dergisi, 13(1), 311-340.
• Avcı, S. 2011. Birinci Coğrafya Kongresi ve Türkiye’nin coğrafî bölgeleri hakkındaki tartışmalara dair bir not. Türk Coğrafya Dergisi, 57, 95-99.
• Ayik, U. & İlik, İ. 2020. Orhan Kemal’in Bereketli Topraklar Üzerinde ve Gurbet Kuşları romanlarının edebiyat coğrafyası açısından incelenmesi. Coğrafya Dergisi, (40), 259-274.
• Barnett, C. 1998. The cultural turn: fashion or progress in human geography?. Antipode, 30(4), 379-394.
• Bell, T. L. 2010. Music and sound, geography of. In Barney Warf (Ed.) International Encylopedia of Hhuman Geography (pp. 1967-1969). SAGE.
• Bergman, E. F. (1995). Human geography: Cultures, connections, and landscape. New Jersey: Prentice Hall. Bilgili, M. 2016. Sosyal bilimler felsefesi açısından Türkiye’deki üniversitelerde bölgesel coğrafya öğretimi. Marmara Coğrafya Dergisi, 33, 114-134.
• Bilgin, N. 1982. Kültürel tüketim ve arabesk. Seminer, Ege Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi.
• Blunt, A., Gruffudd, P., May, J., Ogborn, M. & Pinder, D. 2003. Introduction. In Miles Ogborn, Alison Blunt, Pyrs Gruffudd,
• David Pinder (Eds.) Cultural geography in practice (pp. 1-6). London: Edward Arnold.
• Brocken, M. 2015. The Twenty-first-century Legacy of the Beatles: Liverpool and Popular Music Heritage Tourism. Farnham: Ashgate,
• Brandellero, A. ve Pfeffer, K. 2011. Multiple and shifting geographies of world music production. Area, 43(4), 495-505.
• Canova, N. 2013. Music in french geography as space marker and place maker. Social & Cultural Geography 14(8), 861-867.
• Carney, G. 1998. Music geography. Journal of Cultural Geography, 18(1), 1-10.
• Carney, G. 1977. From down home to uptown: the diffusion of country-music radio stations in the United States, Journal of Geography 76(3), 104-110.
• Carney, G. 1974. Bluegrass grows all around: the spatial dimensions of a country music style. Journal of Geography 73, 34-55.
• Cohen, S. 1997. More than the Beatles: Popular music, tourism and urban regeneration In A. Abram, J. Waldren, D.V.L. Macleod (Eds.), Tourists and tourism: Identifying with people and places, (pp. 71-90). Berg, Oxford.
• Connell, J. & Gibson, C. 2001. Sound tracks: popular music, identity, and place. New York: Routledge.
• Cosgrove, D. 1983. Towards a radical cultural geography: problems of theory. Antipode, 15, 1–11.
• Cosgrove, D. 1979. John Ruskin and the geographical ımagination. Geographical Review, 69, 43-62.
• Cosgrove, D. & Jackson, P. 1987. New directions in cultural geography. Area, 95-101.
• Cresswell, T. 2010. New cultural geography: An unfinished project? Cultural Geographies, 17(2) 169–174.
• Cresswell, T. 2014. Geographies of poetry/poetries of geography. Cultural Geographies, 21(1), 141-146.
• Daniels, S. & Cosgrove, D. 1993. Landscape metaphors in cultural geography. In James Duncan & David Ley (Eds.). Place/culture/representation (pp. 57-77).
• De Leeuw, S. & Hawkins, H. 2017. Critical geographies and geography’s creative re/turn: poetics and practices for new disciplinary spaces. Gender, Place & Culture, 24(3), 303-324.
• Doğanay, H. 1997. Coğrafyaya Giriş I, Genel Yöntemler, İlkeler ve Fiziki Coğrafyaya Giriş. İstanbul: Öz Eğitim Yayınları.
• Duncan, J., Johnson, N. C. & Schein, R. H. (Eds.). 2004. A Companion to cultural geography. John Wiley & Sons.
• Emekli, G. 2018. Kent turizminde kültür ve yaratıcılık. TÜCAUM 30. Yıl Uluslararası Coğrafya Sempozyumu, 3-6 Ekim 2018, 469-489. Ankara.
• Eroğlu, T. 2017. Türk halk müziğinin Türkiye’deki coğrafî bölgelere göre temel özellikleri bakımından incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5, 513-527.
• Ertürk, E. 2010. İstanbul müzik endüstrisi. İstanbul: Kültür ve Turizm Bakanlığı, Türkiye Bilimler Akademisi.
• Florida, R., Mellander, C. & Stolarick, K. 2010. Music scenes to music clusters: The economic geography of music in the US, 1970–2000. Environment and Planning A, 42(4), 785-804.
• Florida, R. & Jackson, S. 2010. Sonic city: The evolving economic geography of the music industry. Journal of Planning Education and Research, 29(3), 310-321.
• Ford, L. 1971. Geographic factors in the origin, evolution, and diffusion of Rock and Roll music. Journal of Geography. 70(8), 455-64.
• Foster, K. ve Lorimer, H. 2007. Cultural geographies in practice. Cultural Geographies, 14(3), 425-432.
• Francaviglia, R. 1978. Diffusion of popular culture: Comments on the spatial aspects of rock music. David A. Lanegran & Lisa Palm (Eds.), An Invitation to Geography, (pp. 117-126). New York: McGraw Hill.
• Gazimihal, M. R., Karsel, H. S. 1939. Ankara bölgesi musiki folkloru. Numune Matbaası.
• Gilles, J. 1994. Shakespeare and the geography of difference. Cambridge.
• Glasgow, J. 1979. An example of spatial diffusion: Jazz music, Geographical Survey, 8, 10-21.
• Gold, J. R. 1998. Roll on Columbia: Woody Guthrie, migrants' tales, and regional transformation in the Pacific northwest. Journal of Cultural Geography, 18(1), 83-97.
• Gordon, J. J. 1970. Rock and Roll: A diffusion study. Master's thesis. Pennsylvania State University, Department of Geography.
• Gökalp, Z. 2018. Türkçülüğün esasları. İstanbul: Bordo Siyah Yayınları.
• Guiu, C. 2006. Géographie et musiques: état des lieux. Une proposition de synthèse. Géographie et Cultures, (59), 7-26.
• Güngör, N. 1990. Arabesk: sosyokültürel açıdan arabesk müzik. İstanbul: Bilgi Yayınevi.
• Gürbüz, M. ve Şahin, M. 2012. Türk halk müziği söz varlığında coğrafi motifler ve benzerlik analizi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 9(2), 1633-1656.
• Harvey, D. 1973. Social Justice and the city, Baltimore: John Hopkins University Press.
• Hawkins, H. 2011. Dialogues and doings: Sketching the relationships between geography and art. Geography Compass, 5(7), 464-478.
• Hudson, R. 2006. Regions and place: music, identity and place. Progress in Human Geography, 30(5), 626-634.
• Hones, S. 2008. Text as it happens: Literary geography. Geography Compass, 2(5), 1301-1317.
• Jackson, P. 1989. Maps of meaning: An introduction to cultural geography. London: Unwin Hyman. Jackson, P. 1980. A plea for cultural geography. Area, 12(2), 110-113.
• James, A., Martin, R. L. & Sunley, P. 2006. The rise of cultural economic geography. Critical Concepts in Economic Geography, 4, 3-18.
• Johansson, O. 2010. Beyond ABBA: The globalization of Swedish popular music. FOCUS on Geography, 53(4), 134-141.
• Johansson, O. 2013. Kent’s Sweden, or what a rock band can tell us about a nation. Fennia-International Journal of Geography, 191(1) 40-57.
• Johnston, R. 2018. Beşeri Coğrafya: Değişen disipliner gündemin politiği. In Backhouse, R., Fontaine, P. (Eds.), The History of the Social Sciences Since 1945, (pp. 155-183). (Çev. Suat Yazan ve Erdem Bekaroğlu). 20. Yüzyılda Amerikan Coğrafyasının Gelişimi. Yılmaz Arı (Ed.) İçinde s. 282-249. 2. Baskı, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Kaçmaz, M. 2021. Coğrafi bir araştırma konusu olarak müzik coğrafyası. Coğrafi Bilimler Dergisi, 19 (2), 490-511.
• Kaçmaz, M. ve Kaçmaz, P. 2017. Edebiyat coğrafyası: Elif Şafak romanlarında coğrafi unsurlar. Journal of Strategic Research in Social Science, 3, 1-20.
• Kara, H. 2016. Azerbaycan türkülerinde coğrafyanın rolü. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(47), 396-401.
• Kara, H. 2015. Rumeli türkülerinde coğrafi motifler. I. Uluslararası Sosyal Bilimler Araştırmaları Kongresi (4-5 Mayıs 2015) Bildiri Kitabı, 831-848, Saraybosna/Bosna Hersek.
• Karabulut, M. 2012. 20. yüzyılda coğrafi düşüncede meydana gelen değişimler. TÜCAUM VI. Coğrafya Sempozyumu bildiriler kitabı, 413-417. Ankara.
• Kaufmann, T. 2004. Toward of a geography of art. Chicago: University of Chicago Press.
• Kaya, İ. 2015. Kültürel dönüş ve yeni kültürel coğrafya. İçinde: Coğrafyacılar Derneği Uluslararası Kongresi Bildiriler Kitabı, 21-23.
• Kearney, D. 2020. Soundscapes: Geographies of sound and music. In Audrey Kobayashi (Ed.). International Encyclopedia of Human Geography, 12, (pp. 297-304).
• Kong, L. 1995. Music and cultural politics: ideology and resistance in Singapore. Transactions, Institute of British Geographers. 20(4), 447-459.
• Kong, L. 1995. Popular Music in geographical analyses. Progress in Human Geography, 19(2), 183-198.
• Kong, L. 1996. Popular music in Singapore: Exploring local cultures, global resources, and regional identities. Environment and Planning D: Society and Space, 14(3), 273-292.
• Kong, L. 2006. Music and moral geographies: Constructions of “nation” and identity in Singapore. GeoJournal, 65(1-2), 103-111.
• Koday, S. ve Yılmaz, E. 2017. Osmaniye türkülerinde coğrafi motifler. Türkiye Coğrafyası Araştırmaları (Ed. Ferhat Arslan) içinde, 527-544. Ankara: Pegem Akademi.
• Krims, A. 2012. Music, space, and place: The geography of music. Martin Claton, Trevor Herbert & Richard Middleton (Eds.) The Cultural Study of Music: A Critical Introduction, (pp. 162-170). Routledge.
• Kritikos, G. 2005. The agricultural settlement of refugees: A source of productive work and stability in Greece, 1923-1930. Agricultural History, 79, 321-346.
• Kruse, R. J. 2005. The Beatles as place makers: Narrated landscapes in Liverpool, England. Journal of Cultural Geography, 22(2), 87-114.
• Lehr, J. C. 1983. Texas (When I die): National identity and images of place in Canadian country music broadcasts. Canadian Geographer/Le Géographe Canadien, 27(4), 361-370.
• Leyshon, A. 2001. Time-space (and digital) compression: Software formats, musical networks and the reorganization of the music industry. Environment and Planning A, 33, 203–220.
• Lindenbaum, J. 2009. The production of contemporary Christian music: A geographical perspective. In Ola Johansson ve Thomas L. Bell (Eds), Sound, society and the geography of popular music (pp. 281-294). Burlington: Ashgate Publishing Company.
• Liu, A., Fucheng, L., Zhiyong, D., Liu, M. & Changhong, Y. 2014. Progress in soundscape studies from the perspective of cultural geography. Progress in Geography, 33(11), 1452-1461.
• Mather, R. 1992. President’s column. Association of American Geographers Newsletter, 4, 1-2.
• Meydan, A. 2018. Ferdi Tayfur şarkılarında coğrafi unsurlar. Anadolu Kültürel Araştırmalar Dergisi, 2(1), 79-100.
• Nash, P. H. & Carney, G. O. 1996. The seven themes of music geography. Canadian Geographer/Le Géographe Canadien, 40(1), 69-74.
• Nash, P. H. 1975. Music and environment: an investigation of some of the spatial aspects of production, diffusion, and consumption of music. Canadian Association of University School of Music Journal, 5, 42-71.
• Nash, P. H. 1968. Music regions and regional music. The Deccan Geographer, 6, 1-24.
• Oakes, T. & Price, P. L. 2008. Introduction. In Timothy S. Oakes ve Patricia L. Price (Eds) The cultural Geography Reader. Routledge.
• Oransay, G. 1988. Musikinin toplumla etkileşimi. Birinci Müzik Kongresi Bildiriler Kitabı içinde, s. 17-20.Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Güzel Sanatlar Genel Müdürlüğü,
• Oskay, Ü. 1982. Müzik ve Yabancılaşma. Ankara: Dost.
• Öğüt, E. H. 2016. Geçici göçün sesleri: İstanbul’daki Keldani-Iraklı göçmenlerin müzik pratikleri. Alternatif Politika, 8(3), 460-473.
• Öğüt, E. H., Beşiroğlu, Ş. & Reigle, R. 2014. Müziğin ulus aşırı dolaşımı bağlamında Keldani-Iraklı göçmen ağlarının ilişkilenmesinde rolü. Müzikte Kuram 10, 144-157.
• Özbek, M. 2013. Popüler kültür ve Orhan Gencebay arabeski. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Özçağlar, A. 2003. Coğrafyaya giriş, Sistematik, kavramlar, yöntemler. Ankara: Hilmi Usta Matbaacılık.
• Özgür, E. 2021. Türk beşeri coğrafyasında ihmal edilmiş bir paradigma: Hümanist coğrafya. Ege Coğrafya Dergisi, 30 (1), 205-224. DOI: 10.51800/ecd.892187
• Özgür, E. M. 2018. Türk beşeri coğrafyasında yenileşme eğilimleri: Değişim aktörlerinin perspektifinden bir değerlendirme. International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), (38), 142-170.
• Özgür, E. M. & Yavan, N. 2013. Türk coğrafyacılarının iç hesaplaşması: Neden başaramadık? Nasıl başarabiliriz? Beşeri Coğrafya Dergisi, 1 (1), 14-38.
• Özgür, İ. 2006. Arabesk music in Turkey in the 1990s and changes in national demography, politics, and identity. Turkish Studies, 7(2), 175-190.
• Özlem, D. 2008. Evrenselcilik mitosu ve sosyal bilimler. Sosyal bilimleri yeniden düşünmek: yeni bir kavrayışa doğru (Ed. Toplum ve Bilim ve Defter Dergileri Ortak Çalışma Grubu) içinde, 56-66. İstanbul: Metis Yayınları.
• Özşahin, E., Eroğlu, İ. & Düzenli, F. 2019. Geographical terms in the folk songs of the Tracian Peninsula. XI. International Balkan and Near East Social Sciences Congress Series (9-10 March, 2019) Proceedings Book, 1243- 1246. Tekirdağ/Turkey.
• Pattison, W. D. 2003. Coğrafyanın dört geleneği. Ege Coğrafya Dergisi, 12(2), 119-125.
• Porteous, J. D. 1985b. Literature and humanist geography. The Royal Geographical Society, 17(2), 117-122.
• Porteous, J. D. 1985a. Smellscape. Progress in Physical Geography, 9(3), 356-378.
• Radicchi, A. 2013. Emotional geography & soundscape studies: Beyond the cognitive approach in (sound) mapping urban spaces. In Conference: The EAEA11 Envisioning Architecture: Design, Evaluation, Communication, 267-272..
• Relph, E. 2007. Spirit of place and sense of place in virtual realities. Techne: Research in Philosophy and Technology, 10(3), 17-25.
• Revill, G. 2017. Geographies of music, sound, and auditory culture. Oxford Bibliographies. doi:https://doi.org/10.1093/OBO/9780199874002-0130.
• Revill, G. 2000. Music and the politics of sound: nationalism, citizenship, and auditory space. Environment and Planning D: Society and Space, 18(5), 597-613.
• Rodaway, P. 2006. Humanism and people-centred methods. In Aitken, S., Valentine, G. (Eds.), Approaches to Human Geography, pp.263-272, Sage, London.
• Ryden, K. C. 1999. Writing the Midwest: History, literature and regional identity. Geographical Review, 89, 511-532. Salter, C. L. & Lloyd, W. J. 1989. Landscape in literature, AAG Resource Paper, Washington DC.
• Sauer, C. O. 2005. Peyzajın morfolojisi (Çev. Yılmaz Arı). 20. Yüzyılda Amerikan Coğrafyasının Gelişimi (Ed. Yılmaz Arı) İçinde, 53-84. Konya: Çizgi Kitabevi.
• Scott, H. 2004. Cultural turns. In James Duncan, Nuala C. Johnson, Richard H. Schein (Eds.) A Companion to Cultural Geography, (pp.24-37). Blackwell Publishing Ltd.
• Scott A. J. 1999. The cultural economy: Geography and the creative field. Media, Culture & Society. 21(6), 807-817.
• Shobe, H. & Banis, D. 2010. Music regions and mental maps: Teaching cultural geography. Journal of Geography, 109(2), 87-96,
• Smith, S. J. 1997. Beyond geography's visible worlds: A cultural politics of music. Progress in Human Geography, 21(4), 502-529.
• Stokes, M. 2016. Türkiye'de arabesk olayı. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Su, X. & Zhang, H. H. 2020. Tea drinking and the tastescapes of wellbeing in tourism. Tourism Geographies, 1-21.
• Şahinalp, M. S. ve Günal, V. 2013. Coğrafi ortamın Bitlis türkülerine yansımaları, VII. Uluslararası Van Gölü Havzası Sempozyumu (4-7 Ekim 2011, Bitlis), Bildiriler kitabı içinde, 549-557, Bitlis Eren Üniversitesi Yay. No:3.
• Şahinalp, M. S. 2012. Müzik coğrafyası açısından bir araştırma: Doğal ortam özelliklerinin türkü sözleri üzerindeki etkisi. The Journal of Academic Social Science Studies (JASS), 5(7), 633-661.
• Tavenor, J. 1970. Musical themes in Latin American culture: A geographical appraisal. The Bloomsbury Geographer. 3, 60-66.
• Tragaki, D. 2015. Rebetiko past, performativity, and the political: The music of Yiannis Angelakas. Acta Musicologica, 87(1), 99-115.
• Tuan, Y. F. 1979. Space and place: Humanistic perspective. In Stephen Gale and Gunnar Olsson (Eds.) Philosophy in Geography, (pp.387-427). Springer, Dordrecht.
• Tuncel, M. 1993. Türkülerle Türkiye, Globe, 3, s.146.
• Tüysüz, S. ve Yavan, N. 2012. Bölgesel coğrafya yaklaşımı ve Türk coğrafyasındaki etkileri üzerine kritik bir değerlendirme. TÜCAUM VII. Coğrafya Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde, 390-405. Ankara: TÜCAUM.
• Waterman, E. 2000. Sound Escape: Sonic geography remembered and imagined. Ecumene, 7(1), 112-115.
• Watson, A. 2012a. The world according to iTunes: Mapping urban networks of music production. Global Networks, 12(4), 446-466.
• Watson, A. 2012b. Sound practice: a relational economic geography of music production in and beyond the recording studio, PhD Thesis, Loughborough University.
• Tümertekin, E. ve Özgüç, N. 2009. Beşeri Coğrafya: İnsan, Kültür, Mekân. İstanbul: Çantay Kitabevi. Tuncel, M. 1993. Türkülerle Türkiye, Globe, 3, 146.
• Uğur, A. 2015. Müzik coğrafyası: Türkülerdeki coğrafya. BİLİG, 74, 239-260.
• Wood, N. ve Smith, S. J. 2004. Instrumental routes to emotional geographies. Social & Cultural Geography, 5(4), 533-548.
• Yarar, B. 2008. Politics of/and popular music: An analysis of the history of arabesk music from the 1960s to the 1990s in Turkey. Cultural Studies, 22(1), 35-79.
• Yavan, N. & Kurtar-Anlı, C. 2018. (Un)making human geography in Turkey under the dominance of environmental determinism. Posseible Düşünme Dergisi, 13, 77-98.
• Yavan, N. 2005. Bilim felsefesi bakımından coğrafyada pozitivist yaklaşım. İçinde Sedat Avcı, Hüseyin Turoğlu (Eds.) Ulusal Coğrafya Kongresi (Prof. Dr. İsmail Yalçınlar anısına) Bildiriler Kitabı, 405-414, İstanbul.
• Yurt, B. 2019. Türkülerde Manisa ve çevresinin sosyo-kültürel ekonomik özellikleri üzerine bir inceleme. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi.