Investigation of College Students' Self-Regulation Levels in Online Learning Environments

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 1, 10 - 23, 31.03.2022

Esra Barut Tuğtekin

Öz

The goal of the current study is to examine the self-regulation levels in three types of interaction in online learning environments in the context of various variables. Self-regulation behaviors for learner-content, learner-instructor, and learner-learner interactions were scrutinized as three types of interaction. The relationships between online self-regulation levels and self-regulation levels for three interaction types among college students were investigated. Furthermore, differences in online self-regulation levels were discussed according to participants’ grade levels, time allocated for the online learning environments, academic standing, and engagement in learning activities. The study was conducted with a total of 190 college students studying at Inonu University during the fall term of 2021-2022 who voluntarily completed an online questionnaire [nfemale=101, (53.2%); nmale=89, (46.8%)]. In the data collection tool, demographics, questionnaire items related to the online learning environments, and the Online Self-Regulation (OSR) Scale in three types of interaction were included. According to the findings of the current study, while the grade level and time allocated for an online learning environments have no statistically significant difference on online self-regulation, it has an effect on academic standing and engagement in learning activities. According to another result, it is a remarkable finding that there is no significant difference in self-regulation levels when learners stay in the online learning environments for a longer period of time. In addition, learners with high-level academic standing have higher OSR levels and, self-regulation based on learner-instructor interaction compared to those with low-level academic standing. On the other hand, it was determined that rarely participating in learning activities resulted in a significant decrease in self-regulation levels, and that increasing engagement in learning activities also contributed positively to self-regulation behaviors. In brief, it is hoped that the research findings would help practitioners and researchers to improve learners’ online self-regulation behaviors.

Anahtar Kelimeler

Online learning, self-regulation, types of interaction, online self-regulation

Çevrimiçi Öğrenme Ortamlarında Üniversite Öğrencilerinin Öz Düzenleme Düzeylerinin İncelenmesi [Investigation of College Students' Self-Regulation Levels in Online Learning Environments]

Öz

Bu araştırmada çevrimiçi öğrenme ortamlarında üç etkileşim türünde öz düzenleme düzeylerinin çeşitli değişkenler bağlamında incelenmesi amaçlanmaktadır. Üç etkileşim türü olarak; öğrenci-içerik, öğrenci-öğretmen ve öğrenci-öğrenci etkileşimlerine yönelik öz düzenleme davranışları değerlendirilmiştir. Üniversite öğrencilerinin çevrimiçi öz düzenleme düzeyleri ve üç etkileşim türüne yönelik öz düzenleme düzeyleri arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Ayrıca sınıf düzeyine, çevrimiçi ortamda kalma süresine, akademik başarıya ve öğrenme etkinliklerine katılım düzeyine göre çevrimiçi öz düzenleme düzeylerindeki farklılaşma durumları ele alınmıştır. Araştırma İnönü Üniversitesi’nde 2021-2022 güz döneminde öğrenim gören ve çevrimiçi anket formuna gönüllü olarak toplam 190 üniversite öğrencisi ile gerçekleştirilmiştir (nkadın=101, [%53,2]; nerkek=89, [%46,8]). Veri toplama aracında; demografik bilgi soruları, çevrimiçi öğrenme ortamına ilişkin anket maddeleri ve üç etkileşim türünde Çevrimiçi Öz Düzenleme (ÇÖD) Ölçeği yer almaktadır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre sınıf düzeyi ve çevrimiçi öğrenme ortamında geçirilen zaman; çevrimiçi öz düzenleme bağlamında farklılık oluşturmazken, akademik başarı ve öğrenme etkinliklerine katılım üzerinde etkilidir. Araştırma sonucuna göre öğrenciler çevrimiçi öğrenme ortamında daha fazla kaldığı durumda öz düzenleme düzeylerinde anlamlı farklılığın oluşmaması dikkat çeken bir bulgudur. Ayrıca öğrencilerden akademik başarısı yüksek olanların başarısı düşük olanlara kıyasla ÇÖD düzeyleri ve öğrenci-öğretmen etkileşimine dayalı öz düzenleme düzeyleri daha yüksektir. Öte yandan öğrenme etkinliklerine nadiren katılmanın öz düzenleme düzeylerinde büyük oranda düşüş yaşattığı, öğrenme etkinliklerine katılım arttıkça öz düzenleme davranışlarına da olumlu katkısının olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Özetle; elde edilen araştırma bulgularının öğrencilerin çevrimiçi öz düzenleme davranışlarının geliştirilebilmesi için uygulayıcılara ve araştırmacılara ışık tutacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Çevrimiçi öğrenme, öz düzenleme, etkileşim türleri, çevrimiçi öz düzenleme

Kaynakça

• Aase, S. (2000). Higher learning goes the distance. Computer User, 19(10), 16-18.
• Akgün, E., & Kölemen, C. Ş. (2020). E-portfolyo oluşturmanın öğrencinin akademik öz düzenleme becerisine etkisi. Milli Eğitim Dergisi, 49(227), 117-140.
• Aktan, S. (2012). Öğrencilerin akademik başarısı, öz düzenleme becerisi, motivasyonu ve öğretmenlerin öğretim stilleri arasındaki ilişki (Yayımlanmamış doktora tezi). Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Balıkesir.
• Alqurashi, E. (2019). Predicting student satisfaction and perceived learning within online learning environments. Distance Education, 40(1), 133-148.
• Azevedo, R., Moos, D. C., Greene, J. A., Winters, F. I. and Cromley, J. C. (2008). Why is externally facilitated regulated learning more effective than self-regulated learning with hypermedia? Educational Technology Research and Development, 56(1), 45-72.
• Baldan Babayiğit, B., & Güven, M. (2020). Self-regulated learning skills of undergraduate students and the role of higher education in promoting self-regulation. Euroasian Journal of Educational Research, 20(89), 47-70.
• Berigel, M., & Çetin, İ. (2019). Açık ve uzaktan öğretimde öğreten ve öğrenen rolleri. E. Tekinarslan, & M. D. Gürer (Ed.), Açık ve Uzaktan Öğrenme (s. 125-144). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Bernard, R. M., Abrami, P. C., Borokhovski, E., Wade, C. A., Tamim, R. M., Surkes, M. A., & Bethel, E. C. (2009). A meta-analysis of three types of interaction treatments in distance education. Review of Educational research, 79(3), 1243-1289.
• Bülbül, A. H., Tuğtekin, U., İlic, U., Kuzu, A., & Odabaşı, H. F. (2016). Çevrimiçi ortamlarda araştırma toplulukları: Öğretim üyeleri için bir yol haritası. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(2), 171-190.
• Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı: İstatistik, Araştırma Deseni-Spss Uygulamaları Ve Yorum (16. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Cho, M. H., & Shen, D. (2013). Self-regulation in online learning. Distance Education, 34(3), 290-301.
• Cho, M. H., Cheon, J., & Lim, S. (2021). Preservice teachers’ motivation profiles, self-regulation, and affective outcomes in online learning. Distance Education, 42(1), 37-54.
• Çakır, R., Kara, M., & Kukul, V. (2019). Adaptation of the online self-regulation questionnaire (OSRQ) in three types of interaction into Turkish: A validity and reliability study. Educational Technology Theory and Practice, 9(2), 332-348.
• Dillenbourg, P., Schneider, D. & Synteta, P. (2002). Virtual learning environments. In A. Dimitracopoulou (Ed.), Proceedings of the 3rd Hellenic Conference of Information & Communication Technologies in Education (pp. 3-18). Greece: Kastaniotis Editions.
• Emin, Ö., & Karaca, N. (2021). Investigating learner motivation in online education in terms of self-efficacy and self-regulation. Journal of Educational Technology and Online Learning, 4(4), 745-758.
• Emine, C., & Yalın, H. İ. (2011). Öz düzenlemeye dayalı karma öğrenimin öğrenci motivasyonuna etkisi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 1(1), 125-141.
• Gaskill, P. J., & Woolfolk-Hoy, A. (2002). Self-Efficacy and self-regulated learning: The dynamic duo in school performance. Improving Academic Achievement (pp. 185-208). San Diego, CA: Academic Press.
• Hameed, S. B., & Cullen, A. J. (2008). Effective e-learning integration with traditional learning in a blended learning environment. In European and Mediterranean Conference on Information Systems, 60, 25-26.
• Huck, S. W. (2012). Reading Statistics and Resarch (6.baskı). Boston: Pearson.
• Kaba, E. (2019). Uzaktan eğitimde asenkron etkileşimi artıran faktörler: Bir eylem araştırması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Karaoğlu, B. & Pepe, O. (2020). Beden eğitimi öğretmen adaylarının akademik öz düzenleme becerilerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Beden Eğitimi Spor Bilimleri Dergisi, 14(2), 214-224.
• Kaya, S. (2011). Sanal sınıf yönetiminde görev alacak öğretim elemanlarının eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Klein, D. & Ware, M. (2003). E-learning: new opportunities in continuing Professional development. Learned publishing, 16(1), 34-46.
• Lync, R., & Dembo, M. (2004). The relationship between self regulation and online learning in a blended learning context. International Review of Research in Open and Distance Learning. 4(2), 1-6.
• Means, B., Toyama, Y., Murphy, R., Bakia, M. & Jones, K. (2009). Evaluation of Evidence-Based Practices in Online Learning: A Meta-Analysis and Review of Online Learning Studies. Washington, DC: U.S. Department of Education.
• Moore, M. G., & Kearsley, G. (1996). Distance Education: A Systems View. Boston, MA: Wadsworth Publishing.
• Morrison, J. S. (2021). Getting to know you: Student-faculty interaction and student engagement in online courses. Journal of Higher Education Theory and Practice, 21(12), 38-44.
• Onah, D. F., Pang, E. L., Sinclair, J. E., & Uhomoibhi, J. (2021). An innovative MOOC platform: the implications of self-directed learning abilities to improve motivation in learning and to support self-regulation. The International Journal of Information and Learning Technology, 38(3), 283-298.
• Park, S., & Kim, N. H. (2021). University students’ self-regulation, engagement and performance in flipped learning. European Journal of Training and Development, 46(1/2), 22-40.
• Pintrich, P. R. (2000). The role of goal orientation in self-regulated learning. In M. Boekaerts, P. R. Pintrich & M. Zeidner (Eds.), Handbook of Self-Regulation, 451-502. Orlando: Academic Press.
• Schumacher, C., & Ifenthaler, D. (2021). Investigating prompts for supporting students' self-regulation-A remaining challenge for learning analytics approaches?. The Internet and Higher Education, 49, 100791.
• Sun, J. C. Y., Wu, Y. T., & Lee, W. I. (2017). The effect of the flipped classroom approach to open course ware instruction on students’ self‐regulation. British Journal of Educational Technology, 48(3), 713-729.
• Talan, T., & Gülseçen, S. (2018). Ters-yüz sınıf ve harmanlanmış öğrenmede öğrencilerin öz-düzenleme becerilerinin ve öz-yeterlik algılarının incelenmesi. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education (TURCOMAT), 9(3), 563-580.
• Taylor, W. R. (2002). Pros and cons of online learning- a faculty perspective. Journal of European Industrial Training, 26(1), 24-37.
• Tugtekin, U. (2022). Development and Validation of an Instrument for Online Learning Fatigue in Higher Education. In Handbook of Research on Managing and Designing Online Courses in Synchronous and Asynchronous Environments (ss. 566-586). IGI Global.
• Tümen Akyıldız, S. (2020). Covıd-19 sürecinde uygulanan çevrimiçi derslerde üniversite öğrencilerinin öz-düzenlemeli öğrenme düzeyinin incelenmesi. E. Yeşilyurt (Ed.), Eğitim Sosyal ve Beşeri Bilimlerine Multidisipliner Bakış (s.134).
• Vanslambrouck, S., Zhu, C., Pynoo, B., Lombaerts, K., Tondeur, J., & Scherer, R. (2019). A latent profile analysis of adult students’ online self-regulation in blended learning environments. Computers in Human Behavior, 99, 126-136.
• WANG, C.-H., Shannon, D. M., & Ross, M. E. (2013). Students’ characteristics, self-regulated learning, technology self-efficacy, and course outcomes in online learning. Distance Education, 34(3), 302-323.
• Whipp, J. L. and Chiarelli, S. (2004). Self-regulation in a web based course: A case study. Academic Research Library, 52(4), 5.
• Winne, P. H., & Hadwin, A. F. (1998). Studying as self-regulated learning. In D. J. Hacker, J. Dunlosky, & A. Graesser (Eds.), Metacognition in Educational Theory And Practice (pp. 277-304). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.
• Wong, J., Baars, M., He, M., de Koning, B. B., & Paas, F. (2021). Facilitating goal setting and planning to enhance online self-regulation of learning. Computers in Human Behavior, 124, 106913. https://doi.org/10.1016/j.chb.2021.106913
• Yavuzalp, N., & Özdemir, Y. (2020). Öz-düzenlemeli çevrimiçi öğrenme ölçeğini Türkçe’ye uyarlama çalışması. Yükseköğretim Dergisi, 10(3), 269-278. doi:10.2399/yod.19.512415
• Zhao, H., Chen, L., & Panda, S. (2014). Self-regulated learning ability of Chinese distance learners. British Journal of Educational Technology, 45(5), 941-958.
• Zhou, X., Chai, C. S., Jong, M. S. Y., & Xiong, X. B. (2021). Does relatedness matter for online self-regulated learning to promote perceived learning gains and satisfaction?. The Asia-Pacific Education Researcher, 30(3), 205-215.
• Zimmerman, B. J. (1989). A social cognitive view of self-regulated academic learning. Journal of Educational Psychology, 81(3), 329.
• Zimmerman, B. J. (2000). Attaining self-regulation: A social cognitive perspective. In M. Boekaerts, P. R. Pintrich & M. Zeidner (Eds.), Handbook of Self-Regulation (p. 13-39). Academic Press.