Begg, M.,Dewhurst, D. veMacleod, H. (2005). Game-Informed Learning: ApplyingComputer Game ProcessestoHigherEducation.http://www.innovateonline.info/index.php?view=a rticle&id=176adresinden 01.12.11 tarihinde erişilmiştir.
Chiu, S., Lee, J.Z. veHuang, D.H. (2004). Video gameaddiction in childrenandteenagers in Taiwan. Cyberpsychology&Behavior. 7(5), 571-581.
Cooper, D. E. (1995). Technology: Liberationorenslavement? İçinde R. Fellows (Ed.), Philosophyandtechnology, (pp.7- 18). Cambridge, MA: PressSyndicate of theUniversity of Cambridge.
Derevensky, J. L., veGupta, R. (2004). Gamblingproblems in youth: theoreticalandapplied perspectives. New York, NY: Springer.
Durdu, P.,Hotomaroğlu, A. veÇağıltay, K. (2005), Türkiye’deki öğrencilerin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları ve oyun tercihleri: ODTÜ ve Gazi Üniversitesi öğrencileri arası bir karşılaştırma.EurasionJournal of EducationalResearch, 19, 66- 76.
Erickson, R.J. (1985). Play contributestothefullemotionaldevelopment of thechild. Education. 105, 261–263.
Fromme, J. (2003). Computergames as a part of children´sculture. Game Studies, 3(1),http://www.gamestudies.org/0301/frommeadresinden tarihindeelde edildi. 15.05.2009
Funk, Jeanne B., veBuchman, Debra D. (1996). Children'sperceptions of genderdifferences in socialapprovalforplayingelectronicgames. SexRoles, 35(3/4), 219-231.
Garris, G.,Ahlers, R., veDriskell, J. (2002). Games, motivation, andlearning.Simulation& Gaming, 33, 441-467.
Gee, J. P. (2003). What video gameshavetoteach us aboutlearningandliteracy. New York: PalgraveMacmillan. Gentile, D. (2009). Pathological video-gameuseamongyouthages 8 to 18: A nationalstudy, PsyhologicalScience, 25(5), 594-602. Griffiths, M.D.,Davies, M.N.O. veChappell, D. (2004). DemographicFactorsandPlayingVariables in Online Computer Gaming. Cyberpsychology&Behavior,7(4), 479–487.
Horzum, M.,Ayas, T. ve Çakır-Balta, Ö. (2008). Çocuklar için bilgisayar oyun bağımlılığı ölçeği.Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(30), 76–85.
Hauge, M.R. veGentile, D.A. (2003, Nisan). Video gameaddictionamongadolescents: associationswithacademicperformanceandaggression. Presented at SocietyforResearch in Child Development Conference, April 2003, Tampa, FL.http://www.psychology.iastate.edu/FACULTY/dgentile/SRCD20Video20 Game20Addiction.pdf adresinden 10.05.2009 tarihinde erişilmiştir.
Kirriemuir J. (2002). Video Gaming, EducationandDigital Learning Technologies. D-Lib Magazine http://www.dlib.org/dlib/february02/kirriemuir/02kirriemuir.htmladresinde n 10.05.2009 tarihinde elde edildi. February 2002,8(2). Kuloğlu, C. (2001). İnternet kafeler örneği,(Yayınlanmamışyüksek lisans tezi).Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Lowinson, J. H. (2004). Substanceabuse: a comprehensivetextbook (4. Baskı). Lippincott Williams &Wilkins.
Malone, T. W. (1981). Toward a theory of intrinsically motivating instruction.Cognitive Science, 5(4), 333-369.
McCarthy, J. (2003). What is artificialintelligence?.www.formal.stanford.edu/jmc/whatisai/whatisai.html adresinden 15.05.2009 tarihinde elde edildi. McElwain EL, Volling BL.(2005). Preschool children’sinteractionswithfriendsandoldersiblings: relationshipspecificityandjointcontributionsto problem behaviors. Journal of FamilyPsychology, 19, 486–496.
NIMF (2005). Computerand Video Game Addiction. NationalInstitute on Media andtheFamily. http://www.mediafamily.org/facts/facts_gameaddiction.shtml adresinden 08.06.2009 tarihinde erişilmiştir.
Onay, P., Tüfekçi, A. ve Çağıltay, K. (2005). Türkiye'deki öğrencilerin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları ve oyun tercihleri: ODTÜ ve Gazi Üniversitesi öğrencileri arası karşılaştırmalı bir çalışma. Sözel bildiri, Bilişim Teknolojileri Işığında Eğitim Konferansı Bildiri Kitabı, Ankara, 97-101.
Öz, İ. (2001). Bilişim teknolojisinin çocuklar üzerindeki “psikolojik etkileri”.Çoluk Çocuk Dergisi, 9, 29-31.
Pellegrini, A. D. ve Smith, P.K. (1998). Thedevelopment of playduringchildhood: formsandpossiblefunctions. Child PsychologicalPsychiatry, Review,3, 51–57.
Prensky, M. (2006). Don’tbother me mom – i’m learning .St Paul, MN,Paragon House.
Sancar, H.,Inal, Y. veCagiltay, K. (2005). WhyEducational Games are not PreferableamongtheChildren: Children’s Game Preferences.Vth International Educational Technologies ConferenceProceedings, Sakarya, Turkey, 947-951.
Sherry, J. L. &Lucas, K. (2001). Video Game UsesAndGratifications As Predictors Of UseAnd Game Preference. Paperpresented at theannualmeeting of the International CommunicationAssociation, Marriott Hotel, San Diego, CA.
http://icdweb.cc.purdue.edu/7Esherryj/videogames/VGUG.pdf adresinden 10.05.2009 tarihinde erişilmiştir. Setzer, V.W. veDuckett, G.E. Pacific Theriskstochildrenusingelectronicgames.Poster,theAsia Technology in Training andEducation Conference andExhibition,28 Haziran -2 Information Temmuz, Brisbane, Australia.http://www.ime.usp.br/~vwsetzer/video-g- risks.html adresinden erişilmiştir.
Sherry, J. L. (2001). Theeffects of violent video games on aggression: A meta- analysis. Human CommunicationResearch, 27(3), 409-431. Squre, K.D. (2005). Changingthegame:
Whathappenswhenvideogamesentertheclassroom?
tarihinde, http://gamestudies.org/0802/articles/zagal_bruckman adresinden elde edildi. Innovate1(6), 30.11.11
Tüfekçi, A., (2007). Bilgisayar öğretmeni adaylarının bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları, Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi,21, 38- 54.
Tüzün, H. (2004). MotivatingLearners in EducationalComputer Games. (Yayınlanmamış doktora tezi). Indiana University, Bloomington. Uzun-Yüksek, Ö. (2006). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerinin okula yabancılaşma
düzeylerine etki eden sosyo-demografik değişkenlerin belirlenmesi.Yüksek
Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Wan, C.S. veChiou, W.B. (2006). Whyareadolescentsaddictedtoonlinegaming? An interviewstudy in Taiwan. Cyberpsychology&Behavior. 9(6), 762–766.
Whitton, N. (2010). Learning withdigitalgames: a practicalguidetoengagingstudents in highereducation.Routledge, USA.
Wiersma, W. (1985). ResearchMethods in Education: An Introduction(3. Baskı).Allynand Bacon.
Yılmaz, B. , (2008), “İlköğretim 6. ve 7. Sınıf Öğrencilerinin Bilgisayara Yönelik Bağımlılık İncelenmesi”. 6.International EducationalTechnology Conference, 6-9 May 2008, Anadolu University, Eskişehir, Turkey. Değişkenlere Göre
İlköğretim 4 ve 5 Sınıf Öğrencilerinin Bilgisayar Oyun Bağımlılığını Etkileyen Faktörler
Bu araştırmada ilköğretim 4 ve 5 sınıf öğrencilerinde cinsiyet anne baba eğitim düzeyi sınıf düzeyi okulun sosyoekonomik düzeyi kişisel bilgisayara sahip olup olmama durumuve okula yabancılaşma düzeyi değişkenlerinin bilgisayaroyun bağımlılığına etki edip etmediğinin belirlenmesi amaçlanmıştır Tarama türünde yürütülen bu kesitselaraştırma Aydın ilinde bulunan 6 ilköğretim okulunda yapılmıştır Araştırma üç farklı sosyoekonomik grupta bulunan toplam 638 öğrenci üzerinde gerçekleştirilmiştir İlköğretim 4 ve 5 sınıf öğrencilerine Kişisel Bilgi Formu Çocuklar İçin Bilgisayar Oyun Bağımlılığı Ölçeği ve Öğrenci Yabancılaşma Ölçeği uygulanmıştır Form ve ölçeklerden elde edilen veriler istatistiksel teknikler olarak sayı yüzde frekans t testi korelasyon regresyon analizi ve faktöranalizi kullanılarak açıklanmış ve yorumlanmıştır Çalışmanın sonuçlarına dayanarak ilköğretim 4 ve 5 sınıf öğrencilerinin bilgisayar oyun bağımlılığı düzeyini açıklayan önemli değişkenlerden okula yabancılaşma değişkeni olduğu söylenebilir
Begg, M.,Dewhurst, D. veMacleod, H. (2005). Game-Informed Learning: ApplyingComputer Game ProcessestoHigherEducation.http://www.innovateonline.info/index.php?view=a rticle&id=176adresinden 01.12.11 tarihinde erişilmiştir.
Chiu, S., Lee, J.Z. veHuang, D.H. (2004). Video gameaddiction in childrenandteenagers in Taiwan. Cyberpsychology&Behavior. 7(5), 571-581.
Cooper, D. E. (1995). Technology: Liberationorenslavement? İçinde R. Fellows (Ed.), Philosophyandtechnology, (pp.7- 18). Cambridge, MA: PressSyndicate of theUniversity of Cambridge.
Derevensky, J. L., veGupta, R. (2004). Gamblingproblems in youth: theoreticalandapplied perspectives. New York, NY: Springer.
Durdu, P.,Hotomaroğlu, A. veÇağıltay, K. (2005), Türkiye’deki öğrencilerin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları ve oyun tercihleri: ODTÜ ve Gazi Üniversitesi öğrencileri arası bir karşılaştırma.EurasionJournal of EducationalResearch, 19, 66- 76.
Erickson, R.J. (1985). Play contributestothefullemotionaldevelopment of thechild. Education. 105, 261–263.
Fromme, J. (2003). Computergames as a part of children´sculture. Game Studies, 3(1),http://www.gamestudies.org/0301/frommeadresinden tarihindeelde edildi. 15.05.2009
Funk, Jeanne B., veBuchman, Debra D. (1996). Children'sperceptions of genderdifferences in socialapprovalforplayingelectronicgames. SexRoles, 35(3/4), 219-231.
Garris, G.,Ahlers, R., veDriskell, J. (2002). Games, motivation, andlearning.Simulation& Gaming, 33, 441-467.
Gee, J. P. (2003). What video gameshavetoteach us aboutlearningandliteracy. New York: PalgraveMacmillan. Gentile, D. (2009). Pathological video-gameuseamongyouthages 8 to 18: A nationalstudy, PsyhologicalScience, 25(5), 594-602. Griffiths, M.D.,Davies, M.N.O. veChappell, D. (2004). DemographicFactorsandPlayingVariables in Online Computer Gaming. Cyberpsychology&Behavior,7(4), 479–487.
Horzum, M.,Ayas, T. ve Çakır-Balta, Ö. (2008). Çocuklar için bilgisayar oyun bağımlılığı ölçeği.Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(30), 76–85.
Hauge, M.R. veGentile, D.A. (2003, Nisan). Video gameaddictionamongadolescents: associationswithacademicperformanceandaggression. Presented at SocietyforResearch in Child Development Conference, April 2003, Tampa, FL.http://www.psychology.iastate.edu/FACULTY/dgentile/SRCD20Video20 Game20Addiction.pdf adresinden 10.05.2009 tarihinde erişilmiştir.
Kirriemuir J. (2002). Video Gaming, EducationandDigital Learning Technologies. D-Lib Magazine http://www.dlib.org/dlib/february02/kirriemuir/02kirriemuir.htmladresinde n 10.05.2009 tarihinde elde edildi. February 2002,8(2). Kuloğlu, C. (2001). İnternet kafeler örneği,(Yayınlanmamışyüksek lisans tezi).Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Lowinson, J. H. (2004). Substanceabuse: a comprehensivetextbook (4. Baskı). Lippincott Williams &Wilkins.
Malone, T. W. (1981). Toward a theory of intrinsically motivating instruction.Cognitive Science, 5(4), 333-369.
McCarthy, J. (2003). What is artificialintelligence?.www.formal.stanford.edu/jmc/whatisai/whatisai.html adresinden 15.05.2009 tarihinde elde edildi. McElwain EL, Volling BL.(2005). Preschool children’sinteractionswithfriendsandoldersiblings: relationshipspecificityandjointcontributionsto problem behaviors. Journal of FamilyPsychology, 19, 486–496.
NIMF (2005). Computerand Video Game Addiction. NationalInstitute on Media andtheFamily. http://www.mediafamily.org/facts/facts_gameaddiction.shtml adresinden 08.06.2009 tarihinde erişilmiştir.
Onay, P., Tüfekçi, A. ve Çağıltay, K. (2005). Türkiye'deki öğrencilerin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları ve oyun tercihleri: ODTÜ ve Gazi Üniversitesi öğrencileri arası karşılaştırmalı bir çalışma. Sözel bildiri, Bilişim Teknolojileri Işığında Eğitim Konferansı Bildiri Kitabı, Ankara, 97-101.
Öz, İ. (2001). Bilişim teknolojisinin çocuklar üzerindeki “psikolojik etkileri”.Çoluk Çocuk Dergisi, 9, 29-31.
Pellegrini, A. D. ve Smith, P.K. (1998). Thedevelopment of playduringchildhood: formsandpossiblefunctions. Child PsychologicalPsychiatry, Review,3, 51–57.
Prensky, M. (2006). Don’tbother me mom – i’m learning .St Paul, MN,Paragon House.
Sancar, H.,Inal, Y. veCagiltay, K. (2005). WhyEducational Games are not PreferableamongtheChildren: Children’s Game Preferences.Vth International Educational Technologies ConferenceProceedings, Sakarya, Turkey, 947-951.
Sherry, J. L. &Lucas, K. (2001). Video Game UsesAndGratifications As Predictors Of UseAnd Game Preference. Paperpresented at theannualmeeting of the International CommunicationAssociation, Marriott Hotel, San Diego, CA.
http://icdweb.cc.purdue.edu/7Esherryj/videogames/VGUG.pdf adresinden 10.05.2009 tarihinde erişilmiştir. Setzer, V.W. veDuckett, G.E. Pacific Theriskstochildrenusingelectronicgames.Poster,theAsia Technology in Training andEducation Conference andExhibition,28 Haziran -2 Information Temmuz, Brisbane, Australia.http://www.ime.usp.br/~vwsetzer/video-g- risks.html adresinden erişilmiştir.
Sherry, J. L. (2001). Theeffects of violent video games on aggression: A meta- analysis. Human CommunicationResearch, 27(3), 409-431. Squre, K.D. (2005). Changingthegame:
Whathappenswhenvideogamesentertheclassroom?
tarihinde, http://gamestudies.org/0802/articles/zagal_bruckman adresinden elde edildi. Innovate1(6), 30.11.11
Tüfekçi, A., (2007). Bilgisayar öğretmeni adaylarının bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları, Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi,21, 38- 54.
Tüzün, H. (2004). MotivatingLearners in EducationalComputer Games. (Yayınlanmamış doktora tezi). Indiana University, Bloomington. Uzun-Yüksek, Ö. (2006). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerinin okula yabancılaşma
düzeylerine etki eden sosyo-demografik değişkenlerin belirlenmesi.Yüksek
Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Wan, C.S. veChiou, W.B. (2006). Whyareadolescentsaddictedtoonlinegaming? An interviewstudy in Taiwan. Cyberpsychology&Behavior. 9(6), 762–766.
Whitton, N. (2010). Learning withdigitalgames: a practicalguidetoengagingstudents in highereducation.Routledge, USA.
Wiersma, W. (1985). ResearchMethods in Education: An Introduction(3. Baskı).Allynand Bacon.
Yılmaz, B. , (2008), “İlköğretim 6. ve 7. Sınıf Öğrencilerinin Bilgisayara Yönelik Bağımlılık İncelenmesi”. 6.International EducationalTechnology Conference, 6-9 May 2008, Anadolu University, Eskişehir, Turkey. Değişkenlere Göre
Erboy, E., & Vural, R. A. (2010). İlköğretim 4 ve 5 Sınıf Öğrencilerinin Bilgisayar Oyun Bağımlılığını Etkileyen Faktörler. Ege Eğitim Dergisi, 11(1), 39-58.