ÖZEL YETENEKLİ ÖĞRENCİLER İÇİN BİR BİLMECE: BİRDEN FAZLA EĞİTİM KURUMUNDA OLMAK

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 17, 23 - 38, 30.06.2020

Ferhat Bahçeci , Uğur Epçaçan

Öz

Eğitim almak, tüm bireylerin sahip olduğu bir hak olmakla birlikte bireyin, gereksinimleri doğrultusunda eğitimden yararlanmasıyla bu hak anlam kazanmaktadır. Araştırmanın amacı birden fazla eğitim kurumunda öğrenim gören özel yetenekli öğrencilerin bu kurumlardan ne düzeyde yararlandıklarını, nasıl etkilendiklerini ve bunun kendileri için neyi ifade ettiğini belirlemektir. Bu araştırmanın modeli odak grup yöntemidir. Araştırmanın çalışma grubunu ortaöğretim düzeyinde birden fazla kurumda öğrenim gören on bir özel yetenekli öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmada veri analizi için nitel araştırma yaklaşımlarından içerik analizi kullanılmıştır.
Araştırma sonucunda öğrencilerin yeteneklerini ortaya koyup geliştirebildikleri Bilim ve Sanat Merkezi’ne (BİLSEM) daha çok gitmek istedikleri halde yoğunluktan dolayı burayı ihmal edebildikleri görülmüştür. Bütün öğrencilerin meslek edinme ve gelecek kaygısı gibi durumlardan dolayı zorunlu olarak önceliği fen lisesine verdiği tespit edilmiştir. Bu çocukların özel yetenekli olduğunu unutmamakla birlikte, yaşadıkları kaygı ve stresi ortadan kaldıracak veya en aza indirgeyecek eğitim politikaları geliştirilebilir. Bu politikalar onların yetenekleri doğrultusunda gelişmelerini ve evrensel anlamda ülkeye ve insanlığa katkıda bulunmalarını sağlayacak düzeyde belirlenmelidir.

Anahtar Kelimeler

Özel yetenekli öğrenci, Bilim ve Sanat Merkezi, fen lisesi

Teşekkür

Teşekkür ederim.

Kaynakça

• Akarsu, F. (2004). Enderun: Üstün yetenekliler için saray okulu. 1. Türkiye üstün yetenekli çocuklar kongresi seçilmiş makaleler kitabı (s. 97-101). İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.
• Akbaba, S. (2006). Eğitimde motivasyon. KazımKarabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 343-361.
• Ayas, B. (2010). Bilimsel Üretkenlik Testi’nin ilköğretim 6. sınıf düzeyinde psikometrik özellikle¬rinin incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Baylis, N. (2004). Teachingpositive psychology. In P. A. Linley & S. Joseph (Eds.), Positive psychology in practice. NJ: Willey & Sons.
• Bildiren, A. & Türkkanı, B. (2013). Üstün yetenekli öğrencilerin perspektifinden Bilim ve Sanat Merkezleri’nin hoş ve hoş olmayan özellikleri ve değişiklik talepleri. Üstün Yetenekliler Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 1 (2), Özel Sayı, 128-135.
• Creswell, J. W. (2016). Nitel araştırma yöntemleri. (M. Bütün & S. B. Demir, Çev. Ed.). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Çitil, M. (2018). Türkiye’de Üstün Yeteneklilerin Eğitimi Politikalarının Değerlendirilmesi. Milli Eğitim Dergisi, Özel Sayı 47(220), 143-172. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Davis, G. (2014). Üstün yetenekli çocuklar ve eğitimi: Öğretmenler ve ebeveynler için el kitabı. İstanbul: Özgür Yayınları.
• Emir, S. & Yaman, Y. (2017). Özel yetenekli öğrenciler için eğitim programı nasıl olmalı? S. Emir (Ed.), Özel yeteneklilerin eğitiminde program tasarımı içinde (s. 1-22). Ankara: Pegem Akademi.
• Enç, M. (2005). Üstün beyin gücü. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Epçaçan, U. & Oral, B. (2019). Özel Yetenekli Öğrencilerin BİLSEM’deki Öğretim Uygulamalarına İlişkin Görüşleri. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (13), 139-166. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/susbid/issue/46451/542539.
• Karagöz, Y. (2019). Bilimsel araştırma yöntemleri ve yayın etiği. Ankara: Nobel Yayınları.
• Koshy, V. (2002). Teaching gifted children 4-7: A guide for teachers. London: David Fulton Publishers.
• Leana-Taşçılar, M. Z. (2017). Özel yetenekli öğrencilerin psikoljisine genel bakış. Özel yetenekli çocukların psikolojisi: Teoriden uygulamaya içinde (s.1-34). Ankara: Nobel Akademi Yayınları.
• MEB. (2010). Millî Eğitim Bakanlığı Fen Liseleri Yönetmeliği. Ankara.
• MEB. (2014). 2014 Mali yılı performans programı. Ankara.
• MEB. (2017). Bilim ve Sanat Merkezleri öğrenci tanılama kılavuzu 2017-2018. Ankara.
• Miles, M. B. & Huberman, A. M. (2016). Nitel veri analizi. (S. Akbaba Altun ve A. Ersoy). Ankara: Pegem Akademi.
• Özbaş. M. (2013). Genel Lise ve Fen Lisesi Öğrencilerinin Ortaöğretimde Fırsat ve İmkân Eşitliğine Yönelik Algılarının İncelenmesi. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:4, Sayı:10, 1-18.
• Türk, E. (2018). Fen lisesi öğrencileri Üstün Yetenekli Mi? Üstün Yeteneklilerin Eğitiminde Fen Liselerinin Önemi. Milli Eğitim Dergisi, Özel Sayı 47(220), 437-443. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.