Chronic renal failure is one of the major cause of systemic oral malodor depending on uremia. Hemodialysis(HD) and periotoneal dialysis (PD) are the important procedures in the management of patients with end-stage renal disease(ESRD). In this study it was aimed to compare the systemic oral malodor in patients undergoing HD and PD. 74 patients (40 HD and 34 PD) recently diagnosed with ESRD were selected. This study were not included the patients with poor oral hygiene and had oral malodor depending on any intraoral etiology such as caries, periodontal disease and impacted teeth. Oral hygiene index(OHI) scores of the patients were calculated in to order assess oral health. Systemic oral malodor of the patients were calculated in order assess oral health. Systemic oral malodor of the patients were evaulated using organoleptic method. All measurements were performed pre-dialysis and post-dialysis (3 months after therapy) procedures. There were no statistically significant difference between the groups according to OHI scores (p>0.05). The Oral malodor scores were found lower at post dialysis measurement than the baseline measurements in both group(p
Kronik böbrek yetmezliği üremiye bağlı kötü ağız kokusu oluşturan sebeplerin başında gelir. Hemodiyaliz (HD) ve periton diyalizi (PD) son dönem böbrek yetmezliği (SDBY) hastalarının idamesinde önemli tedavi prosedürlerindendir. Bu çalışmada HD ve PD terapisindeki hastaların kötü ağız kokularının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmamıza SDBY teşhisi konulan 74 hasta (40 HD ve 34 PD) dahil edildi. Ağız hijyeni zayıf ve intraoral sebeplerden dolayı kötü ağız kokusu oluşturabilecek, çürük, periodontal hastalık ve kalmış kökleri olan hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Oral hijyen indeksi (OHI) hastaların oral sağlık durumlarının değerlendirilmesi için kaydedildi. Hastaların sistemik nedenli kötü ağız kokusu oral sağlığın değerlendirilmesi için kaydedildi. Hastalarda sistemik nedenli kötü ağız kokusu seviyesi organoleptik metodla ölçüldü. Bütün ölçümler hastalar diyaliz terapisi almaya başlamadan ve diyaliz terapisinden 3 ay sonra gerçekleştirildi. Hastaların OHI istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemekteydi (p>0,05). Her iki grubun kötü ağız kokusu skorları diyaliz terapisinden sonra diyaliz terapisinden önceki değerlerine göre anlamlı derecede azalma gösterdi (p<0,05). Organoleptik metodla ölçtüğümüz sistemik nedenli kötü ağız kokusu skorlarının HD grubunda (2,67±0,81) PD grubuna göre daha yüksek olduğu görüldü (1,98±0,57) (p<0,05). Bu çalışma SDBY hastalarında PD terapisinin sistemik nedenli kötü ağız kokusunu azaltmada HD’ye göre daha etkili olduğunu göstermektedir
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 11 Sayı: 4 |