HARF İNKILÂBI HAKKINDA GÖRÜŞLER VE UYGULAMAYA GEÇİRİLMESİ

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 1, 24 - 31, 09.05.2018

Yasin Elçarpar

Öz

ÖZET

            Bağımsızlık Mücadelesinden sonra toparlanma ve yeniden
yapılanma sürecine giren Türkiye Cumhuriyeti, Mustafa Kemal Atatürk’ün
önderliğinde, on beş yıl gibi kısa bir sürede hatırı sayılır bir yol kat etmiş
ve Doğu’dan ziyade Batı’ya yönelmiştir. Hemen her şeyi Batı’yla yoğurarak ve
milliyetçilik akımıyla da sentezleyerek yeniden düzene sokan Mustafa Kemal ve
arkadaşları, bu süreçte halkın bir kesiminin desteğini alırken bir kesiminin de
nefretine sebep olmuşlardır.

            Harf İnkılâbı, asırlardır kullanılan Arapça kökenli
harflerin bırakılıp, Batı’dan Latin harfleri alınarak yeni bir alfabe oluşturulmasıdır.
Arapça kökenli harfler İslamiyet’te Kur’an dili olduğu için önemli bir yere
sahiptir. Aynı zamanda milyonlarca Müslümanın da ortak noktasıdır. Hal
böyleyken toplumun İslamcı tabakası Harf İnkılâbını kuvvetle eleştirmiş ve
bürokraside de kendilerine önemli destek çıkanlar olmuştur.

            Mustafa Kemal ve arkadaşları kesin bir tavırla inkılabın
yapılması için çalışmalara başlamış ve geçiş sürecini üç ay gibi kısa bir
süreye indirgeyerek tutumlarından taviz vermemişlerdir. Sergiledikleri
kararlılık sayesinde ve azimle çalışmalarından dolayı amaçlarına ulaşmış ve
Harf İnkılâbını gerçekleştirmişlerdir. 

Anahtar Kelimeler

Harf İnkılâbı, Latin Alfabesi

Kaynakça

• Akalın, Ş. H. (2002). Cumhuriyet Dönemİnde Türkçe. Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
• Akdemir, A. U. (2005). Mahalli İdareler. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Atay, F. R. (1953). Yeni Yazı. Ankara.
• Avcı, C. (2000). III. Dönem Türkiye Büyük Millet Meclisinin Yapısı ve Faaliyetleri(1927-1931). Ankara.
• Bulaç, S. (1981). Osmanlı Devrinde Alfabe Tartışmaları. Ankara.
• Türkiye Zabıt Ceridesi(1928).
• Ergün, M. (1982). Atatürk Devri Türk Eğitimi. Ankara.
• Ertem, R. (1991). Elifbe'den Alfabe'ye Türkiye'de Harf ve Yazı Meselesi. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Galanti, A. (1996). Arabi Harfleri Terakkimize Mani Değildir. İstanbul: Bedir Yayınevi.
• Gökalp, Z. (1952). Türkçülüğün Esasları. İstanbul.
• Gülmez, N. (2006). Tanzimat'tan Cumhuriyet'e Harfler Üzerine Tartışmalar. İstanbul: Alfa Aktüel Yayınları.
• İlgürel, M. (1981). Miilet Mektepleri Doğumunun 100. Yılında Atatürk'e Armağan. İstanbul.
• Kansu, M. M. (1966). Erzurum'dan Ölümüne Kadar Atatürk'le Beraber. Ankara.
• Korkmaz, Z. (2004). Atatürkçü Düşüncede Türk Dilinin Yeri. Ankara.
• Maarif Vekalet Mecmuası. (1929). İstanbul: Devlet Matbaası.
• Merdivenci, A. (1980). Türk Yazı Devrimi ve Yurt Dışındaki Türklere Yansıması. İstanbul.
• Özadaşık, M. (1999). Cumhuriyet Dönemi Yeni Bir Nesil Yetiştirme Çabaları(1923-1950). Konya.
• Özer, E. N. (1992). Yazı Devrimi Sonrası Türk Basınında Yazım Sorunu. İstanbul.
• Özgürel, N. (1989). Atatürk ve Eğitim Kavaramı. İstanbul.
• Öztürk, İ. (1995). Türk Parlamento Tarihi: Tbmm III. Dönem (1927-1931). Ankara.
• Öztürk, İ. (1998). Harf Devrimi ve Sonuçları. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınlar.
• Öztürk, İ. (2001). Millet Mekteplerinde Yurttaşlık Eğitimi: Öğretim Programı ve Ders Kitapları. İstanbul.
• Sadoğlu, H. (2003). Türkiye'de Ulusçuluk ve Dil Politikaları. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Sakaoğlu, N. (1992). Cumhuriyet Dönemi Eğitim Tarihi. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Turan, S. (1990). Türk Kültür Tarihi. İstanbul.
• Turhan, O. (1981). Yeni Türk Harflerine Geçişte Atatürk. İstanbul.
• Ünat, F. R. (1953). Latin Alfabesinde Türk Alfabesine. Ankara.
• Yalçın, B. S. (1984). Atatürk İnkılabı. Ankara.