Harşit Vadisi’nin Hermannia Nicolet, 1855 ve Hermanniella Berlese, 1908 (Acari, Oribatida) türleri üzerine taksonomik araştırmalar

Yıl 2018, , 77 - 89, 30.09.2018

Zehra Karabörklü Nusret Ayyıldız

https://doi.org/10.16969/entoteb.554563

Cited By: 1

Öz

Oribatid akarlar; çok çeşitli habitatlarda
yaşayan, bu habitatlarda küçük eklembacaklıların en büyük kısmını oluşturan ve
ayrışma işleminde önemli rol oynayan organizmalardır. Onlardan Hermannia Nicolet, 1855 ve Hermanniella Berlese, 1908 cinslerine
ait taksonlar, 2013 ve 2014 yıllarında Harşit Vadisi’nden toplanan örnekler
içerisinden seçilerek taksonomik bakımdan değerlendirildi. Yapılan
değerlendirme sonucunda toplam üç tür tespit edildi. Bunlardan Hermanniella
picea (Koch, 1839) Türkiye
faunası için yeni kayıt olarak, Hermannia (Hermannia) gibba Koch, 1839 ve Hermanniella dolosa Grandjean,
1931 ise daha önce Türkiye’den bilinen taksonlar olarak
tespit edildi. Toplanan toprak,
yaprak döküntüsü, orman altı bitkileri, liken, yosun, ağaç kabuğu gibi
materyalden oribatid akarların seçilmesi Berlese-Tullgren huni düzeneği
kullanılarak yapıldı. Seçilen akarlar %80’lik etil alkolde tespit edildi ve
depolandı. Akar örneklerinin teşhisi ve incelenmesinde ışık ve tarama elektron
mikroskopları kullanıldı. Sonuç olarak; belirlenen taksonların tarama elektron
mikroskobunda fotoğrafları çekildi, örneklerimiz üzerinden tanımları gözden
geçirildi. Ayrıca Türkiye’den bilinen cins ve türler için teşhis anahtarları
düzenlendi. 

Anahtar Kelimeler

Oribatid akarlar, taksonomi, yeni kayıt, Harşit Vadisi, Türkiye

Taxonomic investigations on Hermannia Nicolet, 1855 and Hermanniella Berlese, 1908 (Acari, Oribatida) species of the Harşit Valley

Öz

Oribatid mites are
organisms that live in a wide variety of habitats, constitute the largest part
of the small arthropods in these habitats and play an important role in the
decomposition process. From them, taxa belonging to the genera Hermannia Nicolet, 1855 and Hermanniella Berlese, 1908, were
evaluated in taxonomical point, by extracted from the samples collected from
the Harşit Valley in 2013 and 2014. As a result of the assessment, totally
three species were determined. Of these, Hermanniella picea (Koch, 1839) is a new record
for the Turkish fauna; Hermannia (Hermannia) gibba Koch, 1839 and Hermanniella dolosa
Grandjean, 1931 were found out previously known taxa from
Turkey. Extraction of oribatid mites from materials such as collected soil,
foliage, undergrowth, lichen, algae, tree bark were made using the
Berlese-Tullgren funnel system. Selected mites were fixed and stored in 80%
ethyl alcohol. Light and scanning electron microscopes were used in the
diagnosis and examination of mite samples. As a result, scanning electron
microscope photos of all determined taxa were taken. Their morphological
features were reviewed on the basis of our samples. Furthermore, the
identification keys to the genera and species were arranged.

Anahtar Kelimeler

Oribatid mites, taxonomy, new record, Harşit Valley, Turkey

Kaynakça

• Ağcakaya, P., 2015. Harşit Vadisi’nin Liacarid Akarları (Acari, Oribatida, Liacaridae) Üzerine Taksonomik Araştırmalar. Erciyes Üniversitesi, (Basılmamış) Yüksek Lisans Tezi, Kayseri, 59 s.
• Anonim, 2014. Harşit Çayı, Gümüşhane-Giresun, Google Earth, V 7.1.2.2041. (Web sayfası: http://www.earth.google.com), (Erişim tarihi: Aralık 2017).
• Ayyıldız, N. & A. Toluk, 2016. Contributions to the Turkish oribatid mite fauna (Acari: Oribatida). Türkiye Entomoloji Dergisi, 40(1): 73-85.
• Ayyıldız, N., A. Toluk, A. Taşdemir, M. Taşkıran & B. Arık, 2016. Some oribatid mites (Acari) from the Harşit Valley (Turkey). Symposium on EuroAsian Biodiversity (SEAB-2016), 23-27 May 2016, Antalya, Turkey, p. 497.
• Balogh, J. & S. Mahunka, 1983. The Soil Mites of the World. Volume I. Primitive Oribatids of the Palaearctic Region. Elsevier, Amsterdam, Netherlands, 372 pp.
• Berlese, A., 1908. Elenco di generi e specie nuove di Acari. Redia, 5: 1-15.
• Dhooria, M. S., 2016. Fundamentals of Applied Acarology. Springer Science and Business Media, Singapore, 470 pp.
• Evans, G. O., 1992. Principles of Acarology. Cambridge University Press, Wallingford, 563 pp.
• Gökçe, S., 2015. Harşit Vadisi’nin Phenopelopid Akarları (Acari, Oribatida, Phenopelopidae) Üzerine Taksonomik Araştırmalar. Erciyes Üniversitesi, (Basılmamış) Yüksek Lisans Tezi, Kayseri, 69 s.
• Grandjean, F., 1931. Observations sur les Oribates (2e série). Bulletin du Muséum National d'Histoire Naturelle, (2), 3: 651-665.
• Hammen, L., van der, 1952. The Oribatei (Acari) of the Netherlands. Zoologische Verhandelingen, Leiden, 17: 1-139.
• Mahunka, S. & L. Mahunka-Papp, 1995. The Oribatid Species Described by Berlese (Acari). Hungarian Natural History Museum, Budapest, 325 pp.
• Marshall, V. G., R. M. Reeves & R. A. Norton, 1987. Catalogue of the Oribatida (Acari) of Continental United States and Canada. Memoirs of the Entomological Society of Canada, 119 (139): 1-418.
• Masuko, K., 1994. Specialized predation on oribatid mites by two species of the ant genus Myrmecina (Hymenoptera: Formicidae). Psyche, 101: 159-173.
• Norton, R. A., 1990. “Acarina: Oribatida, pp. 779-803”. In: Soil Biology Guide (Ed: Dindal, D.L.). John Wiley and Sons, USA, 1349 pp.
• Norton, R. A. & V. M. Behan-Pelletier, 2009. “Suborder Oribatida, pp. 430–564”. In: A Manual of Acarology, 3rd ed. (Eds: Krantz, G.W. & D.E. Walter). Texas Tech University Press, USA, 807 pp.
• Pekin, S., 2013. Harşit Havzasının Tarihi Coğrafyası. (Web sayfası: http://www.suleymanpekin. com/98_icerik-harsit-havzasinin-tarihi-cografyasi.aspxm), (Erişim tarihi: Aralık 2017).
• Sitnikova, L. G., 1975a. “Superfamily Hermannoidea Balogh, 1972, 101-104”. In: Sarcoptiformes. Oprodelitel’ obitajuschtschich w potschwe kleschtschej (Eds: Ghilarov, M.S. & D.A. Krivoluckij). Ist. Nauka, Moskau, 491 pp.
• Sitnikova, L. G., 1975b. “Superfamily Hermannielloidea Dubinin, 1954, 105-111”. In: Sarcoptiformes. Oprodelitel’ obitajuschtschich w potschwe kleschtschej (Eds: Ghilarov, M.S. & D.A. Krivoluckij). Ist. Nauka, Moskau, 491 pp.
• Subías, L. S., 2004. Listado sistemático, sinonímico y biogeográfico de los ácaros oribátidos (Acariformes: Oribatida) del mundo (excepto fósiles). Graellsia, 60 (número extraordinario) 3–305. (Web page: http://www.ucm.es/info/zoo/Artropodos/Catalogo.pdf), (Access date: March 2019).
• Toluk, A., E. Koçoğlu, A. Taşdemir, S. Per & N. Ayyıldız, 2006. Yozgat Çamlığı Milli Parkı’ndan Türkiye faunası için yeni bir oribatid akar (Acari, Oribatida) türü: Hermanniella punctulata Berlese, 1908. Türkiye Entomoloji Dergisi, 30: 275-283.
• Weigmann, G., 2006. Hornmilben (Oribatida). Die Tierwelt Deutschlands, Begründet 1925 von Friedrich Dahl, 76. Teil. Goecke & Evers, Keltern, 520 pp.
• Weigmann, G., F. Horak, K. Franke & A. Christian, 2015. Verbreitung und Ökologie der Hornmilben (Oribatida) in Deustschland. Peckiana, 10: 1-171.
• Wissuwa, J., J-A. Salamon & T. Frank, 2013. Oribatida (Acari) in grassy arable fallows are more affected by soil properties than habitat age and plant species. European Journal of Soil Biology, 59: 8–14.
• Woas, S., 1978. Die arten der gattung Hermannia Nicolet, 1855 (Acari, Oribatei) 1. Beiträge zur naturkundlichen Forschung in Südwestdeutschland, 37: 113-141.
• Yalçın, S., S. Doğan, & N. Ayyıldız, 2013. Uzunoluk Ormanı’nda (Erzurum) yaşayan bazı oribatid akarlar (Acari: Oribatida) ve onlardan izole edilen mikrofunguslar. Türkiye Entomoloji Dergisi, 37(1): 117–131.
• Zoroğlu, R., & N. Ayyıldız, 2018. Harşit Vadisi’nin achipteriid akarları (Acari, Oribatida, Achipteriidae). Bitki Koruma Bülteni, 58(2): 63-69.