Sıra Uygunluğunun Üniversitedeki Sağlık Bilimleri Öğrencilerinin Yaşam Kalitesine Etkisi: Kontrollü Bir Çalışma

Yıl 2018, , 179 - 184, 03.09.2018

Gamze Ekici

https://doi.org/10.30720/ered.402482

Öz

Amaç
Ülkemizde
üretilen okul sıralarının büyük bir kısmının öğrencilerin antropometrik
ölçüleri dikkate alınmadan üretildikleri bildirilmektedir. Bu çalışma sıra
uygunluğunun üniversite öğrencilerinde sağlıkla ilişkili yaşam kalitesine (SİYK)
etkisinin incelenmesi amacıyla planlandı.
Gereç ve Yöntem Çalışmaya yaş ortalaması 19.83±1.73yıl olan 518 kız, 171 erkek
olmak üzere 689 gönüllü üniversite öğrencisi dahil edildi. Öğrencilere bir
günde kaç saatlerini üniversite sıralarında oturarak geçirdikleri soruldu. Rahatlık
hissi açısından sıraların öğrenciler için uygunluğu Görsel Analog Skala (GAS) ile
belirlendi. Uygun bulmayanlar  (GAS’a
göre 0-4,9 puan)  çalışma grubunu (
n=549); uygun bulanlar (5-10 puan) kontrol grubunu (n=140) oluşturdu.
Nottingham Sağlık Profili ile olguların SİYK parametreleri karşılaştırıldı. Sonuçlar Gruplar arasında yaş, beden
kütle indeksi ve sırada oturma süresi açısından fark bulunmadı (p>0.05). Çalışma
grubunda SİYK seviyesinin daha düşük (p=0.001) olduğu belirlendi. Tartışma Çalışma sonucunda “Sağlık Bilimleri” öğrencilerinin
sıralarında oldukça uzun vakit geçirdikleri görüldü. Sıraların bireyin konforu
düşünülerek tasarlandığında onun enerji düzeyi, ağrısı, ruhsal durumu, uykusu
hatta sosyal yaşamı üzerinde etkili olabileceği kanısına varıldı. Okul
eşyalarını tasarlayan firmaların ve üniversitelerin, öğrencilerin sağlıklı bir
üniversite hayatı yaşaması için bu durumu dikkate almalarının gerekli olduğu düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Üniversite Öğrencisi; Sıra; Yaşam Kalitesi

Kaynakça

• Akın, G., Gültekin, T., Bektaş, Y., Önal, S., & Tuncel, E. (2014). Üniversite Öğrencileri İçin Sıra Tasarımı. DTCF Dergisi, 54(1), 269-286.
• Anadolu Ajansı, Üniversite öğrencisi sayısı 7 milyonu aştı. http://aa.com.tr/tr/egitim/universite-ogrencisi-sayisi-7-milyonu-asti/821130, (2017).
• Castellucci, H. I., Catalán, M., Arezes, P. M., & Molenbroek, J. F. (2015). Evaluation of the match between anthropometric measures and school furniture dimensions in Chile. Work, 53(3), 585-95.
• Cooper RA, Cooper R. (2010). Quality-of-life technology for people with spinal cord injuries. Phys Med Rehabil Clin N Am, 21(1),1-13.
• Crombie, A. P., Ilich, J. Z., Dutton, G. R., Panton, L. B., & Abood, D. A. (2009). The freshman weight gain phenomenon revisited. Nutr Rev, 67(2), 83–94.
• Deliens, T., Deforche, B., De Bourdeaudhuij, I., & Clarys, P. (2015). Determinants of physical activity and sedentary behaviour in university students: a qualitative study using focus group discussions. BMC Public Health,15, 201. doi: 10.1186/s12889-015-1553-4.
• Dul, J., & Weerdmeester, B. (2007). Vademecum Ergonomie. Çeviri Ed. Yavuz, M., & Nalân, Kahraman N (Eds.). Ergonomi , Ne, Neden, Nasıl? (Bölüm 6, pp.153-167) İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
• Ekici, G. (2013). Yurtta Kalan Kız Öğrencilerde Beslenme Alışkanlıkları ile Vücut İmajı, Duygusal Durum ve Akademik Başarı İlişkisi. Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 1(2),11-20.
• Hasson, D.& Arnetz, B. B. (2005). International Electronic Journal of Health Education, 8,178-192.
• Kahya, E., Gülseren, E., Gelen, E. ve Aydın, S. (2011). Yüksek Öğretim Öğrencileri İçin Ergonomik Sıra ve Masa Tasarımı. 17.Ulusal Ergonomi Kongresi Bildiriler Kitabı, Eskişehir, Türkiye, 14-16 Ekim, 2-16.
• Keating, X. F. D., Guan, J. M., Pinero, J. C., Bridges, D. M. (2005). A meta-analysis of college students’ physical activity behaviors. J Am Coll Heal, 54(2), 116–25.
• Knight, G., Noyes, J. (1999). Children’s behaviour and the design of school furniture, Ergonomics, 42(5), 747-760.
• Küçükdeveci, A. A., McKenna, S. P., Kutlay, S., Gürsel, Y., Whalley, D., & Arasil, T. (2000). The development and psychometric assessment of the Turkish version of the Nottingham Health Profile. Int J Rehabil Res, 23: 31-38.
• Ohnhaus, E. E. ve Adler, R. (1975). Methodological problems in the measurement of pain: acomparison between the verbal rating scale and the visual analogue scale. Pain, 1(4),379 -384.
• Özen, E., Efe, H., Kasal, A., & Yıldırım, N. (2011). ). Muğla Üniversitesi Öğrencilerinin Antropometrik Ölçülerinin Belirlenmesi. 17.Ulusal Ergonomi Kongresi Bildiriler Kitabı, Eskişehir, Türkiye, 14-16 Ekim,17-27.
• Rouse, P. C., & Biddle, S.J.H. (2010). An ecological momentary assessment of the physical activity and sedentary behaviour patterns of university students. Health Educ J, 69(1), 116–25.
• Sigmundova, D., Chmelik, F., Sigmund, E., Feltlova, D., & Frömel, K. (2013). Physical activity in the lifestyle of Czech university students: Meeting health recommendations. Eur J Sport Sci, 13(6), 744–50.
• Tunay, M., Melemez, K., & Dizdar, E. N. (2005). Yükseköğretimde kullanılan okul sıra ve masalarının antropometrik tasarımı (Bartın Orman Fakültesi Örneği). Teknoloji Dergisi, 8(1), 93-99.
• Tunay, M., & Melemez, K.. (2008). An analysis of biomechanical and anthropometric, parameters an classroom furniture desing. Afr J Biotechnol, 7(8), 1081-1086.
• Tuzcuoğlu, S., & Korkmaz, B. (2001). Psikolojik danışma ve rehberlik öğrencilerinin boyun eğici davranış ve depresyon düzeylerinin incelenmesi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 14,135-152.
• Vella-Zarb, R. A., Elgar, F. J. (2009). The ‘freshman 5’: a meta-analysis of weight gain in the freshman year of college. J Am Coll Heal, 58(2),161–166.
• Wiklund, I. (1990). The Nottingham Health Profile--a measure of health-related quality of life. Scand J Prim Health Care Suppl, 1, 15-18.
• Yılmaz, M., & Ocakçı, A. F. (2010). Bir kız öğrenci yurdunda kalan üniversite öğrencilerinin anksiyete düzeylerinin belirlenmesi. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 3(1), 16-23.
• Yılmaz, M.T., Akın, D., A. Aydın, D., & Büyükmumcu M. (2013). Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Antropometrik Olarak Vücut Ölçümlerinin Değerlendirilmesi. Selçuk Tıp Derg, 29(1),1-4.