Otizmin Basılı Medyada Temsili: Ulusal Eylem Planından Sonraki Sürecin İncelenmesi

Yıl 2019, , 187 - 194, 05.09.2019

Sinem Kars , Gökçen Akyürek

https://doi.org/10.30720/ered.451880

Cited By: 3

Öz

Tartışma: Otizmle ile ilgili haberlerin
az olduğu tespit edilmiştir. Haber sayısındaki azlığın sebebi sonraki
çalışmalarda incelenebilir. Otizm ile ilgili toplumda farkındalık oluşturulması
için medyanın yeteri kadar kullanılmadığı düşünülmektedir.

Bulgular: Otizmle
ilgili çıkan toplam haber sayısının 45 olduğu tespit edildi. Değerlendirme
sonucunda, eğitim, bilinçlendirme/farkındalık, sosyal katılım, spor ve sanat ve
sağlık başlıkları elde edildi.

Gereç ve Yöntem: Çalışma
kapsamında günlük olarak yayınlanan, yüksek satış rakamına sahip ve farklı
görüşleri temsil ettiğine inanılan üç gazete incelendi. 3 Aralık 2016-12 Şubat
2018 tarihleri arasında “otizm”, “otistik” ve “otizmli” anahtar kelimeleri ile
tarama yapıldı. Bu haberlerin incelenmesinde içerik analizi uygulandı.  Kategorileştirme aşamasında öncelikle haber
başlıkları, spotları ve haber metinleri bir arada değerlendirildi. Değerlendirme
sonucunda, haberler kategorilere ayrıldı.

Amaç: Türkiye’de
otizmin görülme sıklığı artmaktadır. Görülme sıklığındaki artış, otizm
konusundaki farkındalığın ve otizmli bireylere yönelik hizmetleri önemli bir
hale getirmektedir. Farkındalığın artırılması ve otizmli bireylere yönelik
hizmetlerin geliştirilebilmesi için medyanın kullanımı önemlidir. Medya,
toplumun bir konudaki farkındalığını geliştirmede ve devlet politikası ile
topluma sunulan hizmetlerin tanıtımında etkin bir role sahiptir. Bu nedenle, bu
çalışmada Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Bireylere Yönelik Ulusal Eylem
Planı’ndan sonraki süreçte otizm ile ilgili haber içeriklerinin incelenmesi
amaçlanmıştır. 

Anahtar Kelimeler

otistik bozukluk, haberler, gazeteler, politika

Kaynakça

• Altuntaş, O., & Altınova, H. H. (2015). Türkiye’de risk altındaki çocukların ana akım basında temsili. Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 3(2), 59-69.
• Amerikan Psikiyatri Birliği (1995). Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı. (E Köroğlu, Çev.) Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
• Bogdan, R.C., Biklen, S.K. (1998). Qualitative research in education: An introduction to theory and methods (3rd ed.). Needham Heights, MA: Allyn & Bacon.
• Boyd-Barrett, O., & Braham, P. (2013). Media, knowledge and power. Routledge.
• Cermak, S. A., Curtin, C., & Bandini, L. G. (2010). Food selectivity and sensory sensitivity in children with autism spectrum disorders. J Acad Nutr Diet, 110(2), 238-246.
• Fahlvik-Planefeldt, C., & Herrstrom, P. (2001). Dental care of autistic children within the non-specialized Public Dental Service. Swed Dent J, 25(3), 113-118.
• Jones, S. C., & Harwood, V. (2009). Representations of autism in Australian print media. Disability & Society, 24(1), 5-18.
• Lee, L. C., Harrington, R. A., Louie, B. B., & Newschaffer, C. J. (2008). Children with autism: Quality of life and parental concerns. J Autism Dev Disord, 38(6), 1147-1160.
• Orsmond, G. I., Shattuck, P. T., Cooper, B. P., Sterzing, P. R., & Anderson, K. A. (2013). Social participation among young adults with an autism spectrum disorder. J Autism Dev Disord, 43(11), 2710-2719.
• Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Bireylere Yönelik Ulusal Eylem Planı. (2016). TC Resmi Gazete, 29907, 3 Aralık 2016.
• Türkmen, A., Kalpaklı, F., & Sevinç, İ. (2015). Benim Adım Khan Filmi: Otizmin Medyadaki Yansıması. Sosyoloji Dergisi, 3(30), 381-395.