Amaç: Çalışmamız, oyun parklarının engelli çocuklara uygunluğunun değerlendirilmesi amacıyla Ankara’da
gerçekleştirildi. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ankara’da bulunan, belediyelerin internet sitelerinde engellilere
özel dizayn edildiği belirtilen beş oyun grubu dahil edildi. Kişi-Çevre-Aktivite Modeli çerçevesinde ebeveyn ve
çocuk memnuniyeti, oyun grupları, ve oyun alanında çocuğun nasıl oynadığı yarı yapılandırılmış değerlendirme
formu, nicel ve nitel gözlemler ile değerlendirildi. Sonuçlar: 25 ebeveynden 13’ünün (%52), 25 çocuktan
10’unun (%40) oyun gruplarından hiç memnun olmadıkları belirlendi. Parkların görme engelli çocuklar için
uygun olmadığı tespit edildi. Bedensel engelli çocuklar için de oyun araçlarının bağımsız transfere uygun olmadığı,
çocukların kendi başına oynamasına olanak sağlamadığı, ailelerin oyun gruplarının güvenliği konusunda
tereddütlü olduğu tespit edildi. Oyun gruplarında çocukların gelişimsel ihtiyaçlarını karşılayacak çeşitliliğin olmadığı
gözlendi. Tartışma: Oyun gruplarının engelli çocuklar için kullanıma uygun olmadığı sonucuna ulaşıldı.
Bir standardın olmayışı, gerekli bakım çalışmalarının yapılmayışı ve dizayn profesyonellerinin bilinçsiz tutumu
engelli çocukların Ankara’daki oyun alanlarına erişiminde sorun teşkil etmektedir. Bu kapsamda ergoterapistler,
Türk Standartları Enstitüsü yetkililerinin, oyun grubu üretim şirketleri, çocuk gelişimi uzmanları, özel eğitim
öğretmenleri ile birlikte oyun alanlarını fiziksel ve sosyal ayrıma izin vermeden erişilebilir hale getirmek ve
kişilerin memnuniyetini artırmak amacıyla yerel yönetimlerin, oyun alanlarına verdiği önemi artırması konusunda
çalışmalar yürütebilir
Purpose: This study’s aim was, to assess the compliance of playgrounds for disabled children in Ankara. Materials
and Methods: Located on websites of municipality that are specially designed for disabled, five play
ground included the study. Parents and children pleasure, play grounds and how children play at disabled play
areas had evalutaioned by PEO Model. Result: 13 of the 25 parents (%52) 10 of 25 children (%40) satisfaction
level from play grounds iswas 0. The evaluations carried out, there is not any an extra precaution for visually
impaired children at play areas. Any one of the play vehicle was t appropriate to independent transfer for
physically disabled children. It has been observed that, there is not a diversity to meet the developmental
needs of the children in the play group. Conclusion: Play areas were not suitable for disabled children. Disabled
children cannot access to the playgrounds in Ankara due to lack of a standard, maintance problems and
unconscious attitudes of design professional. In this context occupational therapist can cooperate with local
authority and the professionals like special educators and pedagogs about developing better playgrounds
which suppots child development.
Diğer ID | JA35EA22GG |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 4 Sayı: 1 |
Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi by Hacettepe University, Faculty of Health Sciences is licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International