Az Gören Çocuklarda Birey Merkezli Eğitimin Grup İçi Sosyal Yeterliğe Etkisinin İncelenmesi

Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 1, 27 - 34, 01.01.2016

Esra Akı Ruken Sağ

Öz

Amaç: Çalışmanın amacı az gören çocuk hastalarda birey merkezli eğitimin grup içi sosyal yeterliliğe etkisini araştırmaktır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya Hacettepe Üniversitesi Ergoterapi Bölümü Az Gören Rehabilitasyonu ünitesinde tedavi gören Retinitis Pigmentosa ve Rod Kon Distrofisi tanısı almış iki birey dahil edilmiştir. Bireylerin grup içi sosyal yetkinliğini ölçmek amacıyla Sosyal Yetkinlik ve Davranış Değerlendirme Ölçeği, sosyal ilişkilerindeki anksiyetelerini ölçmek için Çocuklar İçin Sosyal Anksiyete Ölçeği, akran ilişkilerini ve sosyal oyunlardaki performansını değerlendirmek için Pediatric Evaluation of Disability Inventory (PEDI) uygulandı. Çalışmada bilişsel süreç yaklaşımıyla sosyal beceri eğitimi ve yaratıcı drama müdahale programı 8 hafta, haftada bir kez, 1’er saatlik seanslar olarak uygulandı. Sonuçlar: Ergoterapi müdahale programı sonrasında her iki olgunun sosyal fonksiyon beceri ve yetkinlik seviyelerinde artış; sosyal anksiyete, kızgınlık-saldırganlık ve içe dönüklük seviyelerinde azalma gözlenmiştir. Tartışma: Az gören çocuk hastalarda birey merkezli ergoterapi müdahaleleri bireylerin sosyal beceri ve yetkinlik seviyelerinde artışa neden olurken anksiyete, kızgınlık- saldırganlık seviyelerini azaltabilir. Konu ile ilgili daha geniş katılımlı ileri çalışmaların yapılması önerilmektedir

Anahtar Kelimeler

Az gören, Ergoterapi, Sosyal Beceri

Investigation of Effects of Client–Centered Education On Social Eligibility of Children with

Öz

Purpose: The aim of this study was to investigate the effects of individual-centered education to intra-group social competence in pediatric patients with low vision. Materials and Methods: Two child diagnosed with Retinitis Pigmentosa and Rod Cone Dystrophy treated in, Hacettepe University Department of Ergotherapy, Low Vision Rehabilitation Unit were participated. Social Competence and Behavior Evaluation Scale was applied to measure the social skills of individuals within the group, Social Anxiety Scale for Children was applied to measure their anxieties in social relations and Pediatric Evaluation of Disability Inventory was applied to evaluate their peer relations and performance in peer relations. Social skills training and creative drama were performed with the cognitive process approach in the study. Intervention was applied once a week during 8 weeks and as an hour session including six individual and two groups. Results: In both cases, after occupational therapy intervention program, an increase in social competence and decline in the anger-aggression and anxiety-introversion levels were seen. conclusion: Individual-centered occupational therapy intervention in children with low vision increases the social competence of individuals while it decreases their levels of angeraggression and anxiety. It is recommended to do further studies with more comprehensive participation on this subject

Anahtar Kelimeler

Low Vision, Occupational Therapy, Social Skills