TÜRK YÖNETİCİ ve ÇALIŞANLARINI NİTELEMEK İÇİN KULLANILAN SIFATLARIN DEĞERLENDİRİLMESİNE YÖNELİK BİR ÇALIŞMA

Yıl 2019, Cilt: 10 Sayı: 1, 61 - 83, 25.01.2019

Murat Aydınay Ünsal Yetim

https://doi.org/10.18354/esam.466815

Öz

Araştırmanın amacı; Türk yönetici ve çalışanlarına dair geliştirilecek
olan sıfatların neler olacağını ortaya koymak ve bu sıfatlar ile alanyazını
taraması sonucunda ulaşılan sıfatlar arasındaki benzerlik ve farklılıkları irdelemektir.
Bu doğrultuda araştırmaya Mersin, Adana ve İstanbul’da faaliyet gösteren
işletmelerde yer alan 65 yönetici ve 143 çalışan dâhil edilmiştir. Katılımcılara
demografik bilgi formuyla birlikte, geliştirecekleri sıfatları yazacakları
sıfat formu sunulmuştur. Verilerin analizinde frekans değerlerinden
yararlanılmış ve 5 ile üstü frekans değerini alması koşuluyla; yöneticilere
yönelik 58 olumlu ve 43 olumsuz sıfata, çalışanlara yönelik ise 46 olumlu ve 36
olumsuz sıfata ulaşılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Olumlu Sıfat, Olumsuz Sıfat, Türk Yöneticisi, Türk Çalışanı

Kaynakça

• Arslan, M. (2000). A Cross-Cultural Comparison of British and Turkish Managers in Terms of Protestant Work Ethic Characteristics, Business Ethics: A European Review, 9:1, 13-19.
• Arslan, M. (2001). A Cross-Cultural Comparison of Achievement and Power Orientation As Leadership Dimensions in Three European Countries: Britain, Ireland and Turkey, A Business Ethic: A Europan Review, 4, 340-345.
• Aycan, Z. ve Kanungo, R.,N. (2000). Toplumsal Kültürün Kurumsal Kültür ve İnsan Kaynakları Uygulamaları Üzerine Etkileri, A. ZEYNEP içinde, Türkiye’de Yönetim ve İnsan Kaynakları Uygulamaları (s.25-53), Türk Psikologlar Derneği Yayınları, 1. basım. Ankara.
• Bradburn, N.,M. (1963). Interpersonal Relations Within Formal Organizations in Turkey, Journal of Social Issues, 31, 61-67.
• Elangovan, A.,R. (1995). Managerial Conflict Intervention in Organizations: Traversing The Cultural Mosaic, International Journal of Conflict Management, 6, 124-146.
• Kanungo, R.,N. ve Jaeger, A.,M. (1990). Introduction: The Need for Indigenous Management in Developing Countries, A.M. Jaeger, ve R.N. Kanungo içinde, Management in Developing Countries, London: Routledge.
• Kozan, M.,K. ve İlter, S. (1994). Third Party Roles Played By Turkish Managers in Subordinates’ Conflicts, Journal of Organizational Behaviour, 15, 453-466.
• Nicholas, T., Sugur, N. ve Demir, E. (2002). Globalised Management and Local Labour: The Case of The White-Goods Industry in Turkey, Industrial Relations Journal, 33:1, 68-85.
• Paşa, S.,F. (2000). Türkiye Ortamında Liderlik Özellikleri, A. ZEYNEP içinde, Türkiye’de Yönetim ve İnsan Kaynakları Uygulamaları, (s. 225-242), Türk Psikologlar Derneği Yayınları, 1. basım. Ankara.
• Paşa, S.,F. Kabasakal, H. ve Bodur, M. (2001). Society, Organisations and Leadership in Turkey, Applied Psychology: An International Review, 4, 559-589.
• Wasti, A. (2000). Örgütsel Bağlılığı Belirleyen Evrensel ve Kültürel Etmenler: Türk Kültürüne Bir Bakış, A. ZEYNEP içinde, Türkiye’de Yönetim ve İnsan Kaynakları Uygulamaları, (ss.205, 218) Türk Psikologlar Derneği Yayınları 1. basım. Ankara.
• Zel, U. N. (1999). Kişiliğin Yönetim Performansına Etkileri, Örgüt Ortamında Kullanılması ve Ülkeler/Sektörler Arasında Karşılaştırmalı Bir Uygulama, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.