Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ

Yıl 2021, Cilt: 12 Sayı: 2, 71 - 86, 29.12.2021
https://doi.org/10.18354/esam.925726

Öz

Bu araştırmanın amacı, çalışanların “kurumsal evet” davranışları üzerinde “stratejik yön farkındalığı” düzeylerinin etkisini incelemektir. Araştırmada nicel araştırma yöntemi kullanılmış, veriler yüz yüze ve online anket tekniği ile elde edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre; çalışanların stratejik yön farkındalığı ile kurumsal evet davranışları arasında genel anlamda orta düzeyde pozitif yönlü bir ilişki tespit edilmiştir. Spesifik anlamda ise stratejik anlamda genel farkındalık düzeyi, motive etme & ilişki kurma ve ödünleşme davranışı ile nispeten daha fazla ilişkiliyken kritik farkındalık düzeyi, sıkı taraftar olma ile daha fazla ilişkilidir. Dolayısıyla çalışanların stratejik yön farkındalık düzeyinin yükselmesinin kurumsal evet davranışının güçlenmesinde önemli bir yordayıcı olduğu söylenebilir.

Kaynakça

  • Adedeji, A. (2018). Factors motivating employee loyalty and employee retention in deposit money banks in Nigeria, International Journal of Human Resource Studies, 8(3), 300-313.
  • Akdemir, S. ve Yılmaz, A. (2005). Örgütlerde vizyon ve yönetimi. Ankara: Detay Yayıncılık.
  • Al-Khatib, M. M. ve Salih, A. A. (2018). Strategic awareness and ıts ımpact on strategic risks. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Middle East Üniversitesi İşletme Anabilim Dalı, Amman.
  • Andrews, K. (1971). The Concept of corporate strategy. Oxford Üniversitesi: New York.
  • Awamleh, R. ve Gardner. W. L. (1999). Perceptions of leader charisma and effectiveness: The effects of vision content, delivery, and organizational performance. The Leadership Quarterly, 10(3), 345-373.
  • Berry, M. M. J. (1996). Technical entrepreneurship, strategic awareness and corporate transformation in small high-tech firms. Technovation, 16(9), 487-498.
  • Collins, C. J. ve Porras, J. I. (1999). Şirketinizin vizyonunu oluşturmak. (Çev. M. Tüzel). İstanbul: Mess Yayınları. (Orijinal yayın tarihi, 1996).
  • Çetin, S. (2005). Yerel Yönetimlerde Stratejik Yönetim. Türk İdare Dergisi, 499, 93-100.
  • Çıkmak, S. (2012). İşletmelerde stratejik yönetim sürecinin incelenmesi ve yeniden yapılandırılması: Bir örnek uygulama. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
  • Demircan Çakar, N. ve Ceylan, A. (2005). İş Motivasyonunun Çalışan Bağlılığı ve İşten Ayrılma Eğilimi Üzerindeki Etkileri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 6(1), 52-66.
  • Dinçer, Ö. (1998). Stratejik yönetim ve işletme politikası. İstanbul: Timaş Matbaası.
  • Dutton, J. E. ve Dukerich, J. M. (1991). Keeping an eye on the mirror: ımage and ıdentity in organizational adaption. Academy of Management Journal, 34, 517–554.
  • Efil, İ. (2010). İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon (11.Baskı). Bursa: Dora Yayınları.
  • Elsbach, K. D. (2003). Organizational perception management. Research in Organizational Behavior, 25, 297–332.
  • Ferrell, O. C., Hirt, G. ve Ferrell, L. (2017). Business foundations: a changing world (11th ed). McGraw-Hill Education.
  • Gatignon, H. ve Xuereb, J. (1997). Strategic orientation of the firm and new product performance. Journal of Marketing Research, 34(1), 77-90.
  • Gharleghi, E., Nikbakht, F. ve Bahar, G., (2011). A Survey of relationship between the characteristic of mission statement and organizational performans. Research Journal of Business Management, 5(3), 117-124.
  • Gutıerrez A. P., Candela L. L. ve Carver L. (2012) The Structural relationships between organizational commitment, global job satisfaction, developmental experiences, work values, organizational support and person-organization fit among nursing faculty. Journal of Advanced Nursing, 68(7), 1601–1614.
  • Güzelcik Ural, E. (2006). Stratejik halkla ilişkiler uygulamaları. İstanbul: Birsen Yayınevi. Hurst, D. K. (2000). Kriz ve yenilenme. (Çev. E. Gürdemir). İstanbul: Alfa Yayınları. (Orijinal yayın tarihi, 2000).
  • James. C. C. ve Jerry. I. P. (1996). Building Your Company’s Vision. Harvard Business Review, 74(5), 63-78.
  • Kalyoncuoğlu, S. (2018). Algılanan kontrolün psikolojik sahiplenmeye etkisinde maksimum fiyatı ödeme istekliliğinin düzenleyici rolü: mercedes marka otomobil kullanıcıları üzerinde bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(3), 974-994.
  • Kaplan, R. S. ve Norton, D. P. (2014). Strateji haritaları (4. Baskı). İstanbul: Alfa Yayınları. Karakaya, A. ve Gürel, S. (2015). Strategic orientation ın business: A research on Kardemir Co. Inc. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 11(26), 97-113.
  • Kazmi, A. (2002). Business policy and strategic management ( 2nd ed). New Delhi: Tata McGraw-Hill.
  • Kirby J. ve Stewart, T. (2007). Institutional Yes: The HBR ınterview with Jeff Bezos”. Harvard Business Review içinde (75-82. ss). https://hbr.org/2007/10/the-institutional-yes
  • Lamba, M. (2014). Büyükşehir belediyelerinde geleceğe bakış: stratejik planlar üzerinden bir inceleme. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 6(2), 83-96.
  • Lange, D., Lee, P. M. ve Dai, Y. (2011). Organizational reputation: A review. Journal of Management, 37(1), 153-184.
  • Lim, N., Cho, M. ve Hall, K. C. (2008). Planning for diversity: options and recommendations for DoD Leaders. CA: Rand Corporation.
  • Lindholm, J. A. (2003). Perceived organizational fit: nurturing the minds, hearts, and personal ambitions of university faculty. The Review of Higher Education, 27(1), 125-149.
  • Lynch, R. (2003). Corporate strategy (3rd ed.). Harlow: Financial Times Prentice Hall.
  • Marcouse, I., Anderson, P., Black, A., Machin, D. ve Watson, N. (2014). The Business book. Great Britain: Dorling Kindersley.
  • Mayhew, M. G., Ashkanasy, N. M., Bramble, T. ve Gardner, J. (2007). A Study of the Antecedents and Consequences of Psychological Ownership in Organizational Settings. The Journal of Social Psychology, 147 (5), 477–500.
  • McConnachie, G. (1997). The Management of ıntellectual assets: delivering value to the business. The Journal of Knowledge Management, 1, 56-62.
  • Mullen, B. ve Cooper, C. (1994). The relation between group cohesiveness and performance: An integration. Psychological Bulletin American Psychologıcal Association, 115(2), 210-227.
  • Nowday, R. T., Steers, R. M. ve Porter, L. V. (1979). The Measurement of organizational commitment. Journal of Vocational Behaviour, 14, 224-247.
  • Oghojafor B. E. A., Olayemi O. O. ve Okonji, P. S. (2011). Enhancing organization’s performance through effective vision and mission. Chinese Business Review, 10(11), 1071-1075.
  • Ökten, A. B. (2015). Algılanan örgütsel destek ve psikolojik sahiplenme arasındaki ilişki ve bu ilişkide örgütsel adaletin rolü. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 33(2), 113-140.
  • Özen, Y. ve Gül, A. (2007). Sosyal ve eğitim bilimleri araştırmalarında evren-örneklem sorunu. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 394-422.
  • Pech, R. J. (2001). Reflections: termites, group behaviour, and the loss of innovation: conformity rules! Journal of Managerial Psychology, 16, 559–574.
  • Pierce, J. L., Kostova, T. ve Dirks, K. T. (2003). The State of psychological ownership: ıntegrating and extending a century of research. Review of General Psychology, 7, 84-107.
  • Porter, M. E. (2004). Rekabet stratejisi: sektör ve rakip analizi teknikleri. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Riggio, R. E. (2018). Endüstri ve örgüt psikolojisine giriş (Çev. B. Özkara). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Riordan, C. M., Gatewood, R. D. ve Bill, J. B. (1997). Corporate ımage: employee reactions and ımplications for managing corporate social performance. Journal of Business Ethics, 16, 401–412.
  • Rue, L. ve L. Byars (1995). Management skills and application (7th ed.). Richard Irwin Inc. Schermerhorn, J. (1996). Management (5th ed.). New York: John Wiley&Sons Inc.
  • Steiner, G. A.(1989). Strategic planning: what every manager must know. New York: Free Press.
  • Steiss, A. W. (2003) Strategic management for public and nonprofit organizations. New York: CRC Press.
  • Sucu, M. E. (2010). Kobi'lerde stratejik yönetim ve bir araştırma. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  • Swanson, E. (2010). Catching and casting a vision. CruPress, 1-4. Erişim adresi https://www.cru.org/content/dam/cru/legacy/2012/03/Catching-and-Casting-a-Vision.pdf
  • Şensözlü, E. A. (2015). İşletmelerin stratejik yöneliminin stratejik işbirliği sürecindeki rolü üzerine bir araştırma: Simit Sarayı A.Ş. ve Rella Gıda A.Ş. örneği. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(2), 57-75.
  • Tavşancıl, E. (2002), Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Van Maanen, J. ve Schein, E. H. (1979). Toward a theory of organizational socialization. Massachusetts Institute of Technology. Erişim adresi https://dspace.mit.edu/bitstream/handle/1721.1/1934/?sequence=1
Toplam 50 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Yunus Emre Taşgit 0000-0003-2176-1733

Öznur Şamandar 0000-0002-3155-3965

Merve Taşkın 0000-0002-2122-9109

Yayımlanma Tarihi 29 Aralık 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 12 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Taşgit, Y. E., Şamandar, Ö., & Taşkın, M. (2021). STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, 12(2), 71-86. https://doi.org/10.18354/esam.925726
AMA Taşgit YE, Şamandar Ö, Taşkın M. STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ. ESAM. Aralık 2021;12(2):71-86. doi:10.18354/esam.925726
Chicago Taşgit, Yunus Emre, Öznur Şamandar, ve Merve Taşkın. “STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ”. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi 12, sy. 2 (Aralık 2021): 71-86. https://doi.org/10.18354/esam.925726.
EndNote Taşgit YE, Şamandar Ö, Taşkın M (01 Aralık 2021) STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi 12 2 71–86.
IEEE Y. E. Taşgit, Ö. Şamandar, ve M. Taşkın, “STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ”, ESAM, c. 12, sy. 2, ss. 71–86, 2021, doi: 10.18354/esam.925726.
ISNAD Taşgit, Yunus Emre vd. “STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ”. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi 12/2 (Aralık 2021), 71-86. https://doi.org/10.18354/esam.925726.
JAMA Taşgit YE, Şamandar Ö, Taşkın M. STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ. ESAM. 2021;12:71–86.
MLA Taşgit, Yunus Emre vd. “STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ”. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, c. 12, sy. 2, 2021, ss. 71-86, doi:10.18354/esam.925726.
Vancouver Taşgit YE, Şamandar Ö, Taşkın M. STRATEJİK YÖN FARKINDALIĞININ KURUMSAL EVET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ. ESAM. 2021;12(2):71-86.