Öz
Davranış bilgisi anlamına gelen ilmihal, bir Müslümanın baş ucundan eksik etmeyeceği temel dinî bilgilerin yer aldığı eser anlamında kullanılmaktadır. Hitap edilen insanların yaşadığı coğrafya ve zamana göre değişiklikler gösterse de herkesin bilmesi elzem olan temel hususları içerir. İmân, ibadet ve ahlak unsurları etrafında şekillenerek kişinin mükellef olduğu görev ve sorumlulukları ve ihtiyaç duyduğu gerekli bilgiyi öğrenmesine yardımcı olur. İlmihâller kendilerine özgü ve diğer fıkhî türlerden ayrılarak özellikle fıkhın tüm konularını barındırmayarak iman ve ibadet gibi özel konuları da içerdikleri, konu ve üslup bakımından ayrışan yönlerinin bulunduğu söylenebilir.
Bu çalışmanın konusunu oluşturan ve mütercimi bilinmeyen Envâru’l-Kulûb adlı mensûr ilmihal, 17. yüzyılda padişah I. Ahmet’in isteği üzerine kaleme alınmış olup Farsça Mesâbîhü’l-Îmân adlı bir eserin tercümesidir. İslâm’ın temel dinî kaidelerini anlatan bu eser 50 bölümden oluşmaktadır. Çalışmamızda, mensur olarak kaleme alınan eserin tespit ettiğimiz yedi nüshasının tanıtımı yapılacak ve eserin muhtevası ortaya konulacaktır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKÇAY, Ali İhsan (2011). Türk Edebiyatı’nda Manzûm Akâidnâmeler: İnceleme-Metin, Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Bursa.
- Envâru’l-Kulûb, İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi, Nadir Eserler, No: 297.4, vr. 1b-76a.
- Envâru’l-Kulûb, Ankara Millî Kütüphanesi, Yazmalar, No: 8126, vr. 1b-202b.
- Envâru’l-Kulûb, Süleymaniye Kütüphanesi, Hamidiye, No: 628, vr. 1b-204b.
- Envâru’l-Kulûb, Süleymaniye Kütüphanesi, Kemankeş, No: 291, vr. 1b-200b.
- Envâru’l-Kulûb, Süleymaniye Kütüphanesi, Nuruosmaniye, No: 2329, vr. 1b-141b.
- Envâru’l-Kulûb, Süleymaniye Kütüphanesi, Nuruosmaniye, No: 2330, vr. 1b-205b.
- Envâru’l-Kulûb, Süleymaniye Kütüphanesi, Yazma Bağışlar, No: 4916, vr. 1b-190b.
- İLHAN, Mevlüt (2016). Kasîde-i Emâlî’nin Türkçe Tercümeleri, Yüksek Lisans Tezi, Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, Rize.
- KAÇAR, Mücahit (2018). “Kadızâdelilerin Din ve Ahlâk Anlayışını Yansıtan Bir Eser: Seyyidî’nin Şifâ’-i Kulûb’u”, Amasya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 3, s. 77-96.
- KILAVUZ, A. Saim (1989). “Akâid”, DİA, Cilt: II, s. 212-216.
- LEVEND, Agah Sırrı (1963). “Ümmet Çağında Ahlak Kitaplarımız”, Belleten, Cilt: XXVII, Sayı: 108, s. 89-115.
- MURAD, Sibel (2018). Eski Anadolu Türkçesi Dönemine Ait Bir Akâid-Nâme: Envaru’l-Kulûb, Ankara: DBY Yayınları.
- YAZAR, Sadık (2011). Anadolu Sahası Klasik Türk Edebiyatında Tercüme ve Şerh Geleneği, Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
- YAZAR, Sadık (2014). “Osmanlı Döneminde Fıkıh Sahasında Yapılmış Türkçe Tercümeler”, Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 23, s. 49-166.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | MAKALELER |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Ağustos 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 4 Sayı: 2 |
