Effects of Morphological Characteristics on Colony Strength and Productivity in Honey Bees

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 2, 127 - 131

Ahmet Kuvancı , Güven Yılmaz , Gülden Ayvaz Baykal , Şeref Cınbırtoğlu , Samet Okuyan

https://doi.org/10.55257/ethabd.1533687

Öz

Due to migratory beekeeping activities across the country and the sales of queen bees and colonies, genetic mixtures have emerged, raising significant concerns. On the other hand, working with knowledge of some morphological characteristics of the material owned by the breeders can significantly contribute to increased productivity. In this study, three enterprises with 200 or more colonies were selected from Erzincan in the Eastern Anatolia Region and Çorum in the Central Anatolia Region. Samples were collected from the top 5 most productive and the bottom 5 least productive colonies of the identified beekeepers during the swarming season for morphometric measurements, and 41 standard morphological characteristics were studied. When the data between productive and unproductive colonies were evaluated, it was determined that the high tibia length, metatarsus length, hind leg length, and distance between wax surfaces, as well as the low G12 angle, were effective on colony strength and productivity. Since the tibia, metatarsus, and hind leg lengths are related to the hind leg and these legs are primarily responsible for forming pollen pellets and carrying them, it is thought that the capacity and size of pollen pellet transport directly impact productivity. As the wing width of the bee increases, the G12 angle decreases. Based on these findings and evaluations, it is concluded that bees with long legs, wide wings, and a high distance between wax surfaces are stronger and more productive.

Anahtar Kelimeler

Morphometric measurements, Honey bee, Genetic mixture, Colony productivity, Leg length.

Bal arılarında morfolojik karakterin koloni gücü ve verime olan etkileri

Öz

Ülke genelindeki gezginci arıcılık faaliyetleri, ana arı ve koloni satışları nedeniyle genetik karışımlar ortaya çıkmış ve bu yönüyle önemli kaygılar bulunmaktadır. Diğer taraftan yetiştiricilerin sahip olduğu materyalin bazı morfolojik özelliklerini bilerek çalışması verim artışına önemli katkılar sağlayacaktır. Çalışmada Doğu Anadolu Bölgesinden Erzincan ve İç Anadolu Bölgesinden Çorum illerinden 200 ve üzeri koloniye sahip 3’er işletme belirlenmiştir. Belirlenen Arıcıların konaklama yerlerine oğul döneminde gidilerek en verimli ilk 5 kolonisi ile en verimsiz son 5 kolonisinden morfometrik ölçümler için örnekler toplanmış ve 41 standart morfolojik karakterleri çalışılmıştır. Verimli ve verimsiz koloniler arasında veriler değerlendirildiğinde tibia uzunluğu, metatarsus uzunluğu, arka bacak uzunluğu, mum yüzeyleri arası mesafenin yüksek olması ve G12 açısının düşük olması koloni gücüne ve verimine etkili olduğu belirlenmiştir. Tibia, metatarsus ve arka bacak uzunlukları arka bacakla ilgili olmaları bu bacaklarında en önemli görevi poleni bu kısımda palet haline getirip taşıma ile ilgili oldukları için polen palet taşıma kapasitesi ve büyüklüğünün verime direk etki yaptığı düşünülmektedir. Arının kanat genişliği arttıkça G12 açısı küçülmektedir. Bu bulgulardan ve değerlendirmelerden yola çıkılarak uzun bacaklı, geniş kanatlı ve mum yüzeyleri arası mesafesi yüksek olan arıların daha güçlü ve verimli olduğu ortaya çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Morfolojik ölçüm, Balarısı, Genetik karışım, Koloni verimliliği

Kaynakça

• Adam, B. (1983). In search of the best strains of honeybee. Northern Bee Books.
• Akyol, E. (1998). Kafkas ve Muğla arılarının saf ve karşılıklı melezlerinin morfolojik, fizyolojik ve davranışsal özelliklerinin belirlenmesi (Doctoral dissertation, Çukurova University, Institute of Natural and Applied Sciences, Department of Animal Science, Adana).
• Alpatov, W. W. (1929). Biometrical studies on variation and the races of the honeybee Apis mellifera L.. Quarterly Review of Biology, 4, 1–58.
• Doğaroğlu, M. (1992). Trakya arıcılığı sorunları ve çözüm yolları. In Proceedings of the 1st Livestock Symposium of Thrace Region (pp. 165–176). Hasad Yayıncılık.
• Dupraw, E. J. (1965). The recognition and handling of honeybee specimens in non-linear taxonomy. Journal of Apicultural Research, 4, 72–84.
• Güler, A. (1999). The study on morphological and physiological characters affecting the productivity of some honey bee (Apis mellifera L.) genotypes of Turkey. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 23(2), 393–399.
• Güler, A. (2001). Morphological characteristics of the honeybee (Apis mellifera L.) of the Artvin Borcka Camili region. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 25, 473–481.
• Güler, A. (2006). Bal arısı. OMÜ Ziraat Fakültesi Ders Kitabı (No. 55), 9-11.
• Güler, A. (2017). Bal arısı (Apis mellifera L.) yetiştiriciliği, hastalıkları ve ürünleri. Bereket Akademi Yayınları.
• Güler, A., Bek, Y. (2002). Forewing angles of honeybee (Apis mellifera L.) samples from different regions of Turkey. Journal of Apicultural Research, 40, 43-49.
• Güler, A., Kaftanoğlu, O. (1999). Morphological characters of some important races and ecotypes of Turkish honeybees (Apis mellifera L.). Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 23, 565–571.
• Güler, A., Yüksel, B., & Güven, H. (2010). The importance of morphometrics geometry on discrimination of Carniolan (Apis mellifera carnica) and Caucasian (Apis mellifera caucasica) honey bee subspecies and in determining their relationship to Thrace Region bee genotype. Journal of the Kansas Entomological Society, 83(2), 154-162.
• Güler, A., Bıyık, S., & Güler, M. (2012). Batı Karadeniz Bölgesi balarılarının (Apis mellifera L.) morfolojik karakterizasyonu. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 28(1), 39-46.
• Kauhausen-Keller, D., Ruttner, F., & Keller, R. (1997). Morphometric studies on the microtaxonomy of the species Apis mellifera L.. Apidologie, 28, 295–307.
• Kence, A. (2006). Türkiye balarılarında genetik çeşitlilik ve korunmasının önemi. Uludağ Arıcılık Dergisi, 6, 25–32.
• Kösoğlu, M., Yücel, B., Savaş, T., Topal, E., & Doğaroğlu, M. (2021). Honey bee breeding and some basic approaches. MAS Journal of Applied Sciences, 6(3), 593–609.
• Kuvancı, A., Cınbırtoğlu, Ş., Gül, A., Akdeniz, G., Eren, İ., Günbey, B., Okuyan, S., Bıyık, S., Aydın, A., Kavak, G., & Baykal, G. A. (2023). Comparative morphological analysis of honey bees (Apis mellifera L.) from the Western and Central Black Sea Region, with emphasis on natural diversity. Bee Studies, 15, 025-035.
• Lensky, Y., & Golan, Y. (1966). Honeybee population and honey production during drought years in subtropical climate. Scripta Hierosolymitana, Publications of The Hebrew University, XVIII, 27-42.
• Moritz, R. F. A. (1991). The limitations of biometric control on pure race breeding inApis mellifera. Journal of Apicultural Research, 30(2), 54–59. https://doi.org/10.1080/00218839.1991.11101234Moritz, R. F. A., Härtel, S., & Neumann, P. (2005). Global invasions of the western honeybee (Apis mellifera) and the consequences for biodiversity. Ecoscience, 12(3), 289-301.
• Oskay, D. (2008). Bal arısı ırklarının çeşitliliğinin korunması, kolonilerin yönetimi ve genetik yapılarının istenen yönde geliştirilmesi üzerine model oluşturulması. Uludağ Arıcılık Dergisi, 8(2), 63-72.
• Ruttner, F., Tassencourt, L., & Louveaux, J. (1978). Biometrical statistical analysis of the geographic variability of Apis mellifera L. Apidologie, 9(4), 363-381.