Endotoksemide ilaçların sitokinler, adenozin deaminaz ve 13,14-dihidro-15-keto-prostaglandin F2a‘nın kinetik değerlerine etkisi: Farklı bir yaklaşım
Öz
Amaç: Lipopolisakkaritle (LPS) oluşturulan deneysel endotoksemide sitokinler, adenozin deaminaz (ADA) ve 13,14-dihidro-15-keto-prostaglandin F2α (PGM)’nın kinetik değerlerine tek başlarına ve/veya kombine uygulanan enrofloksasin (ENR), fluniksin meglumin (FM) ve deksametazonun (DEX) etkilerini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada kullanılan ratlar 7 gruba ayrıldı. Deneysel endotoksemi oluşturmak için pozitif kontrol grubu dahil bütün gruplara LPS uygulandı. Diğer altı gruba ENR, FM, düşük doz DEX, yüksek doz DEX, ENR+FM+düşük doz DEX ve ENR+FM+yüksek doz DEX uygulandı. Uygulama sonrası 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 ve 48. saatlerde kan örnekleri toplandı. Tümör nekroz faktör alfa (TNFα), interlökin-6 (IL6), interlökin-10 (IL-10), ADA ve PGM düzeyleri ELISA ile belirlendi. Eğri altında kalan alan farmakokinetik programla, plazma veya serum maksimum konsantrasyon (Cmax) ile maksimum konsantrasyona ulaşma zamanı (tmax) direk bakı yöntemiyle belirlendi. Bulgular: Pozitif kontrol (LPS) grubuyla kıyaslandığında EAA0-48 değerlerinin; ENR grubunda PGM için artarken (p<0.05), IL-6, IL-10 ve ADA için azaldığı (p<0.05); FM grubunda IL-6 ve ADA’ya özgü olarak küçüldüğü (p<0.05); DEX tek başına veya kombine uygulandığı gruplarda da azaldığı (p<0.05) belirlendi. Öneri: Farklı örnekleme zamanlarında çok sayıda ölçülen aynı endotoksemi belirteçlerinin toplu değerlendirilmesinde kinetik parametrelerden özellikle EAA’nin farklı ve akılcı
bir yaklaşım olarak dikkate alınabileceği kanaatine varıldı.
Anahtar Kelimeler
Enrofloksasin fluniksin deksametazon kinetik endotoksemi belirteçleri
Effects of drugs on kinetic values of cytokines, adenosine deaminase and 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F 2α in endotoxemia: A different approach
Öz
Aim: The objective of this study was to determine the effects of enrofloxacin (ENR), flunixin meglumine (FM) and dexamethasone (DEX) on kinetic values of cytokines, adenosine deaminase (ADA) and 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2a (PGM) in lipopolysaccharide-induced endotoxemia. Materials and Methods: Rats were divided into seven groups. To induce endotoxemia, lipopolysaccharide (LPS) was injected into all groups, including the positive control. The six other groups received the following drugs: ENR, FM, low-dose DEX, high-dose DEX, ENR + FM + low-dose DEX and ENR + FM + high-dose DEX. After the treatments, blood samples were collected at 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24, and 48 hours. Serum tumor necrosis factor alpha (TNFα), interleukin-6 (IL-6), interleukin-10 (IL-10), ADA and plasma PGM levels were determined by ELISA. Area under the concentration time curve , maximal concentration in plasma or serum (Cmax) and time to reach (tmax) values were determined by pharmacokinetic computer program. Results: ENR increased (p<0.05) AUC0-48 of PGM and decreased (p<0.05) AUC0-48 of IL-6, IL-10 and ADA, while FM decreased (p<0.05) AUC0-48 of IL-6 and ADA compared to LPS group. DEX alone and combined administrations caused the lower AUC0-48 of all values (p<0.05). Conclusion: Kinetic values, especially AUC, may be used for total evaluation of endotoxemia markers determined at different sampling times in same groups as a different and logical approach.
Anahtar Kelimeler
Enrofloxacin flunixin dexamethasone kinetic endotoxemia markers
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA69SC52ZJ |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2010 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Cilt: 26 Sayı: 1 |