Ortaokul Öğrencilerinin Çevre Eğitimine Yönelik Problem Çözme Becerilerinin İncelenmesi

Yıl 2014, Cilt: 2 Sayı: 1, 35 - 55, 30.06.2014

Hüseyin Artun

Öz

Çevre eğitimi sorgulayıcı, öğrenci merkezli ve öğrencilerin problem çözme becerilerini geliştirecek yönde olmalıdır. Buna bağlı olarak, öğrencilerin çevre sorunlarına yönelik problem çözme becerilerinin geliştirilmesi için gerçek yaşamdan elde edilmiş çevre sorunları ile karşı karşıya kalmaları gerekmektedir. Bunun içinde, öğrencilerin problem çözme becerilerinin gelişimine katkı sağlamak adına öğrenen merkezli aktiviteler geliştirilmeli ve uygulanmalıdır. Bu çalışmada da, problem çözme becerilerine yönelik geliştirilen öğrenen merkezli senaryoların öğrencilerin problem çözme becerileri üzerindeki etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada, özel durum metodolojisi kullanılmıştır. Çalışmanın örneklemini rastgele örnekleme yolu ile seçilen Gümüşhane ili merkez bir ortaokulun 7. sınıfında öğrenim gören 23 öğrenci 12 erkek 11 kız oluşturmaktadır. Çalışmanın veri toplama aracıaraştırmacı tarafından geliştirilen “Problem Çözme Becerilerine Yönelik Senaryolar PÇBS ” oluşturmaktadır. PÇBS’lerin öğrencilere uygulanması ile elde edilen bulgular araştırmacı tarafından geliştirilen 6 maddelik rubrik ile değerlendirilmiştir. Sonuç olarak da, PÇBS’lerin çevre eğitimine yönelik sorunları çözmede etkili olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin çevre eğitimine yönelik problem çözme becerilerinin gelişmesi için sınıf ortamlarında bu etkinliklerin uygulanmasının gerekli olduğu önerilmiştir

Anahtar Kelimeler

Çevre Eğitimi, Problem Çözme Becerisi, Ortaokul Öğrencileri

Kaynakça

• Ağgül-Yalçın, F. & Bayrakçeken, S. (2010). The effect of 5E learning model on pre-service science teachers’ achievement of acids-bases subject. International Online Journal of Educational Sciences,2(2), 508–531.
• Akbulut, H.H. (2010). Sıvıların kaldırma kuvveti ve yüzme kavramlarına yönelik probleme dayalı öğrenme uygulaması ve değerlendirilmesi(Yüksek Lisans Tezi). KTÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Aktepe, S. & Girgin, S. (2009). Comparison of eco-schools and other primary schools in terms of environmental education. Elementary Education Online, 8(2), 401–414.
• Alım, M. (2006). Avrupa birliği üyelik sürecinde Türkiye’de çevre ve ilköğretimde çevre eğitimi. Kastamonu Eğitim Dergisi,14(2), 599–616.
• Altın, B.N. & Oruç, S. (2008). Çocukluk döneminde doğa sporlarının çevre eğitiminde kullanımı. 3(35), 10–18.
• Arslan, A. & Akçay, A. (2011). Türkçe dersinde probleme dayalı öğrenme yaklaşımının kullanımı. Çağdaş Eğitim Dergisi , 36(388), 21–27.
• Artun, H. (2013). Yedinci sınıf öğrencilerinin çevre eğitimine yönelik tasarlanan modüler öğretim programının etkililiğinin araştırılması(Doktora Tezi). KTÜ, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Aslan, O. & Sağır, Ş.U. (2012). Fen ve teknoloji öğretmen adaylarının problem çözme becerileri. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 9(2), 82–94.
• Atasoy, E. & Yüksel, S. (2006, April). The role and effects of elementary environmental education and environmental consciousness during globalization in Turkey. International Scientific Conference “Global Changes and Regiopnal Challenges”, St. Kliment Ohridski University of Sofia, Sofia, Bulgaria.
• Aydın, G. (2010). Fen-teknoloji-toplum-çevre öğrenme alanının çevre bilinci kazandırmasına ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşleri.(Yüksek Lisans Tezi), Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Balgopal, M.M. & Wallece, A.M. (2009). Decisions and dilemmas: Using writing to learn activities to increase ecological literacy. The Journal Of Environmental Education,40(3), 13–26.
• Benzer, A. (2011). Probleme dayalı öğrenme yaklaşımı ile Türkçe ders planının hazırlanması. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 268–287.
• Cantürk-Günhan, B. &Başer, N. (2009). Probleme dayalı öğrenmeye ilişkin öğrenci, öğretmen ve öğretim üyelerinin görüşleri. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED),3(1), 134–155.
• Coca, D.M. (2013). The influence of teaching methodologies in the learning of thermodynamics in secondary educatıon. Journal of Baltic Science Education, 12(1), 59–72.
• Cutter-Mackenzie, A. (2009). Multicultural school gardens: creating engaging garden spaces in learning about language, culture, and environment. Canadian Journal of Environmental Education, 14,122–135.
• Çepni, S. (2010). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. Genişletilmiş 5. Baskı, Üçyol Kültür Merkezi, Trabzon.
• Çepni, S. (Ed.). (2006). Kuramdan uygulamaya fen ve teknoloji öğretimi. 6. Baskı, Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Ekiz, D. (2003). Eğitimde araştırma yöntem ve metotlarına giriş: Nitel, nicel ve eleştirel kuram metodolojileri, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Farmer, J. Knapp, D. & Benton, G.M. (2007). An elementary school environmental education field trip: long- term effects on ecological and environmental knowledge and attitude development. The Journal of Environmental Education, 38(3), 33–42.
• Geçit, Y. & Şeyihoğlu, A. (2012). The opinions of classroom teacher candidates on activity-based environmental education”. e-Journal of New World Sciences Academy. 7(1), 355–370.
• Gül, Ş. & Yeşilyurt, S. (2011). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına dayalı bir ders yazılımının hazırlanması ve değerlendirilmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(40), 19–36.
• Hsu, S.J. (2004). The effects of an environmental education program on responsible environmental behavior and associated environmental literacy variables in Taiwanese college students. The Journal of Environmental Education, 35(2), 37–48.
• İnel, D. & Balım, A.G. (2010). Fen ve teknoloji öğretiminde probleme dayalı öğrenme yöntemi kullanımına ilişkin öğrenci görüşleri. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi,1(1), 1–13.
• Kneeland, S. (2001). Problem Çözme, Kalaycı N., Gazi Kitabevi, Ankara.
• Köse, E. Ö. (2010). Lise öğrencilerinin çevreye yönelik tutumlarına etki eden faktörler. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 7(3), 198–231.
• Kuzgun, Y. (1992). Rehberlik ve psikolojik danışma. ÖSYM Yayınları, Ankara.
• Mahidin, A.M.M. & Maulan, S. (2010). Understanding children preferences of natural environment as a start for environmental sustainability. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 38, 324 – 333.
• Manolas, E. & Filho, W.L. (2011). The use of cooperative learning in dispelling student misconceptions on climate change. Journal of Baltic Science Education, 10(3), 168–182.
• Okur, E., Yalçın-Özdilek, Ş. &Şahin, Ç. (2011). The common methods used in biodiversity education by primary school teachers (Çanakkale, Turkey). Eğitimde Kuram ve Uygulama, 7(1), 142–159.
• Özsevgeç, T. ve Artun, H. (2012a, Mayıs). Çevre eğitimi neden ayrı bir öğretim programına sahip olmalıdır? 11. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, Rize, Türkiye.
• Özsevgeç, T. & Artun, H. (2012b, Haziran). “İnsan Ve Çevre Ünitesinin” öğretiminde fen ve teknoloji öğretmenlerinin karşılaştıkları zorluklar. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Niğde, Türkiye.
• Ramadoss, A. & Poya-moli, G. (2011). Biodiversity conservation through environmental education for sustainable development – A case study from puducherry, India. International Electronic Journal of Environmental Education, 1(2), 97–111.
• Sadık, F. & Sarı, M. (2010). Student teachers’ attitudes towards environmental problems and their level of environmental knowledge. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(39), 129–141.
• Sarıay, M. (2008). Ortaöğretim fizik dersi itme ve momentum konusu öğretim programını geliştirme üzerine bir çalışma (Yüksek Lisans Tezi).Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Seçgin, F. Yalvaş, G. ve Çetin, T. (2010, Kasım). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin karikatürler aracılığıyla çevre sorunlarına ilişkin algıları. International Conference on New Trends in Education and Their Implications, (ss. 391–398).
• Şimşekli, Y. (2001). Bursa’da “uygulamalı çevre eğitimi” projesine seçilen okullarda yapılan etkinliklerin okul yöneticisi ve görevli öğretmenlerin katkısı yönünden değerlendirilmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 73–84.
• Şimşekli, Y. (2010). The original activities for environmental education and their effects on students (A Case Study in Bursa). Elementary Education Online, 9(2), 552–560.
• Tatar, E. (2007). Probleme dayalı öğrenme yaklaşımının termodinamiğin birinci kanununu anlamaya etkisi. (Doktora Tezi), Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Tatar, E., Oktay, M. & Tüysüz, C. (2010). Kimya eğitiminde probleme dayalı öğrenmenin avantajları ve dezavantajları: Bir durum çalışması. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 95–110.
• Taycı, F. &Uysal, F. (2009, Kasım). Çorlu’da birici ve ikinci kademe ilköğretim öğrencilerine çevre eğitimi konusunda uygulanan anket çalışması. Fen, sosyal ve çevre eğitiminde son gelişmeler sempozyumu, Giresun, Türkiye.
• Tüysüz, C., Tatar, E. & Kuşdemir, M. (2010). Probleme dayalı öğrenmenin kimya dersinde öğrencilerin başarı ve tutumlarına etkisinin incelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(13), 48–55.
• Uluyol, Ç. (2009). Problem temelli öğrenmenin öğrenci başarısına etkisi ve öğrenci görüşlerinin değerlendirilmesi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi,29(1), 19–36.
• Ünal, F. (2011). İlköğretimde sürdürülebilir çevre eğitiminde suyun yeri. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 132, 68–73.
• Veeravatnanond, V. & Singseewo, A. (2010). A developmental model of environmental education school. European Journal of Social Sciences, 17(3), 391–403.