Objective: The insertion time of the shunt used for hydrocephalus treatment is controversial for the risk of infection in patients with myelomeningocele. Many authors have reported the risk of ventriculo-peritoneal shunt infection in early myelomeningocele repaired patients (the first 3 days after birth). The aim of this study is to evaluate the VP shunt insertion time with risk of shunt infection in cases who repaired myelomeningocele sac in late stage. Materials and Methods: In this study, 50 patients who had undergone myelomeningocele repair after the 4th day of life in our institution during the period between 2000 and 2009, were analyzed. 31 of 50 cases underwent a simultaneous shunt procedure (Group A) and the remaining 19 cases underwent a shunt operation following myelomeningocele sac repair at a different session (Group B). Results: For all cases, the shunt infection rate was 12% while infection ratio was 9.6% in Group A, and 15.7% in Group B. Shunt infection was 6,9% in cases with myelomeningocele repaired after 10 days, while this was 23.5% in cases with repair between the 4th and 10th days. Conclusion: The risk of VP shunt infection for late period sac repair is higher between the four to ten days than after the ten days. There was no statistically difference between the risk of infection and the timing of shunt application at late stage myelomeningocele repair.
Amaç: Myelomeningoselli hastalarda hidrosefali tedavisi için şant takılmasının zamanı hala enfeksiyon riski açısından tartışmalıdır. Birçok yazar ventrikülo-peritoneal şant enfeksiyon riskini erken myelomeningosel onarımı (doğumdan sonra ilk 3 günde) yapılan hastalarda bildirmişlerdir. Bu çalışmanın amacı; geç dönemde myelomeningosel kese onarımı yapılan olgularda VP şant takılmasının zamanı ile şant enfeksiyon riskini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada 2000 ile 2009 yılları arasında kurumumuzda myelomeningosel onarımı hayatın 4. gününden sonra yapılan 50 hasta değerlendirildi. Bu 50 olgunun 31 inde eş zamanlı VP şant işlemi yapılırken (Group A), geriye kalan 19 olguya myelomeningosel kese onarımı sonrasında farklı seansta VP şant ameliyatı yapıldı (Group B). Bulgular: Tüm olgular için şant enfeksiyon oranı %12 iken, bu oran Grup A daki hastalarda % 9.6 ve Grup B deki hastalarda % 15.7 idi. 10 günden sonra myelomeningosel tamiri yapılanlardan şant enfeksiyonu % 6.9, myelomeningosel onarımı 4. ve 10. günler arasında gerçekleştirilen hastalarda ise %23.5 idi. Sonuç: Geç dönem kese onarımı için VP şant enfeksiyon riski 4. ile 10. günler arasında, 10. günden sonrasından daha yüksektir. Geç dönem myelomeningosel onarımında enfeksiyon riski ve şant yerleştiriliminin zamanlaması açısından istatistiksel olarak fark yoktu.
Hidrosefali Myelomeningosel Şant enfeksiyonu Ventrikülo-peritoneal şant
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Şubat 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 17 Sayı: 1 |