Struggle with Fraud Through Communication Committed by Intimidation Method : Police Private Security Cooperation

Yıl 2025, Cilt: 27 Sayı: 1, 30 - 55, 30.06.2025

Uğur Demirci , Recep Çengel

https://doi.org/10.54627/gcd.1642126

Öz

Fraud through communication, also known as phone fraud, is very common on agenda in Türkiye. This type of fraud is often committed through intimidation, and individuals can easily fall victim due to the fear of being involved in the crime. To prevent fraud through communication committed by intimidation in Türkiye, a research has been initiated by Turkish National Police within the framework of Problem-Oriented Crime Prevention Approach. As a result of the analysis conducted within this framework, it was evaluated that cooperation with private security officers could be beneficial in the process of preventing this crime. This assessment was supported by existing practices of police private security cooperation and integration in Türkiye. In this context, a practice based action research was conducted within the framework of the SARA (Scanning-Analysis-Response-Assessment) which is one of the Problem-Oriented Crime Prevention Approach Models. The research was structured to determine how effective cooperation between police and private security officers could be established to prevent the crime. It was determined that as a result of the cooperation developed between the police and private security during the research process, 48 fraud cases were eliminated.

Anahtar Kelimeler

Fraud Through Communication , Problem Oriented Crime Prevention Approach , Police , Private Security , Cooperation

Korkutma Yöntemiyle İşlenen İletişim Yoluyla Dolandırıcılıkla Mücadele: Polis Özel Güvenlik İş Birliği

Öz

İletişim yoluyla dolandırıcılık, diğer adıyla telefon dolandırıcılığı, Türkiye'de çok sık gündeme gelmektedir. Bu dolandırıcılık türü çoğunlukla korkutmak suretiyle işlenmekte, kişiler suça karışma korkusuyla kolayca bu suçun mağduru olabilmektedir. Türkiye’de korkutma yöntemiyle işlenen iletişim yoluyla dolandırıcılığın önlenmesi amacıyla Türk Polis Teşkilatı tarafından Problem Odaklı Suç Önleme Yaklaşımı kapsamında polis özel güvenlik iş birliği çalışması başlatılmıştır. Bu kapsamda gerçekleştirilen analiz neticesinde suçun önlenme sürecinde özel güvenlik görevlileriyle iş birliği yapılmasının faydalı olacağı değerlendirilmiştir. Türkiye’de mevcut polis özel güvenlik iş birliği ve entegrasyon uygulaması bu değerlendirmeyi desteklemektedir. Bu bağlamda Problem Odaklı Suç Önleme Yaklaşımı Modellerinden biri olan SARA (Scanning-Analysis-Response-Assessment) çerçevesinde uygulama tabanlı eylem araştırması gerçekleştirilmiştir. Araştırma, suçu önlemek için polis ve özel güvenlik görevlileri arasında nasıl etkili bir iş birliği kurulabileceğini belirlemek üzere yapılandırılmıştır. Araştırma sürecinde polis ve özel güvenlik arasında geliştirilen iş birliği sayesinde 48 dolandırıcılık vakasının engellendiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

İletişim Yoluyla Dolandırıcılık , Problem Odaklı Suç Önleme Yaklaşımı , Polis , Özel Güvenlik , İş Birliği

Etik Beyan

Polis Akademisi Başkanlığı Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Kurulunun 21.10.2024 tarih ve 2024/08 sayılı kararı

Destekleyen Kurum

Emniyet Genel Müdürlüğü

Kaynakça

• AA (2018). İletişim yoluyla dolandırıcılık yüzde 16 azaldı. Erişim adresi: https://www.aa.com.tr/tr/turkiye/iletisim-yoluyla-dolandiricilik-yuzde-16-azaldi/1091146, Erişim tarihi: 20.01.2025
• Agar, I. (2022). Problem-Solving and SARA. The Crime Analyst’s Companion (Ed: Bland, M., Ariel, B. ve Ridgeon, N.). Springer, Ss. 193-211. https://doi.org/10.1007/978-3-030-94364-6_14
• Alkan, Ö. (2023). Dolandırıcılık suçunun kişinin kendisini polis, hakim veya savcı olarak tanıtması suretiyle işlenmesi. DÜHFD, 28(48), 185-221.
• Andrew, P. J. (2005). A short guide to action research. United States of America: Pearson Education.
• Bahar, A. (2020). İkna yoluyla dolandırıcılık: Dolandırıcılık faaliyetlerinde ikna ve etkili iletişim yöntemlerinin tespiti üzerine bir araştırma. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, 35, 139-163.
• Berg, B. L. (2001). Qualitative research methods for the social sciences (4. Baskı). Boston: Allyn and Bacon.
• Braga, A. (2008). Problem oriented policing and crime prevention (2.Baskı). New York: Criminal Justice Press.
• Braun, V. ve Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77-101.
• Chen, J. (2021). “You are in Trouble!”: A discursive psychological analysis of threatening language in Chinese cellphone fraudinteractions. Int J Semiot Law, 34, 1065-1092.
• Clarke, R. ve Eck, S. (2005). Crime analysis for problem solvers in small 60 steps. Washington, DC: Office of Community Oriented Policing Services.
• Clayton, T. (1967). The protectors: The inside story of Britain’s private security forces. London: Oldborne.
• Cohen, L.E. ve Felson, M. (1979). Social change and crime rate trends: A routine activity approach. American Sociological Review, 44(4), 588-608.
• Çalışkan, M. (2019). Suç korkusu kullanılarak telefon aracılığıyla gerçekleştirilen dolandırıcılık vakaları (2017-2018) “İstanbul örneği”. Medeniyet Araştırmaları Dergisi, 4(1), 29-42.
• Demirci, U. (2020). Türkiye’de polis özel güvenlik işbirliği örneği-KAAN: Bir eylem araştırması. Uluslararası Marmara Sosyal Bilimler Kongresinde sunulan tam metin bildiri. Ss. 423-442.
• Demirci, U. (2022). Genel kolluk özel güvenlik İlişkisi ve İşbirliği-Teori ve Uygulama-. İzmir: Duvar Yayınları
• Demirci, U. ve Çengel, R. (2021). Türkiye’de özel güvenlik uygulamalarının temel prensipleri. Sosyal Bilimlerde Akademik Çalışmalar 3, (Ed: B. Selçuk; S. Ünal; Y.L. Mert), Ss.197-218.
• Dempsey, J. S. (2011). Introduction to private security. Watsworth Cengage Learning.
• Dinler, V. (2016). Durumsal suç önleme. F. Tepecik (Ed.), Suç önleme modelleri içinde (s.112-127). Anadolu Üniversitesi Yayını No: 3450.
• EGM (2024). KAAN Uygulaması. Erişim adresi: https://www.egm.gov.tr/ozelguvenlik/kaan, Erişim tarihi: 20.01.2025
• Fraenkel, J. R. ve Wallen, N. E. (2003). How to design and evaluate research in education (5.Baskı). New York: Mac Graw Hill, Inc.
• George, B. ve Kimber, S. (2014). The history of private security and its impact on the modern security sector. The handbook of Security (Ed: M.Gill). Ss. 21-40.
• Goldstein, H. (1979). Improving policing: A problem oriented approach. Crime & Deliquency, 25, 236-258.
• Hinkle, J.C., Weisburg, D., Telep, C.W. ve Petersen, K. (2020). Problem-oriented policing for reducing crime and disorder: An updated systematic review and meta-analysis. Campbell Systematic Review, 16(2), 1-86.
• Holmes, S.T., Wolf, R. ve Baker, T. (2022). Public-private partnerships: Exploring perceptions and efficacy of community security patrols. Journal of Applied Security Research, 18(4), 718-739.
• Irmak, Ö. ve Yıldız, S. (2021). 2011-2019 yılları arası Türkiye’de organize ve nitelikli dolandırıcılık suçlarının ekonomi ve aile kurumları açısından değerlendirilmesi. ASR Journal, 6(23), 382-394.
• İçişleri (2024). Çankırı'da Vatandaşlara Dolandırıcılıkla Mücadele Eğitimi. Erişim adresi: https://www.icisleri.gov.tr/cankirida-vatandaslara-dolandiricilikla-mucadele-egitimi, Erişim tarihi: 14.03.2025.
• İçli, T. G. (2019). Kriminoloji, Ankara: Seçkin Kitabevi.
• Nicolas Sanchez, A. ve Castro Toledo, F.J. (2025). Exploring social acceptability in urban crime prevention: Perspectives from six EU cities. CrimRxiv, https://doi.org/10.21428/cb6ab371.26a9935e
• Nowell, L.S., Norris, J.M., White, D.E. ve Moules, N.J. (2017). Thematic analysis: Striving to meet the trustworthiness criteria. International Journal of Qualitative Methods, 16(1), 1-13.
• Piquero, A. R. ve Tibbets, S. G. (2001). Rational choise and criminal behavior: Recent research and future challenges. New York: Routledge.
• Sarre, R. (2024). Public private partnerships in crime prevention. Preventing Crime: What We Know, and What We Need to Do. Palgrave Macmillan, Singapore, Ss. 21-25. https://doi.org/10.1007/978-981-97-3488-7_4
• Sarre, R. ve Prenzler, T. (2000). The relationship between police and privete security: Models and future directions. International Journal of Comparative and Applied Criminal Justice, 24 (1), 91-113.
• Sarre, R. ve Prenzler, T. (2011). Private security and public interest: Exploring private security trends and directions for reform in the new era of plural policing. ARC Report.
• Scott, M.C. ve Kirby, S. (2012). Implementing pop leading, structuring, and managing a problem-oriented police agency. Washington, DC: Office of Community Oriented Policing Services.
• Seivold, G. (2023). What we’ve learned: Lessons from the world’s leading security companies on partnerships and privatization. Handbook on Public and Private Security. Competetive Government: Public Private Partnership (Ed: Blackstone, E., Hakim, S., Meehan, B.J.), Springer, S.s. 321-346. https://doi.org/10.1007/978-3-031-42406-9_15
• Stafford, M.C. ve Galle, O. R. (1984). Victimization rates, exposure to risk, and fear of crime. Criminology, 22(2), 173-185.
• Stenning, P. C. (2000). Powers and accountability of private police. European Journal on Criminal Policy and Research, 8(3), 325-352.
• Taylor, B.G., Liu, W., Maitra, P., Koper, C.S., Sheridan, J. ve Johnson, W. (2024). The effects of community-infused problem-oriented policing in crime hot spot based on police data: A randomized controlled trial. Journal of Experimental Criminology, 20, 317-345. https://doi.org/10.1007/s11292-022-09541-x
• Tomal, D. R. (2010). Action research for educators. USA: Rowman & Littlefield Publishers.
• Tunay, M. (2024). Dolandırıcılık girişimleri ve dolandırıcılıktan korunma yöntemleri. Avrasya Sosyal ve Ekonomik Araştırmaları Dergisi, 11(2), 168-187.
• Wakefield, A. (2005). The public surveillance functions of private security. Surveilance &Society, 2(4), 529-545.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (7.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, A. (2015). Türkiye’deki dolandırıcılık tipolojileri: Dolandırıcılık olaylarının kategorik tasnifi ve yapılış şekilleri. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Araştırmalar E-Dergisi, 12, 1-24.
• Yılmaz, Z. (2023). Dolandırıcılık suçunun basın ve yayın araçlarının sağladığı kolaylıktan yararlanılmak suretiyle işlenmesi. Sakarya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 11(1), 595-631.