This article seeks to answer the question posed in a study which I
undertook with Altay Coşkun (forthcoming in Latomus 2013) how high-ranking
users (senators, knights, and centurions) of the imperial information and
transportation system (most commonly known by its late antique name, cursus
publicus) would prove their social class, military rank, and official nature of
their journey in order to qualify for requisitioning at stations (mansiones,
mutationes) without permits (diplomata). Using the results of this study as
basis, I offer a survey over the susceptibility of each of the classes of
high-ranking users for status usurpation. This section is followed up by a discussion
of the various ways in which identification was possible, including status
symbols (ornamenta), travel permissions (legatio libera, commeatus) as well as
other written documentation (mandata, codicilli, army records). It will thus be
shown that there were acceptably reliable mechanisms in place to prove one's
social status. This result will further corroborate the findings of our
previous study that permits, in accordance with the edict of Sotidius Strabo
(SEG XXVI, 1392 [20/37]), were not obligatory for certain status groups.
Permits became a requirement for all users only in the reign of Claudius.
status usurpation senator equestrian centurion cursus publicus requisitioning travel
Yazar, bu makalede Altay Coşkun ile birlikte çalıştıkları ve yakında
yayınlanacak olan (Latomos 2013) bir çalışmada ortaya çıkan, imparatorluk
dönemi resmi haberleşme ve ulaşım sisteminin (geç dönemde genel olarak bilinen
adıyla cursus publicus'un) senatörler, equestres ve centuriones gibi
üst düzey kullanıcılarının, izin belgeleri olmaksızın (diplomata) araç
değiştirme istasyonlarında (mansiones, mutationes) vasıta talebi
yapabilmeleri için sosyal sınıflarını, askeri rütbelerini veya yolculuklarının
vesilesini nasıl kanıtlayabildikleri sorusuna cevap aramaktadır. Bu çalışmanın
sonuçlarını temel alarak yazar üst düzey kullanıcıların her bir sınıfının statü
gaspı için gösterdikleri hassasiyetleri üzerine bir araştırma sunmaktadır. Bu
bölümden sonra ise, statü göstergelerini (ornamenta), yolculuk
izinlerini (legatio libera, commeatus) diğer yazılı
belgeleri (mandata, codicilli, askeri kayıtlar gibi) de
içermek üzere kimliklendirmenin mümkün olduğu değişik yöntemleri tartışması yer
almaktadır. Böylece yazar, bir kimsenin sosyal statüsünü gösteren makul düzeyde
güvenilir bazı mekanizmaların olduğu göstermektedir. Dahası bu sonuç daha
önceki yapmış oldukları çalışmalarının sonucunda elde ettikleri, Sotidius
Strabon edict'i (SEG XXVI, 1392 [20/37]) uyarınca, belirli statü
sahibi gruplar için izinlerin zorunlu olmadığı bulgusunu desteklemektedir.
İzinler yanlızca Claudius döneminde bütün kullanıcılar için zorunlu hale
gelmiştir.
: statü gaspı senatör equester centurio cursus publicus vasıta talebi seyahat
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Mayıs 2012 |
Gönderilme Tarihi | 12 Kasım 2011 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 9 |