Diyarbakır Koşullarında Bazı Çayır Salkım Otu Çeşitlerinin Çim Alan Performanslarının Belirlenmesi

Yıl 2015, , 55 - 63, 01.07.2015

İsmail Gül

https://doi.org/10.13002/jafag830

Cited By: 2

Öz

Araştırmada; dört çayır salkım otu (Poa pratensis L.) çeşidi, tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak 3 yıl süreyle değerlendirilmişlerdir. Her çeşitte kalite, renk, doku, kaplama oranı, yeşil biçim ağırlığı 2004-2006 yılları arasında Ocak ve Aralık ayları arasında değerlendirilmiştir. Çayır salkım otu çeşitlerinden elde edilen 3 yıllık ortalama değerlere göre kalite skorları 7.69-7.87, renk skorları 6.89-7.19, doku değerleri 2.61-2.98 mm, kaplama oranı %91.88-95.04, yeşil biçim ağırlığı 312.96-361.89 g/m2 arasında değişmiştir. Diyarbakır koşullarında, yeşil alanlarda tercih edilmesi gereken çayır salkım otu çeşitlerinin Baron ve Geranimo olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Anahtar Sözcükler: Çayır salkım otu, çim, kalite

A Determination of Turfgrass Performance of Some Kentucky Bluegrass in Diyarbakir Conditions

Öz

Four cultivars of Kentucky bluegrass (Poa pratensis L.) are evaluated according to experimental as replicated three times in a randomized block designs at a span of three years. The cultivars of turf quality, colour, leaf width, cover and clipping weight are evaluated during the time of January and December, between the years of 2004 and 2006. According to three years of average values, turf quality scores obtained from Kentucky bluegrass cultivars changes between 7.69 and 7.87, color scores between 6.89 and 7.19, leaf width values between 2.61 and 2.98 mm, turf cover between 91.88 and 95.04 %, clipping weight 312.96 and 361.89 g m-2. It has been concluded that appropriate turfgrass cultivars for the condition of Diyarbakır could be Kentucky bluegrass cultivars are Baron and Geranimo.

Anahtar Kelimeler

Kentucky bluegrass, quality, turfgrass

Kaynakça

• Açıkgöz N. (1990). Tarımda Araştırma ve Deneme Metodları, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 478, Bornova-İzmir.
• Açıkgöz E (1994). Çim Alanlar Yapım ve Tekniği. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Böl. Çevre Peyzaj Mimarlığı Ltd. Şti. yayınları No:4, Bursa. 203s.
• Avcıoğlu R (1997). Çim Tekniği Yeşil Alanların Ekimi, Dikimi ve Bakımı. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü. Çayır-Mer’a ve Yem Bitkileri Anabilim Dalı Başkanlığı. Ege Üniversitesi Matbaası, Bornova / İzmir. 271s.
• Anonim (2007), Diyarbakır İklim Değerleri, Diyarbakır 15.Bölge Müdürlüğü.
• Beard JB (1973). Turfgrass Science and Culture. Prentice-Hall Inc. Englewood Cliff, NJ, USA.
• Birant M (1996). Bornova Şartlarında Değişik Azot Dozlarının Yeşil Alan Buğdaygillerinin Özellikleri ile Vegetasyon Yapılarına Etkisi Üzerinde Araştırmalar. Ege Üniversitesi Araştırma Fonu, Proje No: 92-ZRF-005 (Doktora Tezi, Yayınlanmamış). Bornova / İzmir. 118s.
• Demiroğlu G, Avcıoğlu R, Kır B and Salman A (2011). Investigations on Texture Weed Invasion and Density Features of Some Cool Season Turf Grass Cultivars in Mediterranean Environment. International Journal of Agriculture Biology. 13:461-468.
• Gül İ (2007). Diyarbakır Koşullarında Yeşil Alanlara Uygun Çok Yıllık Çim (Lolium perenne L.) Çeşitlerinin Saptanması Üzerine Bir Araştırma.VII. Türkiye Tarla Bitkileri Kongresi. Cilt II. 345-348, 25-27 Haziran 2007, Erzurum.
• Gül İ (2009). Diyarbakır Koşullarında Yeşil Alanlara Uygun Kamışsı Yumak (Festuca arundinacae Schreb.) Çeşitlerinin Saptanması Üzerine Bir Araştırma. VIII. Türkiye Tarla Bitkileri Kongresi.898-901, 19–22 Ekim 2009, Hatay.
• Horn GC (1967). Turfgrass Variety Comparisons. Proceedings of The Florida Turfgrass Management Conference. 15:91-99
• Karakoç A (1996). Ege Sahil Kuşağında Bazı Buğdaygillerin Yeşil Alana Uygunlukları ve Verim Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana bilim Dalı. İzmir. 33s.
• Martiniello P and D’Andrade E (2006). Cool-season turfgrass species adaptability in Mediterranean environments and quality traits of varieties. European Journal of Agronomy 25: 234-242.
• Oral N and Açıkgöz E (2001). Turf performances of cultivar blends with pure cultivars in four turfgrass species. International Turfgrass Soc. Research Jour.Vol. 9, Part 2, p. 892-896.
• Orçun E (1979). Özel Bahçe Mimarisi. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 152. Bornova / İzmir.
• Sandal G (2002). Diyarbakır Koşullarında Yeşil Alanlara Uygun Çim Tür ve Çeşitlerinin Saptanması. Yüksek Lisans Tezi. Dicle Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır.
• Uzun G (1992). Peyzaj Mimarlığı Çim ve Spor Alanları Yapımı. Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yardımcı Ders Kitabı No: 20, Adana.
• Wehner DJ, Haley EE and Martin DL (1988). Late spring fertilization of Kentucky bluegrass. Agron. J. 80:466-471.
• Yılmaz M ve Avcıoğlu R (2002). Yeşil Alan Tesisinde Kullanılan Bazı Buğdaygillerin Tokat Koşullarında Bazı Agronomik Özellikleri ve Tohum Verimlerinin Belirlenmesi. GOÜ. Ziraat Fakültesi Dergisi, 19(1):87-95.