Bu çalışma, tuza tolerans seviyeleri belirlenmiş domates genotiplerinin (TR-68516, Rio Grande, TR-63233, H-2274) kurağa tolerans seviyelerini; morfolojik ve fizyolojik bazı özelliklerindeki değişimleri inceleyerek belirlemek, tuza tolerans ile kuraklığa tolerans arasında bir paralellik olup olmadığını yönünde bilgilere ulaşmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla bitkiler bitki yaş ve kuru ağırlığı, yaprak alanı, nispi nem, stoma iletkenliği ve yaprak su potansiyeli gibi özellikler bakımından incelenmiştir. Çalışmada bitkilere S0 konusunda (kontrol) toplam yarayışlı suyun % 40’ı tüketildiğinde ve S1 konusunda ise % 90’ı tüketildiğinde sulama yapılmıştır. S2 konusunda ise bitkiler 3-4 yaprak aşamasından sonra susuz bırakılmıştır. Tuza dayanımı yüksek olan domates genotipleri (TR-68516, Rio Grande), kuraklık stresi altında da iyi performans sergilemiştir. Bu genotiplerin görsel skala puanları kendi kontrollerine yakın değerler vermiştir. Tuza dayanımı düşük olan domates genotipleri (TR-63233, H-2274), kuraklık stresinden de yüksek düzeyde etkilenmiştir. Bitki yaş ve kuru ağırlığı, yaprak alanı, nispi nem, stoma iletkenliği, yaprak su potansiyeli ve klorofil içeriği bakımından tuza toleranslı genotiplere göre daha gerilerde kalmışlardır. İncelenen parametreler ışığında genel olarak tuza toleransı yüksek olan genotiplerin, duyarlı olanlara göre kuraklığa da daha iyi dayanım gösterdiği belirlenmiştir.
Domates (Solanum lycopersicum L.) kuraklık tuzluluk tolerans genotip
This study was carried out to determine drought tolerance levels of tomato genotypes (TR-68516, Rio Grande, TR-63233, H-2274) of which salt tolerances were determined before by examining changes in some of the morphological and physiological characteristics, to find the information whether there is a parallel direction between salt tolerance and drought tolerance. For this aim, plants were investigated in terms of characteristics such as plant fresh and dry weight, leaf area, relative humidity, stomatal conductance and leaf water potential. In this study, when % 40 of total available water for S0 application (control) and %90 of available water for S1 application were consumed, plants were irrigated. In S2 application, after the 3-4 leaf stage the plants were deprived of water. Tomato genotypes (TR-68516, Rio Grande) with high resistance to salt have performed well under drought stress, too. This visual scale of these genotypes gave values close to their control plants. Tomato genotypes with low salt tolerance (TR-63233, H-2274) were also affected by a high level of drought stress. They left behind in terms of plant fresh and dry weight, leaf area, relative humidity, stomatal conductance, leaf water potential and chlorophyll content than the tolerant genotypes. In the light of the parameters investigated it has been determined overall that salt tolerant genotypes showed resistance to drought better than susceptible ones.
Tomato (Solanum lycopersicum L.) drought salinity tolerance genotype
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 8 Aralık 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 31 Sayı: 3 |