Meralarda Üstten Tohumlama ve Makro Gübrelemenin Otun Mikro Element İçeriğine Etkisi

Yıl 2018, Cilt: 35 Sayı: 3, 330 - 340, 31.12.2018

Duygu Algan İbrahim Aydın Mustafa Olfaz Betül Pak

https://doi.org/10.13002/jafag4281

Cited By: 1

Öz

Mikro besin elementleri, hayvanlarda verimlilik ve sağlıklı bir gelişme için önemli rol oynarlar. Mikro besin elementleri bakımından yetersiz yemlerle beslenen hayvanlarda, verim düşüklüğü ve bazı hastalıklar görülebilir. Bu çalışmada amaç, üstten tohumlama ve makro gübrelemenin mera otunda mikro element düzeyine etkisini belirlemektir. Deneme, “Tesadüf Bloklarında Bölünmüş Parseller” deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Ana parsellerde tohumlama (tohumlanmayan ve üstten tohumlanan), alt parsellerde ise azot ve fosforun 3’er (dekara 0, 6 ve 12 kg) ve potasyumun 2 (dekara 0 ve 8 kg) dozu kombinasyonlar halinde yer almıştır. İki yıllık araştırmanın sonuçlarına göre, üstten tohumlama işlemi otun mikro element içeriğine etkili değildir. Farklı gübre dozlarından elde edilen otun Fe (230-1080 mg kg-1), Mn (72.88-158.51 mg kg-1), Zn (24.97-32.75 mg kg-1), Cu (26.72-29.32 mg kg-1), Na (1.72-5.45 g kg-1) ve Cl (36.49-45.51 g kg-1) içeriği, otlayan hayvanların ihtiyaçlarından daha fazladır. Gübre dozlarına göre otun Se içeriği 0.074-0.094 mg kg-1 arasında değişmiş ve bu içeriğin otlayan hayvanlarda ihtiyacı karşılamaktan uzak olduğu belirlenmiştir. Araştırmamızın sonuçlarına göre, gebeliğinin son dönemindeki ve kurudaki hayvanlar açısından, mera otunun asit-baz dengesinin bir risk taşıdığı görülmektedir. Familyaların mikro element içerikleri kıyaslandığında ise, diğer familyalara ait bitkiler Fe, Mn, Zn, Na ve Cl, baklagillerin ise Cu ve Se içeriğince daha zengin oldukları saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Botanik kompozisyon, hayvanların mineral gereksinimleri, mineraller

Kaynakça

• Acar Z, Ayan I and Gulser C (2001). Some morphological and nutritional properties of legumes under natural conditions. Pakistan Journal of Biologial Science, 4: 1312-1315.
• Aganga AA and Mesho EO (2008). Mineral contents of browse plants in kweneng district in botswana. Agricultural Journal, 3: 93-98.
• Allaway WH (1968).Trace element cycling. Advances in Agronomy, 20: 235-274.
• Alp M, Kahraman R, Kocabağlı N, Özçelik D, Eren M, Türkmen İ, Yavuz M ve Dursun Ç (2001). Marmara bölgesindeki yem bitkilerinin mineral madde düzeylerinin saptanması ve koyunlarda beslenme bozuklukları ile ilişkisi. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 25: 511-520.
• Ayan İ, Acar Z, Başaran U, Aşcı Ö ve Mut H (2006). Samsun ekolojik koşullarında bazı burçak (Vicia ervilia L.) hatlarının ot ve tohum verimlerinin belirlenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 21: 318-322.
• Aydemir O ve İnce F (1988). Bitki Besleme. Dicle. Üniv. Eğitim. Fak. Yayınları. No. 2, 653 s., Diyarbakır.
• Aydın A, Kant C ve Ataoğlu N (2005). Erzurum ve Rize yöresi toprak örneklerine uygulanan farklı dozlardaki bor ve fosforun mısır (Zea mays L.)’ın kuru madde miktarı ve mineral içeriğine etkisi. Atatürk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 36: 125-129.
• Aydın İ ve Uzun F (2015). Çayır Mera Amenajmanı ve Islahı (İkinci baskı). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yayınevi, 194-216, Türkiye.
• Başoğlu A ve Sevinç M (2004). Evcil Hayvanlarda Metabolik ve Endokrin Hastalıklar. Pozitif Matbaacılık, Ankara.
• Gökkuş A, Parlak AÖ, Baytekin H ve Hakyemez BH (2013). Akdeniz kuşağı (çalılı meralarında otsu türlerin mineral içeriklerinin değişimi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 10: 1-10.
• Guidry KA (2009). A mineral survey of Louisiana beef cow/calf production systems. (A Master Thesis), 71 pp, Louisiana State University, December.
• Güneş A, Alpaslan M ve İnal A (2000). Bitki Besleme ve Gübreleme. Ankara Üniv. Zir. Fak. Yayınları, No. 1514, s. 467-576, Ankara.
• Johnson CM and Ulrich A (1959). Analytical Methods for Use in Plants Analysis. University of California, Agricultural Experimental Station, Bulletin ,766 pp.
• Kacar B (1977). Bitki Besleme. Ankara Üniv. Zir. Fak. Yayınları, 637, No. 200, 317 s., Ankara.
• Kacar B ve İnal A (2008). Bitki Analizleri. Nobel Yayıncılık, Ankara.
• Karayağız İ ve Bülbül T (2014). Ruminantlarda verim performansı üzerine etkili yem katkı maddeleri. Atatürk Üniversitesi Veteriner Bilimleri Dergisi, 9: 124-133.
• Khan ZI, Ashraf M, Danish M, Ahmad K and Valeem EE (2008). Assessment of selenium content in pasture and ewes in punjab. Pakistan Journal of Biologial Science, 40: 1159-1162.
• Kumagai H, Ishida N, Kawashima R, Otsuki K, Kawano M, Hosoyamada F, Inoue R and Kishida Y (1991). A study on the mineral status of prepartum and postpartum breeding beef cows and newborn calves 2. copper and zinc. Japanese Journal of Grassland Science, 36: 444-451.
• Kutlu HR, Görgülü M ve Çelik LB (2005). Genel hayvan besleme. http://traglor.cu.edu.tr/objects/objectFile/Wcx8NSgF-2232013-5.pdf (Erişim tarihi:10.02.2017)
• Mathis CP and Sawyer JE (2004). New Mexico forage mineral survey. Proceedings, Western Section, American Society of Animal Science. Vol. 55.
• Mayland HF and Cheeke PR (1995). Forage-inducedanimal disorders. In : R. F. Barnes, D. A. Miller and Nelson C. J. (Eds) Forages, lowa State University Press, Ames, Lowa, pp.147-162.
• Mengel K (1984). Bitkinin Beslenmesi ve Metabolizması. (Çeviri: Hüseyin Özbek, Zülküf Kaya, Metin Tamcı). Çukurova Üniv. Zir. Fak. Yayınları, No.162, 659 s., Adana.
• MGM(2015) https://www.mgm.gov.tr/veridegerlendirme/il-ve-ilceler-istatistik.aspx?m=SAMSUN. (Erişim tarihi:10.02.2016)
• NRC (2000). Nutrient requirements of beef cattle, (7th ed). National Academy Press, Washington, USA.
• NRC (2007). Nutrient requirements of small ruminants: sheep, goats, cervids and new world camelieds (6th ed). National Academy Press, Washington, USA.
• Onder S, Dursun S, Gezgin S and Demirbas A (2007). Determination of heavy metal pollution in grass and soil of city centre green areas (Konya, Turkey). Polish Journal of Environmental Studies, 16: 145-154.
• Roche JR, Dalley DE, Moate PJ, Grainger C, Hannah M, O’Mara F and Rath M (2000). Variations in the dietary cation-anion difference and the acid-base balance of dairy cows on a pasture-based diet in south-eastern Australia. Grass Forage Science, 55: 26-36.
• Ruano A, Poschenrieder Ch and Barcelo J (1988). Growth and biomass partitioning in zinc toxic bush beans. Journal Plant Nutrition,11: 577-588.
• Rybak K (1977). Effect of nitrogen fertilization of pastures on the Cu, Fe and Zn content in fodder and blood of dairy cows. Proceedings of the XIII. Inter. Grass. Congress, May 18-27, pp. 1121-1124.
• Salunkhe S (2016).Determination of arsenic, mercury and selenium in seawater by continuous flow hydride generation inductively coupled plasma optical emission spectrometery (icp-oes), inorganic- application specialist. http://www.perkinelmer.com/CMSResources/Images/Determination%20of%20Arsenic.pdf (Erişim tarihi:10.03.2017)
• Spears JW (1994). Minerals in forages. In: Forage Quality, Evaluation and Utilization. (Ed: G.C. Fahey). ASA, CSSA, SSA, Wisconsin, pp. 281-317.
• SPSS (2018). SPSS statistics for Windows, version 20.0. Chicago: SPSS Inc.
• Stallings CC (2009). Paying attention to dietary cation-anion balance can mean more milk and fewer metabolic problems. Virginia Cooperative Extension Puplication: 131-404.
• Sultan IJ, Rahim IU, Nawaz H, Yaqoob M and Javed I (2008). Mineral composition, palatability and digestibility of free rangeland grasses of northern grasslands of Pakistan. Pakistan Journal of Biologial Science, 40: 2059-2070.
• Tauriainen S (2001). Dietary cation-anion balance and calcium and magnesium intake of the dry cow. University of Helsinki, Departmant of Animal Science Publications, 57 pp, Academic Dissertation Helsinki.
• Umucalılar HD ve Gülşen N (2005). Çiflik Hayvanlarında Beslenme Bozuklukları. Editörler: Umucanlılar, H.D., Gülşen, N. Konya: Selçuk Üniversitesi Basımevi.
• Whitehead DC (2000). Nutrient Elements in Grassland: soils plant animal relationships. CABI Publishing, Wallingford, United Kingdom, 369 pp, Oxon.