Determination of the material properties of the different cultivator shares

Yıl 2013, Cilt: 2013 Sayı: 1, 13 - 24, 01.06.2013

Umut Güleç Ebubekir Altuntaş

https://doi.org/10.13002/jafag181

Cited By: 4

Öz

In this study, chemical analysis, pulling, hardness test results and spectral analysis of the different cultivator shares of cultivator producers in Amasya and Çorum provinces were evaluated and test results were compared with relevant Turkish Standards. For experiments, the cultivator shares were choosen randomly from A,B, C and D cultivator producers and classified. Chemical analysis revealed SAE 1030, C60, C30 tempered stell types and C10 carburizing steel materials respectively for A, B, C and D cultivator shares. Spectral analysis indicated that cultivator were mainly included medium-carbon steels. All cultivar shares failed to meet recommended Rockwell hardness value of 49 HRC. While the highest hardness was observed in A-1 and C-1 narrow shares with 39.1 HRC, the lowest value was seen in D-2 duck-foot share with 72.88 HRB. According to pulling tests, cultivator shares were found to be complying with relevant reference values indicated in standards.

Anahtar Kelimeler

Cultivator share, chemical analysis, hardness test, pulling test, microanalysis

Farklı Kültivatör Uç Demirlerinin Malzeme Özelliklerinin Belirlenmesi

Öz

Bu çalışmada, Amasya ve Çorum illerindeki kültivatör imalatçılarının ürettikleri kazayağı uç demirlerinin kimyasal analiz, çekme testi, sertlik deneyi ve mikroskobik doku analizleri değerlendirilmiş ve malzeme test sonuçları, ilgili Türk Standartları ile karşılaştırılmıştır. Denemelerde, kültivatör uç demirleri, 4 farklı firmadan A, B, C ve D tesadüfi olarak seçilmiş ve gruplandırılmıştır. Kimyasal analiz sonuçlarına göre A, B, C ve D kültivatör kazayağı uç demirleri ise sırasıyla SAE 1030, C60, C30 ıslah çeliği ile C10 sementasyon çeliği olarak belirlenmiştir. Kimyasal analiz sonuçlarına göre genelde kültivatör uç demirleri orta karbonlu çelik grubuna girmektedir. Tüm kültivatör uç demirleri sertlik değerlerine göre kültivatörler için verilen Rockwell sertlik değeri genel olarak standartlarda verilen 49 HRC değerinin altında bulunmuştur. En yüksek sertlik değeri 39,1 HRC değeriyle A ve C firmalarının ürettiği kültivatör dar uç demirlerinde, en düşük sertlik ise 72,88 HRB değeriyle D firmasının ürettiği kazayağı uç demirinde bulunmuştur. Çekme testi sonuçlarına göre kültivatör uç demirleri çalışılan ıslah çeliği ve sementasyon çeliği malzemelerinin ilgili tablolarında verilen değerlere uygun sonuçlar vermiştir.

Anahtar Kelimeler

Kültivatör uç demiri, kimyasal analiz, çekme deneyi, sertlik deneyi, mikro analiz

Kaynakça

• Anonim (1964). TS 140. Metalik Malzemelerin Rockwell Sertlik Muayenesi. TSE Mayıs 1964, Ankara.
• Anonim (1974). TS 269. Vurma Deneyi (Charpy ve İzod) - Metalik Malzemede. TSE Mart 1974, Ankara.
• Anonim (1977). TS 2525. Islah Çelikleri. TSE Ocak 1977, Ankara.
• Anonim (1978). TS 138. Metalik Malzemelerin Çekme Deneyleri. TSE Mart 1978, Ankara.
• Anonim (1995a). TS 1137. Tarım Makinaları–Kulaklı Pulluklar-Uç Demirleri. TSE Ocak 1995, Ankara.
• Anonim (1995b) TS 2384. Tarım Makinaları– Kültivatörler–Traktörler İçin. TSE Ocak 1995, Ankara.
• Arslan S, Aybek A (2002). Kahramanmaraş’ta Üretimi Yapılan Toprak İşleme Aletlerinin Mekanik Testleri. KSÜ. Fen Ve Mühendislik Dergisi, 5 (1), 140-147, Kahramanmaraş.
• Babacan A (1995). Trakya Bölgesinde İmal Edilen Kulaklı Pulluk Uç Demirlerinde Malzeme Özelliklerinin Saptanması Ve Standartları İle Karşılaştırılması Üzerine Bir Araştırma. Trakya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Makinaları Anabilim Dalı, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Tekirdağ.
• Bayhan Y (1996). Trakya Bölgesinde İmal Edilen Bazı Toprak İşleme Aletlerinin Uç Demirlerindeki Aşınma ve Aşınmaya Etkili Bazı Etkenlerin Saptanması üzerinde Bir Araştırma. Trakya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Makinaları Anabilim Dalı, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Tekirdağ.
• Cengiz S (2004). Trakya Yöresinde Üretilen Bazı Tarım Alet Ve Makinalarında Sık Rastlanan İmalat Hataları Üzerine Bir Araştırma. Trakya Üniversitesi Tarım Makinaları Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Tekirdağ.
• Cingöz S (2008). Tahıl Ekim Makineleri İmalatında Kullanılan Malzemeler Ve Bu Malzemelerin Karakteristik Özelliklerin Saptanması. Namık Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Makinaları Anabilim Dalı, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Tekirdağ.
• Çetinkaya C (1994). Pulluk Uç Demirlerinin Aşınmaya Dayanımlarının Belirlenmesi Ve İyileştirme İmkanları Üzerinde Araştırmalar. Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Makine Eğitimi Anabilim Dalı, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ankara.
• Eker B ve Akdoğan A (2003). Türkiye Tarım Makineleri İmalat Sektöründe İmalat Stratejisi. Tarımsal Mekanizasyon 21. Ulusal Kongresi, 3 -5 Eylül 2003, 119 -124, KONYA.
• Karamış MK (1985). Toprak İşleme Aletlerinde İş Organlarının Aşınmasının Etüdü. Erciyes Üniversitesi, Doktora Tezi. Kayseri.
• Metinoğlu F, Çakmak B, Balcı Y ve Ulusoy ME (2006). Toprak isleme alet ve makinelerinde iş organlarının aşınmasının yakıt, güç ve zaman gereksinimi üzerindeki etkisi. Tarım Makinaları Bilimi Dergisi, 2 (2): 173-179.
• Yaldız S (1990). Bazı Toprak İşleme Aletlerinin İşleyici Organlarında Uygulanan Isıl İşlemler Ve Uygun İşlemlerin Belirlenmesi, SÜ. Fen Bil. Enstitüsü, arımsal Mekanizasyon ABD. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya.