BibTex RIS Kaynak Göster

Current Situation of Meadow-Rangelands, Animal Existence and Cultivation for Forage Crops in Turkey and East Black Sea Region

Yıl 2011, Cilt: 2011 Sayı: 2, 21 - 32, 01.06.2011

Öz

West Black Sea Region (WBSR) has meadow- range area of 782.000 ha and consists of 5.35% total meadow-range area in Turkey which corresponds 14.6 million ha. However, total cultivation of forage crops is 1.6 million ha in Turkey and corresponds to 9.5% of total cultivated agricultural area, 12.1% of total cultivated area of forage crops in Turkey exist in WBSR. At the same time, there is 11 million of animal existence equivalent to livestock unit in Turkey and 1.1 million (9.8%) in WBSR. In order to feed these animal existences, while 50 million ton of fodder crops are required yearly, 5 million ton is adequate for WBSR. Whereas, present forage production derived from forage crop cultivation and meadow-range areas could not meet even half of the need. Therefore, productivity and sustainability must be increased via the proper management techniques and the breeding studies in existing meadow area. Besides, cultivation area of forage crops should be increased and crop rotation must be generalized and priority should be given to forage crops within the crop rotation system particularly in fallow areas. In throughout the country and WBSR, adaptation and breeding studies related to forage crops should be conducted to determine the suitable species and cultivars for every region and the results should be shared with farmers. Present economic support for cultivation of forage crops should be continued and increased and above all, seed problem of forage crops should be solved surely as soon as possible.

Kaynakça

  • Altın, M., A. Gökkuş ve A. Koç, 2005. Çayır Mera Islahı. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Çayır Mera Yem Bitkileri ve Havza Geliştirme Daire Başkanlığı, 468s., Ankara.
  • Anonim, 2009. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, 2009 Yılı Faaliyet Raporu. 118s., Ankara.
  • Anonim, 2010a. Bitkisel Üretim İstatistikleri. T.C. Başbakanlık http://www.tuik.gov.tr/bitkiselapp/bitkisel.zul
  • Anonymous, 2010b. Hayvansal Üretim İstatistikleri. T.C. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu. http://www.tuik.gov.tr/hayvancilik.app/hayvancili k.zul
  • Açıkgöz, E., 2001. Yembitkileri. 3. Baskı, Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayın No. 182. Vip A.Ş. Yanın No:58, 584s., Bursa.
  • Açıkgöz, E., R. Hatioğlu, S. Altınok, C. Sancak, A. Tan ve D. Uraz, 2002. Yem Bitkileri Üretimi ve Sorunları.
  • http://www.tusedad.org/upload/files/Yem%20Bitkileri% 20%C3%9Cretimi%20Ve%20Sorunlar%C4%B1.p df
  • Avcıoğlu, R., H. Geren, A. Tamkoç ve Y. Karadağ, 2009. Yonca (Medicago sp. L.). Baklagil Yembitkileri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir, Cilt II:290-333.
  • Balabanlı, C., 2009. Macar Fiği (Vicia pannonica Crantz.). Yem Bitkileri. Baklagil Yembitkileri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir, Cilt II:417- 420.
  • Elçi, Ş., 2005. Baklagil ve Buğdaygil Yembitkileri. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, 486s, Ankara.
  • Altın, M., A. Orak ve C. Tuna, 2009. Yembitkilerinin Sürdürülebilir Yembitkileri, Genel Bölüm. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir, Cilt I:11-28. Önemi.
  • İptaş, S. ve Y. Karadağ, 2010. Kıraç Alanlarda Mera Islahı ve İdaresi. İklim Değişikliğinin Tarıma Etkileri ve Alınabilecek Önlemler. T.C. Kayseri Valiliği, İl Tarım Müdürlüğü Yayın No:2, Kayseri, 149-176.
  • Sağlamtimur, T., V. Tansı ve H. Baytekin, 1998. Yem Bitkileri Yetiştirme. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Kitabı No: C-74. 3. Baskı, 238s., Adana.
  • Serin, Y. ve M. Tan, 2001. Yem Bitkileri Kültürüne Giriş. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, No: 206, 217s., Erzurum.
  • Serin, Y. ve M. Tan, 2009. Türkiye’de Yem Bitkileri Tarımının Bugünkü Durumu, Yembitkileri. Genel Bölüm, Cilt I. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir, 29-33.
  • Serin, Y. ve M. Tan, 2010. Yem Bitkileri Tarımı. Yem Bitkileri ve Meraya Dayalı Hayvancılık Eğitimi, Kayseri Valiliği İl Özel İdaresi İl Genel Sekreterliği, Çevre, Tarım ve Hayvancılık Daire Başkanlığı, Yayın No:1, 1-25, Kayseri.
  • Tan, M. ve C. Sancak, 2009. Korunga (Onobrychis viciifolia Scop.). Baklagil Yembitkileri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir. Cilt II:337- 352.
  • Tansı, V., C. Balabanlı ve H. Geren, 2009. Mısır (Zea mays L.). Yem Bitkileri. Buğdaygil ve Diğer Familyalardan Yembitkileri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir. Cilt III:702-713.

Türkiye’de ve Batı Karadeniz Bölgesi’nde Çayır-Mera Alanları, Hayvan Varlığı ve Yem Bitkileri Tarımının Bugünkü Durumu

Yıl 2011, Cilt: 2011 Sayı: 2, 21 - 32, 01.06.2011

Öz

Türkiye çayır-mera alanları toplam 14.6 milyon ha’dır. Batı Karadeniz Bölgesi’nde ise bu miktar 782 bin ha olup, ülkemiz çayır-mera alanlarının %5.35’ini oluşturmaktadır. Türkiye’de toplam ekilen tarım arazisi içerisinde yem bitkileri ekim alanı %9.5 payla 1.6 milyon ha olup, Batı Karadeniz Bölgesi için ise yem bitkileri ekim alanı içinde bu oran %12.1’lik payla yaklaşık 200 bin ha’dır. Bununla birlikte ülkemizde yaklaşık 11 milyon, Batı Karadeniz Bölgesi’nde ise 1.1 milyon (%9.8) BBHB’ye eşdeğer hayvan sayısı vardır. Bu hayvanların beslenmesi için gerekli kuru kaba yem miktarı yıllık 50 milyon ton, Batı Karadeniz Bölgesi içinse yıllık 5 milyon tondur. Oysa çayır-mera alanları ve yem bitkileri yetiştiriciliklerinden elde edilen yem miktarı ihtiyacın yarısından daha azdır. Bu nedenle, uygun amenajman teknikleri ve ıslah çalışmaları ile mevcut mera alanlarında üretim ve devamlılık sağlanmalıdır. Ayrıca yem bitkileri ekim alanları artırılmalı, özellikle nadasa bırakılan alanlarda ekim nöbeti uygulamasına gidilerek yem bitkileri tarımına öncelik verilmelidir. Ülke genelinde ve Batı Karadeniz Bölgesi’nde her yöreye uygun yem bitkileri tür ve çeşitleri üzerine çalışmalar yapılmalı, elde edilen sonuçlar üreticiler ile paylaşılmalıdır. Yem bitkilerinde uygulanan desteklemeler artırılarak devam edilmeli ve tohumluk sorunu mutlaka çözülmelidir.

Kaynakça

  • Altın, M., A. Gökkuş ve A. Koç, 2005. Çayır Mera Islahı. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Çayır Mera Yem Bitkileri ve Havza Geliştirme Daire Başkanlığı, 468s., Ankara.
  • Anonim, 2009. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, 2009 Yılı Faaliyet Raporu. 118s., Ankara.
  • Anonim, 2010a. Bitkisel Üretim İstatistikleri. T.C. Başbakanlık http://www.tuik.gov.tr/bitkiselapp/bitkisel.zul
  • Anonymous, 2010b. Hayvansal Üretim İstatistikleri. T.C. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu. http://www.tuik.gov.tr/hayvancilik.app/hayvancili k.zul
  • Açıkgöz, E., 2001. Yembitkileri. 3. Baskı, Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayın No. 182. Vip A.Ş. Yanın No:58, 584s., Bursa.
  • Açıkgöz, E., R. Hatioğlu, S. Altınok, C. Sancak, A. Tan ve D. Uraz, 2002. Yem Bitkileri Üretimi ve Sorunları.
  • http://www.tusedad.org/upload/files/Yem%20Bitkileri% 20%C3%9Cretimi%20Ve%20Sorunlar%C4%B1.p df
  • Avcıoğlu, R., H. Geren, A. Tamkoç ve Y. Karadağ, 2009. Yonca (Medicago sp. L.). Baklagil Yembitkileri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir, Cilt II:290-333.
  • Balabanlı, C., 2009. Macar Fiği (Vicia pannonica Crantz.). Yem Bitkileri. Baklagil Yembitkileri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir, Cilt II:417- 420.
  • Elçi, Ş., 2005. Baklagil ve Buğdaygil Yembitkileri. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, 486s, Ankara.
  • Altın, M., A. Orak ve C. Tuna, 2009. Yembitkilerinin Sürdürülebilir Yembitkileri, Genel Bölüm. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir, Cilt I:11-28. Önemi.
  • İptaş, S. ve Y. Karadağ, 2010. Kıraç Alanlarda Mera Islahı ve İdaresi. İklim Değişikliğinin Tarıma Etkileri ve Alınabilecek Önlemler. T.C. Kayseri Valiliği, İl Tarım Müdürlüğü Yayın No:2, Kayseri, 149-176.
  • Sağlamtimur, T., V. Tansı ve H. Baytekin, 1998. Yem Bitkileri Yetiştirme. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Kitabı No: C-74. 3. Baskı, 238s., Adana.
  • Serin, Y. ve M. Tan, 2001. Yem Bitkileri Kültürüne Giriş. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, No: 206, 217s., Erzurum.
  • Serin, Y. ve M. Tan, 2009. Türkiye’de Yem Bitkileri Tarımının Bugünkü Durumu, Yembitkileri. Genel Bölüm, Cilt I. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir, 29-33.
  • Serin, Y. ve M. Tan, 2010. Yem Bitkileri Tarımı. Yem Bitkileri ve Meraya Dayalı Hayvancılık Eğitimi, Kayseri Valiliği İl Özel İdaresi İl Genel Sekreterliği, Çevre, Tarım ve Hayvancılık Daire Başkanlığı, Yayın No:1, 1-25, Kayseri.
  • Tan, M. ve C. Sancak, 2009. Korunga (Onobrychis viciifolia Scop.). Baklagil Yembitkileri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir. Cilt II:337- 352.
  • Tansı, V., C. Balabanlı ve H. Geren, 2009. Mısır (Zea mays L.). Yem Bitkileri. Buğdaygil ve Diğer Familyalardan Yembitkileri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir. Cilt III:702-713.
Toplam 18 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Alpaslan Kuşvuran Bu kişi benim

R. İrfan Nazli veyis Tansı Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2011
Yayımlandığı Sayı Yıl 2011 Cilt: 2011 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Kuşvuran, A., & Tansı, R. İ. N. (2011). Türkiye’de ve Batı Karadeniz Bölgesi’nde Çayır-Mera Alanları, Hayvan Varlığı ve Yem Bitkileri Tarımının Bugünkü Durumu. Journal of Agricultural Faculty of Gaziosmanpaşa University (JAFAG), 2011(2), 21-32.