Cin Ali Müzesindeki Öğretim Materyallerinin İncelenmesi

Yıl 2022, Sayı: 12, 73 - 90, 26.03.2022

Rezzan Gümgüm

Öz

Cin Ali Müzesi, toplumsal belleğin önemli bir yeri olan Cin Ali karakterinin oluşum sürecini ve pek çok öğretim materyalinin tasarım serüvenini paylaşan bir eğitim kurumudur. Cin Ali çocuklara okumayı öğretmek ve sevdirmek için Köy Enstitüsü mezunu öğretmen Rasim Kaygusuz tarafından tasarlanan hikâye kitaplarının çizgi karakteridir. Cin Ali Müzesi, eğitim tarihinin belli döneminin ve öğretim ma- teryallerinin üretiliş hikâyelerinin paylaşıldığı bir mekân olması, ayrıca müzenin eğitim alanı olarak tasarlanmış olması onu pek çok müzeden farklı kılar. Bu araştırmada Cin Ali Müzesi’nde yer alan görsel hikâye anlatıcılığında Cin Ali okuma serisi ve öncesinde üretilmiş olan oyunla okuma-yazma öğretimi başlığı altında yer verilen öğretim materyalleri incelenmiştir. Araştırmacı Cin Ali Müzesi’ni birden fazla kez ziyaret etmiş, bu materyalleri gözlemlemiş ve deneyimlemiştir. Öğretim materyal- lerinin tasarım ölçütlerinin üretildikleri dönemin koşulları göz önüne alındığında oldukça yaratıcı ve gereksinimlere cevap olacak nitelikte olduklarını ifade etmek gerekir. Ayrıca Cin Ali Müzesi’nin yaşa- yan, paylaşan, interaktif öğrenme deneyimlerini öncelleyen bir yaklaşımı benimsediği ve günümüz teknolojisine uyarlanmış, yenilenebilen bir Cin Ali eğitim materyali geliştirdiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Öğretim Materyali tasarımı, Cin Ali Müzesi, Köy Enstitüleri

Kaynakça

• Apaydın, N. (2019). Eğitim İçerikli Müze Kurma Sürecinin İncelenmesi: Cin Ali Müzesi Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Ankara-Eylül-2019.
• Arayıcı, A. (1999). Kemalist Dönem Türkiye’sinde Eğitim Politikaları ve Köy Enstitüleri, İstanbul: Ceylan Yayınları.
• Aydoğan, M. (2000). Köy Enstitüleri ile İlgili Yasalar, Köy Enstitüleri ve Çağdaş Eğitim Vakfı Yayınları: Köy Enstitüleri ile İlgili Yönetmelik ve Resmi Yazılar, Cilt I. (1935-1946), Ankara.
• Demiral, Ö. (1960). Eğitici Oyuncak Yapımı, Esin Yayınevi.
• Demirel, Ö.,Seferoğlu, S.S., Yağcı, E. (2004). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. Ankara: PegemA.
• Huber, J. (1962). Çocuklar İçin Faydalı İşler ve Oyunları, (Çev. Hulusi Gölkıyı), Milli Eğitim Basımevi, İstanbul.
• Kirby, F. (1962). Türkiye’de Köy Enstitüleri, (Çev. Niyazi Berkes), Ankara: İmece Yayınları.
• Lindenberg, D. (1972). Halk Komiserleri Kararları 1918, L’Internationale Communiste et lécole de Classe, Maspero, Paris.
• Özdoğan, B. (2000). Çocuk ve Oyun, Anı Yayıncılık, Ankara.
• Özyürek, A. & Çavuş, Z. (2016). İlkokul Öğretmenlerinin Oyunu Öğretim Yöntemi Olarak Kullanma Durumlarının İncelenmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(5), 2157-2166.
• Şimşek, N. (2007). Öğrenmeyi Öğrenmede Alternatif Yaklaşımlar, Ankara: Asil Yayınları 1. Baskı.
• Tonguç, İ. H., (1998). Eğitim Yolu ile Canlandırılacak Köy, Ankara, Köy Enstitüleri ve Çağdaş Eğitim Vakfı Yayınları.