In Turkey inclusive education is a practice based on the principle that students with special needs continue to be taught alongside their peers in general education classrooms where support services are offered to both class teachers and students with special needs. There are a lot of factors affecting the success and development of this practice such as teachers, administrators, parents of children with or without special needs, special education support specialists and providers and physical conditions. Since the 1980s, regulations on special education services passed by the Turkish government have moved Turkish schools towards adopting inclusion and its practice for pupils with special needs at all levels starting with primary education. However, some problems and deficiencies have appeared with inclusive education practices. In this study It is thought that a detailed examination of research related with inclusive education will contribute both the process of education and the development of inclusive practices. Therefore, master’s theses and dissertations written between the years of 2009 and 2015 were examined and the data were obtained through document analysis. In the analysis part of the study theses related with inclusive education were put into certain themes according to the determined parameters and analyzed from the perspective of the contributions they had made to the field. This study has aimed to help a better understanding of inclusive education practice and its development and provide guidance and support for future research including grades 1 to 4 in primary education. The results of the analysis in the study have revealed the need for more quality research to be done related with inclusive education and its practice with inclusion students.
Ülkemizde kaynaştırma; sınıf öğretmenine ve özel gereksinimli öğrenciye destek özel eğitim hizmetlerinin sağlanması koşulu ile özel gereksinimli öğrencinin eğitimini genel eğitim sınıflarındaki akranları ile birlikte sürdürmesi olarak bilinen bir eğitim uygulamasıdır. Böyle bir eğitim uygulamasının gelişmesinde ve başarıya ulaşmasında etkili olan öğretmenler, idareciler, özel gereksinimli çocukların ve diğer çocukların ebeveynleri, özel eğitim uzman ve destek sağlayıcıları, fiziki koşullar gibi birçok unsur bulunmaktadır. 80’li yıllarda ülkemizde yasal düzenlemelerle ilkokuldan başlamak üzere tüm kademelerde kaynaştırma eğitimi ve uygulamalarına geçişle birlikte bazı eksiklikler, problemler ve gereksinimler ortaya çıkmıştır. Kaynaştırma eğitimi ile ilgili bilimsel çalışmaların incelenmesinin gerek eğitim sürecine, gerekse alanda yapılan uygulamaların geliştirilmesine katkısı olacağı düşünülmektedir. Bu çalışmada; 2009-2015 yılları arasındaki kaynaştırma eğitimine yönelik yüksek lisans ve doktora tezleri incelenerek, doküman analizi yapılmıştır ve veriler bu şekilde elde edilmiştir. Alana ilişkin yazılan tezler doküman analizi ve belirlenen parametreler doğrultusunda temalaştırılarak alana sağladıkları katkılar açısından değerlendirilmiştir. Çalışmayla; ülkemizdeki ilkokuldaki kaynaştırma eğitimi ve uygulamalarıyla ilgili gelişmelerin görülmesi ve bu şekilde gelecekte yapılacak araştırmalara katkı sağlanması ve yol gösterici olunması amaçlanmıştır. Araştırma sonuçları, alana ve kaynaştırma öğrencileriyle yapılan uygulamalara yönelik daha fazla ve nitelikli araştırma yapılması gerektiğini ortaya koymuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Eğitim Bilimleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 2 |
Bu eser, Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.