Öz
Kaynakça
- Arşiv Belgeleri
- Başbakanlık Osmanlı Arşivi
- Tapu-Tahrir Defterleri, No: 186, 998.
- Tetkik Eserler
- Alaattin Uca, “Türk Toplumunda Ad Verme Geleneği”, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, S. 23, Erzurum 2004.
- Alpaslan Demir, “Şahıs Adlarından Hareketle Göç ve İskân Tarihi Çalışmalarına Bir Katkı: Karahisar-ı Behramşah Nahiyesi Örneği”, I. Uluslararası Bozok Sempozyumu Bildiri Kitabı, C. II, 2016.
- Enver Çakar, “XVI. Yüzyılda Şam Beylerbeyliğinin İdarî Taksimatı”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 13, S. 1, Elazığ 2003.
- Mevlüt Metin Türktaş, “Türklerde Ad Verme İle İlgili Bazı Tespitler”, TÜRÜK Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, S. 17, 2019.
- Varis Abdurrahman, “Türklerin Ad Koyma Gelenekleri Üzerine Bir İnceleme”, Millî Folklor, S. 61, 2004.
- Yılmaz Kurt; “Adana Sancağında Kişi Adları”, BAL-TAM Türklük Bilgisi 2, Prizren 2005.
- Zeynel Özlü, “19. Yüzyılda Göynük Kırsalında Kullanılan Sülale ve Erkek Kişi Adları”, Gazi Üniversitesi Türk Kültürü ve Hacı Bektaşi Veli Araştırma Merkezi Dergisi, Bahar 2007, S. 41. İnternet Sayfaları
- https://www.nvi.gov.tr/isim-istatistikleri
Öz
Kişi adları milletlerin dil, tarih, kültür ve folkloru bakımından büyük önem taşırlar. İsimlerin konulmasında kültürün, coğrafyanın, dinî veya fikrî inanışın önemli etkisi bulunmaktadır.
Bir milletin kültürü, dili ve folkloru yaşadıkları coğrafi bölgenin iklim özelliklerinden etkilendiği gibi, iletişim halinde olunan diğer kültürlerden de etkilenmektedir. Dolayısıyla bu unsurlar farklı zaman ve mekânlarda değişmekte veya gelişme göstermektedir. Buna bağlı olarak isimler de değişime uğramaktadır. Tarihin değişik dönemlerinde farklı coğrafyalarda yaşayan ve birçok milletle teması olan Türklerin kullandıkları şahıs isimlerinde de bu süreçte değişimler yaşanmıştır. İlk zamanlarda adlar daha öz Türkçe iken, sonraları yabancı kültürlerin etkisinde kalmıştır. Özellikle İslamiyet’in kabulünden sonraki süreçte Türkler tarafından verilen kişi adlarının çoğu Arapça veya Farsça kökenli olarak karşımıza çıkmaktadır.
Bu çalışmada, Başbakanlık Osmanlı Arşivi’nde bulunan 186 nolu ve 1536 tarihli Ayıntâb Sancağı tahrir defterinin Antep Şehri ile ilgili kısımlarında yer alan erkek şahıs isimleri ele alınmıştır. Tahrir defterlerinde yalnızca erkek şahısların ve babalarının isimleri yer aldığı için bu çalışmada sadece erkek şahıs isimleri üzerinde değerlendirmeler yapılmıştır. Bu isimlerin kullanılma sıklıkları, sayısal değerleri ve oranları analitik olarak incelenmeye çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Arşiv Belgeleri
- Başbakanlık Osmanlı Arşivi
- Tapu-Tahrir Defterleri, No: 186, 998.
- Tetkik Eserler
- Alaattin Uca, “Türk Toplumunda Ad Verme Geleneği”, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, S. 23, Erzurum 2004.
- Alpaslan Demir, “Şahıs Adlarından Hareketle Göç ve İskân Tarihi Çalışmalarına Bir Katkı: Karahisar-ı Behramşah Nahiyesi Örneği”, I. Uluslararası Bozok Sempozyumu Bildiri Kitabı, C. II, 2016.
- Enver Çakar, “XVI. Yüzyılda Şam Beylerbeyliğinin İdarî Taksimatı”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 13, S. 1, Elazığ 2003.
- Mevlüt Metin Türktaş, “Türklerde Ad Verme İle İlgili Bazı Tespitler”, TÜRÜK Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, S. 17, 2019.
- Varis Abdurrahman, “Türklerin Ad Koyma Gelenekleri Üzerine Bir İnceleme”, Millî Folklor, S. 61, 2004.
- Yılmaz Kurt; “Adana Sancağında Kişi Adları”, BAL-TAM Türklük Bilgisi 2, Prizren 2005.
- Zeynel Özlü, “19. Yüzyılda Göynük Kırsalında Kullanılan Sülale ve Erkek Kişi Adları”, Gazi Üniversitesi Türk Kültürü ve Hacı Bektaşi Veli Araştırma Merkezi Dergisi, Bahar 2007, S. 41. İnternet Sayfaları
- https://www.nvi.gov.tr/isim-istatistikleri
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Tarih |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 3 Aralık 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 2 Sayı: 2 |
