Investigating The Communication Behaviours of Nurses Towards Patients Defined as Difficult by Nurses in a University Hospital

Yıl 2011, Cilt: 13 Sayı: 1, 35 - 44, 01.04.2011

Ebru Akgün-çıtak Sevcan Avcı Özlem Basmacı İlkban Durukan

Öz

Objectives: Aim of this study is to determine characteristics of the patients that are defines as “difficult” by nurses and nurses’ communication behaviors towards difficult patients. Methods: This descriptive study was conducted in a private university hospital, Physical and Rehabilitation Center and Geriatrics and Psychological Rehabilitation Center in a city in the middle east region. Total of 154 nurses participated to the study. A self report questionnaire survey was used to collect the data in the study. The questionnaire was developed by the researchers based on the literature with expert opinion. Pilot trial was done. Percentage and chi- square tests were used in the data analysis. Results: Most of the nurses 74.4% indicated that they had communication problems with patients. Nurses who had communication problems with the patients were asked to define the difficult patients and; 84% of them defined as angry patients, % 81,6% as patients that reject treatment, 87.2% as patients who have severe pain and cry continuously, 84% as patients who are demanding and calling the nurses a lot. These results were statistically significant. It was determined that nurses have false communication behaviors towards demanding patients %51.9 , treatmentrejecting patients %56.5 , terminal patients % 52.6 , patients who have severe pain % 56.5 and patients asking private questions % 57.8 . Conclusion: Most of the nurses have difficulties in communication with patients and have false communication behaviors towards the patients. It’s essential for the nurses to develop basic communication, conflict and problem solving skills based on skills education principles.

Anahtar Kelimeler

Communication, nurse-patient communication, difficult patient, nursing behaviors

BİR ÜNİVERSİTE HASTANESİNDE HEMŞİRELERİN "ZOR HASTA" OLARAK TANIMLADIKLARI HASTALARLA İLETİŞİM DAVRANIŞLARININ İNCELENMESİ

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı, hemşirelerin “zor hasta” olarak tanımladıkları hastaların özelliklerinin belirlenmesi, bu durumun nedenlerinin ve bu hastalar karşısındaki hemşirelerin iletişim davranışlarının incelenmesidir.Yöntem: Bu tanımlayıcı araştırma, İç Anadolu Bölgesi’ndeki bir ilimizdekibir özel üniversitenin hastanesinde, fizik tedavi ve rehabilitasyon ve geriatrive psikolojik rehabilitasyon merkezlerinde yürütülmüştür. Toplam 154 hemşire araştırmaya katılmıştır. Veri toplama formu, literatürden yararlanılarakoluşturulmuş, uzman görüşü alınarak ve ön uygulama yapılarak kullanılmıştır. Verilerin analizinde yüzdelik test, Ki kare testleri kullanılmıştır. Bulgular: Hemşirelerin, % 74.7’si hastalarıyla iletişim sorunu yaşadıklarınıbelirtmişlerdir. İletişim sorunu yaşayan hemşirelerin; % 84’ü söylenen, kızan ve bağıran hastaları; % 81.6’sı tedaviyi reddeden hastaları; % 87.2’siçok ağrısı olan, sürekli bağıran hastaları; %84’ü sürekli bir şeyler isteyen,sorular soran ve hemşireyi yanına çağıran hastaları zor hasta olarak tanımlamış ve iletişim kurmakta güçlük yaşadıklarını belirtmişlerdir. Bu sonuçlaristatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Hemşirelerin zor hastalara yönelikiletişim davranışları incelendiğinde; tedaviyi reddeden % 56.5 , terminaldönemde olan % 52.6 , ağrısı olan %56.5 ve özel hayatla ilgili soru soran hastalara % 57.8 yanlış yaklaşımlarda bulundukları belirlenmiştir. Sonuç: Araştırma sonucunda hemşirelerin büyük bir çoğunluğunun, hastalarla iletişim kurmakta güçlük yaşadıklarını ve hastalarla iletişimlerindeyanlış yaklaşımlarda bulundukları ortaya çıkmıştır. Hemşirelerin beceri eğitiminin ilkeleri göz önüne alınarak temel iletişim, çatışma ve problem çözme becerilerinin geliştirilmesi gerekmektedir

Anahtar Kelimeler

İletişim, hemşire-hasta iletişimi, zor hasta, hemşiredavranışları

Kaynakça

• Babadağlı B, Ekiz Erim S, Erdoğan S (2006) Hekimlerin ve hemşirelerin hastayla iletişim becerile- rinin değerlendirilmesi, [ Elektronik versiyon]. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi 1(3), 52-69.
• Duxbury J(2000) Difficult patient. Reed Educati- onal and Professional Publishing Ltd., s:8-18, 73, 86- 87, 90.
• Essary AC, Symington L (2005) How to make the ‘difficult’ patient encounter less difficult. JAAPA 18(5), 49–54.
• Kennedy Sheldon L, Barrett R, Ellington L (2006) Difficult communication in nursing. Journal Of Nursıng Scholarshıp, 38(2), 141-147.
• Khalil D (2009) Nurses’ attitude towards ‘diffi- cult’ and ‘good’ patients in eight public hospitals.In- ternational Journal of Nursing Practice 15,437–443
• Kruijver I, Kerkstra A, Francke A(2000) Evalu- ation of communication training programs in nursing care: A review of literature. Patient Educ Couns 39, 129-145.
• Mac Donald M(2003) Stigma and its potential to inform the concept of the difficult patient. Clin Nurse Spec 17(6), 305–310.
• Mac Donald M(2007) Origins of diffıculty in the nurse patıent encounter. Nursing Ethic 14(4), 510-521.
• Merkel L(2004) Managing the Difficult Patient and Boundary Issues, September 8, Retrieved June 28, 2010, from http://www.hawaii.edu/hivandaids/Mana- ging_the_Difficult_Patient_and_Boundry_Issues.pdf.
• Nield-Anderson L, Minarik PA, Dilworth JM, Jones J, Nash PK, O’Donnell KL, Steinmiller EA (1999), Responding to ‘difficult’ patients. Am J Nurs 99(12), 26–34.
• Özcan A(1996) Hemşire hasta ilişkisi ve iletişimi. Saray Medikal Yayıncılık, İzmir.
• Terakye G (1994) Hemşirelikte iletişim ve hasta hemşire ilişkileri (2. Basım), SB Sağlık Projesi Yayını, Ankara.
• Uyer G(2000) Hemşire - hasta iletişimi ve iletişi- min hasta yönünden önemi. Tıp Etiği-Hukuku-Tarihi 8(2), 90-94.
• Üstün B(2004) Probleme dayalı öğrenimde ileti- şim öğretimi, Retrieved June 28, 2010, from http://web.deu.edu.tr/aek2004/13/Ustun.pdf.
• Üstün B, Akgün E, Partlak N (2005) Hemşirelik- te iletişim becerileri öğretimi, Okullar Yayınevi, İzmir.
• Wolf Z., Smith G.(2007) Strategies used by clini- cal nurse specialists in ‘‘difficult’’ clinician-patient si- tuations. Clinical Nurse Specialist 21(2), 74-84.