Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

CHILD-FRIENDLY CITIES: THE SAMPLE OF LULEBURGAZ MUNICIPALITY

Yıl 2019, Cilt: 11 Sayı: 2, 112 - 132, 01.07.2019

Öz

The subject of this study is to evaluate the feasibility of the Project of CHİLD-FRIENDLY CITY prepared by the municipality of Lüleburgaz through studying the literature, documents and field-interviews. The aim of the Project is to form a local management system, via real examples, related experiences and accumulation as well as the implementation of child rights in cities. This issue was accepted as an international rule by General Assemble of United Nations, via real examples, accordance with the convention on the rights of the children and became a current issue after it was put into effect on the 2nd of September, 1990.

As a local actor; the municipality of Lüleburgaz involved as a mutual partner in the local coordination of the Project of Child-friendly Cities initiated by United Nations Children’s Fund (UNICEF) in 2014 and funded by Turkish National Committee and IKEA and UNICEF. The subjective of this study is to, with the data from the interviews, evaluate the feasibility by studying “Model-Project” prepared by this municipality in the context of Project of CHİLD-FRIENDLY CITY prepared by the municipality of Lüleburgaz; and if such attempts are “Useful Model”, is to bring its ‘common positive effects’ for discussion and to raise the awareness of the Public, in regard to public interest.

Kaynakça

  • Brendan Gleeson & Neil Sipe (Ed.), Creating child friendly cities: reinstating kids in the city. London, United Kingdom: Routledge, 2006.
  • Carolyn Whitzman & Dana Mizrachi. “Creating Child-Friendly High-Rise Environments: Beyond Wastelands and Glasshouses, Urban Policy and Research”, 30:3, 2012, 233-249.
  • Churchman, A “Is There a Place for Children in the City?”, Journal of Urban Design, 8: 2. 2003, 99-111.
  • Christina Ergler, Kylie Smith, Cassandra Kotsanas & Constance Hutchinson . “What Makes a Good City in Pre-schoolers' Eyes? Findings from Participatory Planning Projects in Australia and New Zealand, Journal of Urban Design,” 20:4, 2015, 461-478.
  • Çakırer-Özservet, Y. “Çocuk Dostu Belediyecilik”. TBB İller ve Bölgeler Dergisi, 802:1, 2015, 38-43.
  • Geoffrey Woolcock, Brendan Gleeson & Bill Randolph. “Urban research and child-friendly cities: a new Australian outline”, Children's Geographies, 8:2, 2010, 177-192.
  • Gökulu, Gökhan .“Kent Güvenliği Kentleşme ve Suç İlişkisi”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24: 1, 2010, 209-226.
  • Gray, P. Free to Learn. Why Unleashing the Instinct to Play Will Make Our Children Happier, More Self-Reliant, and Better Students for Life. Basic Books, (ISBN:978-0465-02599-2), 2013.
  • Judith Wilks. “Child-friendly cities: a place for active citizenship in geographical and environmental education”, International Research in Geographical and Environmental Education, 19:1, 2010, 25-38.
  • Karen Malone .“The future lies in our hands”: children as researchers and environmental change agents in designing a child-friendly neighbourhood, Local Environment, 18:3, 2012 372-395.
  • Karen Malone, “Child Friendly Cities: A Model of Planning for Sustainable Development” in Designing Cities with Children and Young People: Beyond Playgrounds and Skate Parks, Kate Bishop ve Linda Corker (Ed.), New York: Routledge, 2017.
  • Moroğlu, N. Ulusal ve Uluslararası Hukukta Çocuk Hakları. N.Moroğlu (Der.), Türkiye’de ve Dünyada Çocuk Hakları . İstanbul : Alkev Yayınevi, 2013.
  • Percy-Smith, B. “Changing Cultures, “Changing Spaces: Developing Neighbourhood Spaces for Children Using Community Social Learning.Open”, 2004.
  • Riggio, E. (2002). Child Friendly Cities: Good Governance in The Best Interests Of The Child, Environment &Urbanization, 14, 2. http://www.bvsde.paho.org/bvsacd/cd26/enurb/v14n2/45.pdf İndirme Tarihi: [ 07.03.2018]
  • Sanson H. Carlsen J. & Newitt M. Shaping Neighbourhoods: Play and Informal Recreation-Supplementary Planning Guidance. Greater London Authority. 2012.
  • Tandoğan, O. (2011). İstanbul’da “Çocuk dostu kent” ç n açık alanların planlama, tasarım ve yönetim ilkelerinin oluşturulması, İstanbul Teknik Üniversitesi / Fen Bilimleri Enstitüsü / Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı Doktora Tezi, 2011, 1-320.
  • Tandoğan, O & Ergun, N. “Çocuk İçin Daha Yaşanılır Bir İstanbul İçin Öneriler: Başakşehir Kiptaş Toplu Konut ve Küçük Ayasofya Mahallesi Örneği”. Planlama, 23 (3), 134-146. (DOİ: 10.5505/planlama.2013.02418).
  • UNICEF. Dünya Çocuklarının Durumu, Ankara: UNICEF Türkiye Temsilciliği, (1997).
  • UNICEF. Çocuk Haklarına Dair Sözleşme Uygulama Elkitabı, Ankara: Ajans Türk Basın ve Basım A.ġ, (1998).
  • UNICEF. Çocuk Dostu Okul Kılavuz Kitap, Ankara, 2003.
  • UNICEF. Dünya Çocuklarının Durumu 2005 Raporu, UNICEF Türkiye Temsilciliği Yayınları, 2004.

ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ

Yıl 2019, Cilt: 11 Sayı: 2, 112 - 132, 01.07.2019

Öz

Çalışmanın amacı, Lüleburgaz Belediyesi’nin yapmış olduğu çocuk dostu şehir projesinin incelenerek, uygulanabilirliğini değerlendirmektir. Projenin amacı, çocuk haklarının şehirlerde uygulanması olduğu kadar, yaşayan örneklerle, bu konuda yerel yönetim sisteminin gelişmesi, ilgili deneyim ve birikimin oluşturulmasıdır. Konunun bir uluslararası kural haline gelmesi, Çocuk Hakları Sözleşmesi’nin, Birleşmiş Milletler Genel Asamblesi tarafından 20 Kasım 1989 tarihinde kabul edilip 2 Eylül 1990 tarihinde de yürürlüğe konulmasıyla gündeme gelmiştir.
Yerel bir aktör olarak Lüleburgaz Belediyesi ise; Birleşmiş Milletler Çocuk Fonu (UNICEF) tarafından 2014 yılında başlatılan projenin ulusal koordinasyonunda, IKEA ve UNICEF Türkiye Milli Komitesi’nin finansman desteği ile yürütülen, “Çocuk Dostu Şehirler” projesinde paydaş olarak yer almıştır. Bu çalışmanın amacı, Lüleburgaz belediyesinin yapmış olduğu “çocuk dostu şehir projesi” bağlamında, bu yerel yönetim model-proje örneğinin incelenerek, mülakat çalışmasıyla elde edilen verilerle, uygulanabilirliğini değerlendirmek, böylesi girişimler “faydalı model” ise; uygulamanın olumlu yaygın etkisini tartışmaya açmak, kamu yararı açısından, kamuoyunun farkındalığını geliştirmektir.

Kaynakça

  • Brendan Gleeson & Neil Sipe (Ed.), Creating child friendly cities: reinstating kids in the city. London, United Kingdom: Routledge, 2006.
  • Carolyn Whitzman & Dana Mizrachi. “Creating Child-Friendly High-Rise Environments: Beyond Wastelands and Glasshouses, Urban Policy and Research”, 30:3, 2012, 233-249.
  • Churchman, A “Is There a Place for Children in the City?”, Journal of Urban Design, 8: 2. 2003, 99-111.
  • Christina Ergler, Kylie Smith, Cassandra Kotsanas & Constance Hutchinson . “What Makes a Good City in Pre-schoolers' Eyes? Findings from Participatory Planning Projects in Australia and New Zealand, Journal of Urban Design,” 20:4, 2015, 461-478.
  • Çakırer-Özservet, Y. “Çocuk Dostu Belediyecilik”. TBB İller ve Bölgeler Dergisi, 802:1, 2015, 38-43.
  • Geoffrey Woolcock, Brendan Gleeson & Bill Randolph. “Urban research and child-friendly cities: a new Australian outline”, Children's Geographies, 8:2, 2010, 177-192.
  • Gökulu, Gökhan .“Kent Güvenliği Kentleşme ve Suç İlişkisi”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24: 1, 2010, 209-226.
  • Gray, P. Free to Learn. Why Unleashing the Instinct to Play Will Make Our Children Happier, More Self-Reliant, and Better Students for Life. Basic Books, (ISBN:978-0465-02599-2), 2013.
  • Judith Wilks. “Child-friendly cities: a place for active citizenship in geographical and environmental education”, International Research in Geographical and Environmental Education, 19:1, 2010, 25-38.
  • Karen Malone .“The future lies in our hands”: children as researchers and environmental change agents in designing a child-friendly neighbourhood, Local Environment, 18:3, 2012 372-395.
  • Karen Malone, “Child Friendly Cities: A Model of Planning for Sustainable Development” in Designing Cities with Children and Young People: Beyond Playgrounds and Skate Parks, Kate Bishop ve Linda Corker (Ed.), New York: Routledge, 2017.
  • Moroğlu, N. Ulusal ve Uluslararası Hukukta Çocuk Hakları. N.Moroğlu (Der.), Türkiye’de ve Dünyada Çocuk Hakları . İstanbul : Alkev Yayınevi, 2013.
  • Percy-Smith, B. “Changing Cultures, “Changing Spaces: Developing Neighbourhood Spaces for Children Using Community Social Learning.Open”, 2004.
  • Riggio, E. (2002). Child Friendly Cities: Good Governance in The Best Interests Of The Child, Environment &Urbanization, 14, 2. http://www.bvsde.paho.org/bvsacd/cd26/enurb/v14n2/45.pdf İndirme Tarihi: [ 07.03.2018]
  • Sanson H. Carlsen J. & Newitt M. Shaping Neighbourhoods: Play and Informal Recreation-Supplementary Planning Guidance. Greater London Authority. 2012.
  • Tandoğan, O. (2011). İstanbul’da “Çocuk dostu kent” ç n açık alanların planlama, tasarım ve yönetim ilkelerinin oluşturulması, İstanbul Teknik Üniversitesi / Fen Bilimleri Enstitüsü / Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı Doktora Tezi, 2011, 1-320.
  • Tandoğan, O & Ergun, N. “Çocuk İçin Daha Yaşanılır Bir İstanbul İçin Öneriler: Başakşehir Kiptaş Toplu Konut ve Küçük Ayasofya Mahallesi Örneği”. Planlama, 23 (3), 134-146. (DOİ: 10.5505/planlama.2013.02418).
  • UNICEF. Dünya Çocuklarının Durumu, Ankara: UNICEF Türkiye Temsilciliği, (1997).
  • UNICEF. Çocuk Haklarına Dair Sözleşme Uygulama Elkitabı, Ankara: Ajans Türk Basın ve Basım A.ġ, (1998).
  • UNICEF. Çocuk Dostu Okul Kılavuz Kitap, Ankara, 2003.
  • UNICEF. Dünya Çocuklarının Durumu 2005 Raporu, UNICEF Türkiye Temsilciliği Yayınları, 2004.
Toplam 21 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Kemal Öktem

İrem Ece Akpınar

Yayımlanma Tarihi 1 Temmuz 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 11 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Öktem, K., & Akpınar, İ. E. (2019). ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ. Hukuk Ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 11(2), 112-132.
AMA Öktem K, Akpınar İE. ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi. Temmuz 2019;11(2):112-132.
Chicago Öktem, Kemal, ve İrem Ece Akpınar. “ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ”. Hukuk Ve İktisat Araştırmaları Dergisi 11, sy. 2 (Temmuz 2019): 112-32.
EndNote Öktem K, Akpınar İE (01 Temmuz 2019) ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi 11 2 112–132.
IEEE K. Öktem ve İ. E. Akpınar, “ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ”, Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, c. 11, sy. 2, ss. 112–132, 2019.
ISNAD Öktem, Kemal - Akpınar, İrem Ece. “ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ”. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi 11/2 (Temmuz 2019), 112-132.
JAMA Öktem K, Akpınar İE. ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi. 2019;11:112–132.
MLA Öktem, Kemal ve İrem Ece Akpınar. “ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ”. Hukuk Ve İktisat Araştırmaları Dergisi, c. 11, sy. 2, 2019, ss. 112-3.
Vancouver Öktem K, Akpınar İE. ÇOCUK DOSTU ŞEHİRLER: LÜLEBURGAZ ÖRNEĞİ. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi. 2019;11(2):112-3.