Poverty with Risk Approach and Nursing

Yıl 2024, Sayı: 2, 55 - 64, 31.03.2024

Gülay Yılmazel , Birsen Altay , Emre Keleş

Öz

With the advent of the Industrial Revolution, poverty has become even more pronounced, emerging as a significant societal issue worldwide. Poverty is divided into absolute and relative categories. Absolute poverty denotes the inability to meet basic needs, while relative poverty signifies being below the average level of societal well-being. There are two main causes of poverty: individual and societal. In Turkey, the primary reason for the emergence of poverty is the unjust distribution of income. Poverty is not merely a concept relevant to impoverished individuals; it impacts every individual to varying degrees. However, the most affected groups are women, children, and the elderly. Women face disadvantages in various aspects of life, including wage earnings, property ownership, different social environments, and even housing, primarily due to gender inequality in the workforce. Despite claims that children cannot be considered poor because they do not have income, children, especially those in developmental stages within the family, are among the most affected by poverty. For elderly individuals, poverty arises from the loss of physical abilities and a decrease in income due to a decline in working capacity compared to their youth. Nurses play a crucial role in ensuring the healthcare of impoverished individuals. Firstly, nurses must be able to identify the factors causing poverty. Simultaneously, they should be capable of recognizing and addressing the challenges related to impoverished individuals' access to healthcare services, providing assistance when needed. Nurses should also support coping skills, survival efforts, and resources against the problems arising from poverty.

Anahtar Kelimeler

Poverty, Female, Child, Elderly, Nursing

Risk Yaklaşımı ile Yoksulluk ve Hemşirelik

Öz

Sanayi devrimiyle birlikte daha da belirgin hale gelen yoksulluk, tüm dünyada önemli bir toplumsal sorundur. Yoksulluk mutlak ve göreli olarak ikiye ayrılmaktadır. Mutlak yoksulluk temel ihtiyaçların karşılanamaması anlamına gelirken, göreli yoksulluk ise toplumun ortalama refah düzeyinin altında olmasıdır. Yoksulluğun bireysel ve toplumsal olmak üzere iki ana nedeni vardır. Türkiye’de yoksulluğun ortaya çıkmasındaki ana neden ise gelir dağılımındaki adaletsizliktir. Yoksulluk sadece yoksul bireyleri ilgilendiren bir kavram değildir. Her birey yoksulluktan farklı düzeylerde etkilenir. Ancak en çok etkilenen gruplar ise kadınlar, çocuklar ve yaşlılardır. Toplumsal cinsiyet eşitsizliği başta olmak üzere çalışma hayatında kadınlar kazanılan ücret, mülkiyet sahipliği, farklı toplumsal çevre ve yaşadıkları ev dâhil olmak üzere birçok alanda dezavantajlı konumdadır. Geliri olmadığı için çocukların yoksul sayılamayacağına dair söylemler olmasına rağmen başta aile içerisindeki gelişim dönemi çocuklar olmak üzere çocuklar da yoksulluktan en çok etkilenen gruplardan biridir. Yaşlı bireyler için ise yoksulluk gençlik yıllarına göre fiziksel yetilerin kaybolması ve çalışma gücünün kaybı ile gelirin azalmasına bağlı olarak ortaya çıkmaktadır. Yoksul bireylerin sağlık bakımlarının sağlanmasında da hemşirelere önemli görevler düşmektedir. Hemşireler öncelikle yoksulluğa neden olan durumları tanımlayabilmelidir. Aynı zamanda yoksul bireylerin sağlık hizmetlerine ulaşımı noktasında da sorunları tespit edebilmeli ve yardımcı olmalıdır. Yoksulluk ile ortaya çıkan sorunlara karşı baş etme becerilerini, hayatı sürdürme çabalarını ve kaynaklarını desteklemelidir.

Anahtar Kelimeler

Yoksulluk, Kadın, Çocuk, Yaşlı, Hemşirelik

Kaynakça

• Aksan, G. (2012). Yoksulluk ve yoksulluk kültürünün toplumsal görünümleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 27, 9–19.
• Anthony, E.K., King, B. ve Austin, M.J. (2011). Reducing child poverty by promoting child well-being: Identifying best practices in a time of great need. Children and Youth Services Review, 33, 1999–2009.
• Arpacı, F. (2009). Yaşlıya bakan kadınların bakım yüklerinin incelenmesi. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, 2(1), 61-72.
• Arpacıoğlu, Ö. & Yıldırım, M. (2011). Dünyada ve Türkiye’de yoksulluğun analizi. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(2), 60–76.
• Babacan, A. (2021). Çocuklarda demir eksikliği anemisi. MAS Journal of Applied Sciences, 6(4), 1077-1083.
• Boyacı, E. (2023). Geçici koruma statüsündeki atık toplayıcısı bireyler ve yoksulluk. Bozok Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 95-103.
• Begum, S.S., Deng, Q. ve Gustafsson, B. (2012). Economic growth and child poverty reduction in Bangladesh and China. Journal of Asian Economics, 23, 73–85.
• Cousins, L.H. (2013). Deservingness, children in poverty, and collective well being. Children and Youth Services Review, 35, 1252–1259
• Çöpoğlu, M. (2018). Türkiye’de çocuk işçiliği. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (14), 357-398.
• Dashiff, C., Dimicco, W., Myers, B. ve Sheppard, K. (2009). Poverty and Adolescent Mental Health. Journal of Child and Adolescent Psychiatric Nursing, 22(1), 23-32.
• Daşlı, Y. (2018). Yoksullukla mücadelede yeni bir yaklaşım: İşlevsel yoksulluk. Electronic Turkish Studies, 13(26).
• Durgun, Ö. (2011). Türkiye’de yoksulluk ve çocuk yoksulluğu üzerine bir inceleme. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 6(1), 143–154.
• Ersoy, M., & Şengül, T. (2002). Kente Göç ve Yoksulluk: Diyarbakır Örneği. ODTÜ Yayınları, Ankara.
• Gerşil, G. (2015). Küresel Boyutta Yoksulluk ve Kadın Yoksulluğu. Journal of Management & Economics, 22(1), 159-181
• Gürarslan Baş, N. & Karataş, B. (2013). Yoksulluğun 1–4 yaş grubu çocuklarda hastalanma sıklığı üzerine etkileri. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi,16(3), 141–147.
• Kahraman, F., & Gül, S. S. (2015). Türkiye’de Çocuk Yoksulluğu: Gaziantep Üzerine Bir Araştırma. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(1), 339-366.
• Karadeniz, O., & Öztepe, N. D. (2013). Türkiye'de Yaşlı Yoksulluğu. Çalışma ve Toplum, 38(3), 77-102
• Kaya, Y. & Şahin, N. (2013). Kadınlarda madde kullanımı ve hemşirenin rolü. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 10(1), 3–7.
• Konuk Şener, D., & Ocakçı, A. F. (2014). Yoksulluğun çocuk sağlığı üzerine çok boyutlu etkileri. Ankara Sağlık Hizmetleri Dergisi, 13(1), 57-68.
• Koyun, A., Taşkın, L. & Terzioğlu, F. (2011). Yaşam dönemlerine göre kadın sağlığı ve ruhsal işlevler: Hemşirelik yaklaşımlarının değerlendirilmesi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 3(1), 67–99.
• Moroğlu, N. (2011), “Yoksulluk – Yolsuzluk – Kadın” Kadın ve Yoksulluk (Ed. N. Moroğlu), İstanbul: CM Basım Yayın, s.37-40.
• Muammer, A. & Közleme, O. (2017). Yaşlı yoksulluğu. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(2), 197-208.
• Öğülmüş, S. (2011). Sosyal yardım algısı ve yoksulluk kültürü. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 26(26), 83-96.
• Özmen, D., Erbay Dündar, P. ve Çetinkaya, A.Ç. (2008). Lise Öğrencilerinde Umutsuzluk ve Umutsuzluk Düzeyini Etkileyen Etkenler. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 9, 8-15.
• Pearce, D. (1978). The Feminization of Poverty: Women, Work and Welfare. Urban & SocialChange Review, 11(1), 28-36.
• Şener, Ü. (2012). Kadın Yoksulluğu. Mülkiye Dergisi. 36(4), 51-67.
• Taş, H.Y. & Özcan, S. (2012). Türkiye’de ve Dünya’da yoksulluk üzerine bir araştırma. International Conference on Eurasian Economies, 423–430.
• Taşdemir, G. (2014). Yoksulluğun ruh sağlığı üzerine etkileri. Journal of Human Sciences, 11(2), 74-88.
• Törüner, E.K. & Büyükgönenç, L. (2012). Çocuk Sağlığı Temel Hemşirelik Yaklaşımları. Göktuğ Yayıncılık, Ankara.
• Tufan, İ., Kılavuz, A., Özgür, Ö., Ayan, F.S., Gürdal, F.Y., & Engin, B. (2019). Türkiye'de Gerontoloji Atlası: Yaşlı Yoksulluğu ve Yalnızlık Üzerine Bulgular. Geriatrik Bilimler Dergisi, 2(1), 1-7.
• Tümkaya, S., Aybek, B. ve Çelik M. (2010). Yoksul Ailelerden Gelen Ergenlerde Psiko-sosyal Bir Olgu Olarak Umutsuzluk ve Boyun Eğici Davranışların Incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 970-984.
• Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2023). Hayat Tabloları, 2018-2020. Sayı: 37226, Erişim Adresi: https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Hayat-Tablolari-2018-2020-37226
• UNICEF. (2011). Türkiye’de Çocukların Durumu Raporu: Yoksul Çocuklar. Erişim adresi: https://abdigm.meb.gov.tr/projeler/ois/egitim/032.pdf
• UNICEF. (2012). Dünya Çocuklarının Durumu: Kentsel Bir Dünyada Çocuklar. Erişim Adresi: http://www.sck.gov.tr/wp-content/uploads/2020/02/State-of-The-World%E2%80%99s-Children-2012-Children-in-an-Urban-World-1.pdf. UNICEF. (2023). Report card 18: Child poverty in the midst of wealth. Erişim adresi: https://www.unicef.org/press-releases/more-1-5-children-live-poverty-40-worlds-richest-countries#:~:text=France%2C%20Iceland%2C%20Norway%2C%20Switzerland,to%20UNICEF's%20latest%20Report%20Card .
• Wahlbeck, K. & Makinen, M. (2008). Prevention of Depression and Suicide, Mental Health in Older People, Consensus Paper, Jane-Llopis E ve Gabilondo A (Eds), European Communities, Luxembourg, 3-21.
• Yakıt, E., & Coşkun, A. (2013). Yoksulluk, Kadın Yoksulluğu ve Hemşirenin Rolü. Koç Üniversitesi Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi (HEAD), 10(2), 30-37.
• Yılmaz, E. (2012). Yaşam Kalitesi Temelinde Toplumsal Şiddet, Göç ve Yoksulluğun İncelenmesi. Konya İl Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı Başkanlığı Projesi, s. 25.
• Zuberi, A. (2012). Neighborhood poverty and children’s exposure to danger: Examining gender differences in impacts of the Moving to Opportunity experiment. Social Science Research, 41, 788–801.