Research on Empathic Tendency in Disabled Athletes

Yıl 2024, Cilt: 1 Sayı: 1, 54 - 63, 22.12.2024

İrem Çiçek , Ali İhsan Çebi , Burhan Başoğlu , Emre Kara

Öz

This study aimed to investigate the empathetic, egocentric, and sympathetic tendencies of disabled athletes in relation to various demographic factors such as education level, income, height, weight, and place of residence. The study was conducted with 120 disabled athletes (including those with physical, hearing, and visual impairments) living in Samsun, Turkey. Data were collected using the Empathy Tendency Scale developed by Dökmen (1988) and analyzed using independent t-tests with SPSS 25 software.

The results showed that there was no significant difference between participants' education levels and their empathetic, egocentric, and sympathetic tendencies. Similarly, no significant differences were found in egocentric and sympathetic tendencies based on monthly income, height, and weight. However, it was observed that individuals with a monthly income of 7001 TL or more had significantly higher empathy scores than those earning 7000 TL or less (t=-1.825, p=0.036). Additionally, participants weighing 60 kg or less had significantly higher sympathetic tendencies compared to those weighing more than 61 kg (t=2.744, p=0.001). Furthermore, those living in metropolitan areas exhibited higher levels of sympathy compared to those living in smaller cities (t=-1.291, p=0.021).

These findings suggest that while empathy and egocentric tendencies are relatively unaffected by demographic factors such as education, income, height, weight, and residence, sympathetic tendencies can vary based on weight and place of residence. This study contributes to the understanding of the social and emotional characteristics of disabled athletes and highlights the potential impact of demographic factors on sympathy. Future research should further explore the relationship between demographic variables and emotional tendencies, particularly the influence of social and environmental factors on sympathy.

Anahtar Kelimeler

Empathy, Disabled Athletes, Social Tendencies

Engelli Sporcularda Empatik Eğilim Üzerine Bir Araştırma

Öz

Bu çalışmanın amacı, engelli sporcuların empatik, benmerkezci ve sempatik eğilimlerini eğitim düzeyi, gelir, boy, kilo ve ikamet yeri gibi çeşitli demografik faktörlerle ilişkili olarak incelemektir. Empati, engelli sporcuların engelleri aşmalarına ve sporda başarılı olmalarına yardımcı olarak sosyal uyumu ve takım çalışmasını teşvik etmek için çok önemlidir. Çalışma, Samsun'da yaşayan 120 engelli sporcu (fiziksel, işitme ve görme engelli olanlar dahil) ile gerçekleştirilmiştir. Veriler, Empati Eğilimi Ölçeği kullanılarak toplanmış ve bağımsız t-testi kullanılarak analiz edilmiştir.
Sonuçlar, katılımcıların eğitim düzeyleri ile empatik, benmerkezci ve sempatik eğilimleri arasında anlamlı bir fark olmadığını göstermiştir. Benzer şekilde, aylık gelir, boy ve kiloya göre benmerkezci ve sempatik eğilimlerde de anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Ancak aylık geliri 7001 TL ve üzeri olan bireylerin empati puanlarının 7000 TL ve altı olanlara göre anlamlı derecede yüksek olduğu görülmüştür (t=-1.825, p=0.036). Ayrıca, 60 kg ve altı ağırlığa sahip katılımcıların sempatik eğilimlerinin 61 kg ve üstü ağırlığa sahip olanlara kıyasla anlamlı derecede daha yüksek olduğu görülmüştür (t=2.744, p=0.001). Ayrıca, metropollerde yaşayanlar küçük şehirlerde yaşayanlara kıyasla daha yüksek sempati seviyeleri sergilemiştir (t=-1.291, p=0.021).
Bu bulgular, eğitim ve gelir gibi demografik faktörlerin empati ve benmerkezci eğilimleri önemli ölçüde etkilemediğini, ancak sempatik eğilimlerin kilo ve ikamet yerine göre değiştiğini göstermektedir. Engelli sporcuları desteklemek için özel eğitim ve toplum temelli programlar önerilmektedir. Gelecekteki araştırmalar, duygusal özelliklerin şekillenmesinde sosyal ve çevresel faktörlerin rolünü daha fazla incelemelidir.

Anahtar Kelimeler

Engelli Sporcular, Empati, Sosyal Eğilimler

Kaynakça

• 1. Güzel, N. A., & Kafa, N. (2016). Engellilerde spor ve sınıflandırma. Gazi Kitabevi.
• 2. İnan, S., Ceyhun Peker, G., Tekiner, S. S., Ak, F. F., & Dağlı, Z. (2013). Engellilik, Türkiye’de engellilerin durumu ve sağlık hizmet sunumuna bir bakış. TAF Preventive Medicine Bulletin, 12(6), 723–728.
• 3. Doll-Tepper, G. (2007). International developments in sports for persons with a disability. Sobama Journal, 12(1), 7–12.
• 4. İlhan, E., & Esentürk, O. (2014). Zihinsel engelli bireylerde sporun etkilerine yönelik farkındalık ölçeği (ZEBSEYFÖ) geliştirme çalışması. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(1), 19–36.
• 5. Ayan, S., & Ergin, M. (2017). Özel gereksinimli bireylerin fiziksel aktivite programlarına katılımlarını engelleyen faktörlerin incelenmesi. Electronic Turkish Studies, 12(25).
• 6. Mocanu, G. D., & Udrea, M. G. (2021). The effect of motion games on improving the psychomotor and intellectual performance of children with autism spectrum disorder and intellectual disabilities. Balneo and PRM Research Journal, 12(4), 289–300.
• 7. Işık Afacan, M. (2023). Engellilik ve spor sosyolojisi. Akdeniz Spor Bilimleri Dergisi, 6(1-Cumhuriyet’in 100. Yılı Özel Sayısı), 1112–1122.
• 8. Hekim, M., & Tokgöz, M. (2016). Zihinsel engelli çocuklarda motor gelişim yetersizlikleri: Motor gelişimin desteklenmesinde fiziksel aktivite ve sporun önemi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(17).
• 9. Afacan, E. (2022). Sporda yabancılaşmaya sosyolojik bakış. Uluslararası Hakemli Beşeri ve Akademik Bilimler Dergisi, 27. https://doi.org/10.17368/UHBAB.2022.27.02
• 10. Burcu, E. (2015). Türkiye'de yeni bir alan: 'Engellilik sosyolojisi' ve gelişimi. Journal of Sociological Studies/Sosyoloji Konferansları, (52).
• 11. Yetim, A. (2005). Sosyoloji ve spor. Topkar Matbaacılık.
• 12. Pavlovich, K., & Krahnke, K. (2012). Empathy, connectedness and organisation. Journal of Business Ethics, 105, 131–137.
• 13. Zaki, J. (2020). Integrating empathy and interpersonal emotion regulation. Annual Review of Psychology, 71(1), 517–540.
• 14. Itzchakov, G., Reis, H. T., & Weinstein, N. (2022). How to foster perceived partner responsiveness: High-quality listening is key. Social and Personality Psychology Compass, 16(1), e12648.
• 15. Perlman, H. H. (2018). Relationship: The heart of helping people. University of Chicago Press.
• 16. Dökmen, Ü. (2000). İletişim çatışmaları ve empati (14. basım). Sistem Yayıncılık.
• 17. Dökmen, Ü. (2008). İletişim çatışmaları ve empati. Remzi Kitabevi.
• 18. Fonseca, X., Lukosch, S., & Brazier, F. (2019). Social cohesion revisited: A new definition and how to characterize it. Innovation: The European Journal of Social Science Research, 32(2), 231–253.
• 19. McEwan, D., & Beauchamp, M. R. (2014). Teamwork in sport: A theoretical and integrative review. International Review of Sport and Exercise Psychology, 7(1), 229–250.
• 20. Dökmen, Ü. (1988). Empatinin bir iletişim becerisi olarak incelenmesi ve empatiyi ölçmeye yönelik bir ölçek geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 21(1), 155–162.
• 21. Batson, C. D., Ahmad, N., & Tsang, J. (2002). Four motives for community involvement. Journal of Social Issues, 58(3), 429–445. https://doi.org/10.1111/1540-4560.00269
• 22. Kurtz, J. L., & Tiegreen, S. B. (2019). A longitudinal study of narcissistic tendencies in young adults. Personality and Individual Differences, 142, 1–5. https://doi.org/10.1016/j.paid.2018.12.032
• 23. Gilbert, P. (2015). The evolution and social dynamics of compassion. Social and Personality Psychology Compass, 9(6), 239–254.
• 24. Decety, J., & Jackson, P. L. (2004). The functional architecture of human empathy. Behavioral and Cognitive Neuroscience Reviews, 3(2), 71–100. https://doi.org/10.1177/1534582304267187
• 25. Twenge, J. M., & Campbell, W. K. (2010). The narcissism epidemic: Living in the age of entitlement. Free Press.
• 26. Puhl, R. M., & Heuer, C. A. (2010). Obesity stigma: Important considerations for public health. American Journal of Public Health, 100(6), 1019–1028. https://doi.org/10.2105/AJPH.2009.159491
• 27. Hodson, G., MacInnis, C. C., & Costello, K. (2014). (Over) valuing humanness as an aggravator of intergroup prejudices and discrimination. Psychological Science, 25(4), 940–948. https://doi.org/10.1177/0956797613518079