MESLEK LİSELERİ ÜZERİNDE POLİTİK BİR ANALİZ

Yıl 2023, Cilt: 7 Sayı: 2, 1 - 26, 26.12.2023

Engin Korkmaz

https://doi.org/10.31457/hr.1350449

Öz

Bu çalışmanın amacı, Hakkâri, Van ve Şırnak illerindeki meslek liselerinin öğrenci potansiyeli, meslek liselerinde mezun olan öğrencilerin istihdam olanakları ve meslek liselerinin tercih edilme(me)sini sağlayan faktörleri tespit etmektir. Bu üç ilin araştırma örneği olarak seçilmesinin nedeni, söz konusu illerde meslek lisesi öğrencilerinin iş ve istihdam olanaklarının Türkiye’nin diğer illerine göre kısıtlı olmasıdır. Araştırma, “1999 yılında meslek liseleri için çıkarılan katsayı uygulamasının sonuçları neler olmuş, o zamandan beri meslek liselerinin öğrenci tercihlerindeki yeri nasıldır, günümüzde meslek liselerini tercih etme(me) durumlarını etkileyen faktörler nelerdir?” soruları üzerinden inşa edilmiştir. Çalışmanın verileri, araştırma örneği olarak rastgele seçilmiş okullarda çalışan yöneticilere yöneltilen on beş soru üzerinden yapılan derinlemesine görüşmelerle toplanmıştır. Görüşmelerde elde edilen veriler eğitim politikası kavramının ilkeleri bağlamında analize tabi tutulmuştur. Sonuç olarak, meslek liselerinin eğitim sistemi içinde ve öğrencilerin geleceğinde önemli bir yer işgal ettiği, bunun yanında meslek liselerinin tercih edilebilir bir seviyeye getirilmesinde kamu ve özel tüm kurumların işbirliği içinde çalışması gerektiği bulgularına rastlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Mesleki Eğitim, Politika Kavramı, Mesleki Eğitimin Geleceği.

A POLITICAL READ ON VOCATIONAL HIGH SCHOOLS

Öz

The aim of this study is to determine the student potential of vocational high schools in Hakkari, Van and Şırnak provinces, the employment opportunities of students who graduated from vocational high schools, and the factors that lead to the preference of vocational high schools. The reason why these three provinces were chosen as research samples is that the job and employment opportunities of vocational high school students in these provinces are limited compared to other provinces of Turkey. The research, "What were the results of the coefficient application for vocational high schools in 1999, what has been the place of vocational high schools in student preferences since then, what are the factors affecting (not) preferring vocational high schools today?" It is built on questions. he data of the study were collected through in-depth interviews made on fifteen questions directed to the administrators working in the randomly selected schools as a research sample. The data obtained from the interviews were analyzed in the context of the principles of the concept of education policy. As a result, it has been found that vocational high schools occupy an important place in the education system and in the future of students, and that all public and private institutions should work in cooperation to bring vocational high schools to a preferable level.

Anahtar Kelimeler

Vocational Education, Policy Concept, Future of Vocational Education

Kaynakça

• Ak, M. (2006). II. Meşrutiyet Döneminde Mesleki ve Teknik Eğitim Okulları. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• Aköz, S. (2018). Politika Kavramının Siyaset Kavramı Yerine Kullanılması ve Bilimsellik Tartışmaları Bağlamında Devlet Olgusuyla İlişkisi. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi İİBF Dergisi, 3(5), 160-180.
• Altan, M. Z. (2012). Eğitim, Çoklu Zekâ Kuramı ve Çoklu Zekâ Kuramında Onuncu Boyut: Ahlâkî Zekâ. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 22(1), 137-144.
• Aypay, A. (2015). Eğitim Politikası. Birinci Baskı, Pegem Akademi.
• Clarke J., Gewirtz, S. ve McLaughlin, E. (2000). New managerialism, new welfare? London: Sage Publication.
• Balcı, E. (2022). Türkiye'de Eğitim Politikaları (1923-1980). Birinci Cilt, 2. Basım, Pegem Akademi Yayınları.
• Bell, L. & Stevenson, H. (2006). Education Policy: Process, Themes and Impact. Learning Leadership Series. New York: Rorutledge Publicaitons.
• Bulut, Y. (2009). 10 Yıllık Katsayı Zulmü Son Buldu, Yeni Şafak Gazetesi (22.07.2009), erişim: 06.06.2023. https://www.yenisafak.com/egitim/10-yillik-katsayi-zulmu-sona-erdi-200108.
• Crick, B. (1964). In Defence of Politics. London: Pelican Edition.
• Chomsky, N. (1997). Demokratik İdeallerin Çöküşü. İstanbul: Pınar Yayınları.
• Çelebi, N. ve Kazancı, E. (2021). Cumhuriyet Dönemi Eğitim Politikaları ve Yabancı Eğitim Uzmanlarının Eğitimdeki Etkileri (1923-1960). Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 19(4), ss. 198-218.
• Demir, E. ve Şen, H. Ş. (2009). Cumhuriyet Dönemi Mesleki ve Teknik Eğitim ReformlarEge Eğitim Dergisi 2009 (10) 2: 39-59.
• Dursun, D. (2012). Siyaset ve Siyaset Bilimi. D. Dursun ve M. Altunoğlu (Ed.), Politkika. Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.
• Duverger, M. (1986). Sosyal Bilimlere Giriş. Üçüncü Baskı, Ü. Oskay (Çev.), Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Düger, Y. (2022). Eğitim Politikası. V. Erat ve Y. Özkaya (Ed.), Kamu Politikası Ansiklopedisi, Nobel Yayınları.
• Gardner, H. (1999). Intelligence Reframed: Multiple Intelligences for the 21st Century. New York: Basic Books
• Giorgetti, F. ve Batır, B. (2008). İsmet İnönü’nün Cumhurbaşkanlığı Döneminde Eğitim Politikaları. Yakın Dönem Türkiye Araştırmaları Dergisi. 7, ss. 27-55.
• Göktaş, E. (2017). Eğitim Politikası bağlamında işbirlikçi öğrenme ve geleneksel öğrenme yöntemlerinin başarı ve tutuma etkisinin meta analitik biçimde incelenmesi. (yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Güçlü Yarınlar İçin 2023 Eğitim Vizyon Belgesi, Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Güçlü, A. (2023). Eğitimin Geleceği. Milliyet Gazetesi, 9 Haziran 2023, https://www.milliyet.com.tr/yazarlar/abbas-guclu/egitimin-gelecegi-6960074?sessionid=2
• Hamarat, E. (2019). 21. Yüzyıl Becerileri Odağında Türkiye’nin Eğitim Politikaları. SETA Analiz, sayı:272,
• Heywood, A. (2013). Siyaset. B. B. Özipek (Çev.), İstanbul: Adres Yayınları.
• Kapani, M. (1988). Politika Bilimine Giriş. Dördüncü Basım, Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Kapluhan, E. (2014). 1921 Maarif Kongresi’nin Türk Eğitim Tarihindeki Yeri ve Önemi. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 5(8), ss. 123-135.
• Kerr, D. H.(1977). Education policy: Analysis, structure and justification. New York: David Mc Kay Company.
• Korumaz, M. (2017). Eğitim politikası süreçlerinde eğitim Yöneticilerinin rollerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi), Marmara Üniversitesi Eğitim Enstitüsü, İstanbul.
• Küçüker, E. (2012). Türkiye’de kalkınma Planları Kapsamında Yapılan Eğitim Planlarının Analizi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), ss.9-26.
• Lasswell, H. D. (1958). Politics: Who gets what, when, how. New York: Meridian Books.
• Özden, Y. (2023). Eğitim Politikası Nedir?. Habertürk Gazetesi, erişim: 29.05.2023. https://www.haberturk.com/tubitak-ansiklopedi/egitim-politikasi-nedir.
• Özgüven, E. (1987). Ülkemizin Üst Düzey Teknisyen İhtiyacı ve Eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, ss. 190- 202.
• Tangülü, Z. (2012). Demokrat Parti Dönemi Eğitim Politikaları (1950-1960). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), ss. 389-410.
• Tekin, H. H. (2006). Nitel Araştırma Yönteminin Bir Veri Toplama Tekniği Olarak Derinlemesine Görüşme. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 3(13), ss. 101-116.
• Tural, N. ve Karakütük, K. (1991). Eğitim Politikası. Eğitim ve Bilim, 1(15), ISSN 1300-1337. http://egitimvebilim.ted.org.tr/index.php/EB/article/view/6055
• Türk Dil Kurumu (1983), Türkçe Sözlük, C. I, Ankara.
• Ünlü, D. (2016). Mesleki Eğitimin Tarihi Süreci. Giresun Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(4), ss. 89-98.
• Johnson J. M. (2002). In-Depth InterviewiJlg. Handbook of Interview Research Context&Method. J. F. Gubrium, J. A. Holstein (ed.), London: Sage Publications.
• Yıldız, N. (2008). Neoliberal Küreselleşme ve Eğitim. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, ss. 13-32.