BibTex RIS Kaynak Göster

-

Yıl 2015, Cilt: 2 Sayı: 3, 297 - 305, 28.05.2015
https://doi.org/10.17681/hsp.15450

Öz

Aim: The aim of this study was to investigate the relationship between body composition and physical activity level in the young adults. Materials and Methods: 62 student with no history of cardiopulmonary, orthopedic, rheumatic or metabolic diseas in last 6 months were participate in the study. Their demographic and physical characteristics were recorded. The physical activity levels were determined by FIT score. Body mass index and fat tissue measurements with skinfold caliper, body fat percentage, and ideal weight were calculated by special formulas. Results: Participant’s FIT score was found 27,08±18,74. There was no perfect FIT score. There wasn’t statistically significant difference between males’ (27±18,55) and females’ (27,08±18,74) physical activity levels (p=0,936). The males' body mass index (24,92±3,15 kg/m2) were higher than the females’s (21,23±3,18 kg/m2) (p=0,004). The females’ body fat percentage (22,74±6,93%) was found higher than the males’ (16,60±5,46%) (p=0,003). There wasn’t statistically significant difference between males’ percentage of overweight (0,06±0,11) and females’ percentage of overweight (0,05±0,12), (p=0,804) There wasn’t significant relation between physical activity and body mass index in females (p=0,055) but there were significantly positive correlation between physical activity, body mass index (rs=0,662, p=0,007), the ideal body weight (rs=0,544, p=0,036), body fat percentage (rs=0,602, p=0,018) and overweight percentage (rs=0,602, p=0,018) in males. Conclusion: The low physical activity level, however, their normal body mass index can be explained by conducting the experiment coming young population. Young adults’ body compositions are healtly that is something good. However, they should be encouraged to engage with more physical activity

Kaynakça

  • WHO. Global Health Risks: Mortality and burden of disease attributable to selected major risks 2009.
  • Baltacı G, Irmak H, Kesici C, Çelikcan E, Çakır B. Fiziksel aktivite bilgi serisi. 1 inci Baskı. Ankara:Sağlık Bakanlığı Yayını, 2008.
  • Boyce WR, Boone EL, Cioci BW, Lee AH. Physical activity, weight gain and occupational health call centre employees. Occup Med, 2008; 58:238-44.
  • Heyward VH. Advanced Fitness Assessment and Exercise Prescription. 5th ed. USA: Human Kinetics, 2006:1-5.
  • Guyton AC, Hall JE. Tıbbi Fizyoloji. (Çeviri Editörleri: Çavuşoğlu H, Yeğen BC), 11. Basım, İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri, 2007: 1066.
  • Barbosa-Silva MC, Barros AJ, Post CL, Waitzberg DL, Heymsfield SB. Can bioelectrical impedance analysis identify malnutrition in preoperative nutrition assessment? Nutrition 2003; 19: 422-426.
  • Daniels SR, Morrison JA, Sprecher DL, Khoury P, Kimball TR. Association of body fat distribution and cardiovascular risk factors in children and adolescents. Circulation 1999; 99: 541-545.
  • Erselcan T, Candan F, Saruhan S, Ayca T. Comparison of body composition analysis methods in clinical routine. Ann Nutr Metab 2000; 44: 243-248.
  • Gutin B, Manos T, Strong W. Defining Health and Fitness: First Step Toward Establishing Childrens Fitness Standarts, Res Q Exerc Sport 1992; 63(2): 128-132.
  • Vanhees L, Lefevre J, Philippaerts R, Martens M, Huygens W, Troosters T, et al. How to assess physical activity? How to assess physical fitness? Eur J Cardiovasc Prev Rehabil 2005;12:102-14.
  • Kasari D. Effects of exercise and fitness on serum lipids in college women. Unpublished Master's Thesis University of Montana. 1976. page 46.
  • Physical status: the use and interpretation of anthropometry. Report of a WHO Expert Committee. World Health Organ Tech Rep Ser 1995;854:1-452.
  • Mollaoğlu H, Üçok K, Akgün L, Baş O. Biyoelektrik Empedans Analizi ve Antropometrik Yöntemler ile Ölçülen Vücut Yağ Yüzdelerinin Karşılaştırılması (Vücut Yağ Yüzdesini Belirlemede Empedans ve Skinfold Yöntemlerin Karşılaştırılması) Kocatepe Tıp Dergisi 2006;7:27-31.
  • MacIntyre NR. Muscle dysfunction associated with chronic obstructive pulmonary disease. Respir Care 2006;51:840-8.
  • Wood LG, Fitzgerald DA, Gibson PG, Cooper DM, Collins CE, Garg ML. Oxidative stress in cystic fi brosis: dietary and metabolic factors. J Am Coll Nutr 2001;20:157-65.
  • T.C. Sağlık Bakanlığı, Türkiye Fiziksel Aktivite Rehberi 2014. Ankara: Kuban Matbaacılık Yayıncılık. Sağlık Bakanlığı Yayın No: 940.
  • T.C. Sağlık Bakanlığı, Türkiye Kronik Hastalıklar ve Risk Faktörleri Sıklığı Çalışması 2013. Ankara: Anıl Matbaa Ltd. Şti. Sağlık Bakanlığı Yayın No: 909.
  • WHO. Global Action Plan for the Prevention and Control of Noncommunicable Diseases 2013-2020. 2013.
  • WHO. Global Recommendations on Physical Activity for Health. 2010.
  • Gökçay G, Furman A, Neyzi O. Updated growth curves for Turkish children aged 15 days to 60 months.Child Care Health Dev. 2008 Jul; 34(4):454-63.
  • Neyzi O, Günöz H, Furman A, Bundak R, Gökcay G, Darendeliler F ve ark. Türk çocuklarında vücut ağırlığı, boy uzunluğu, baş çevresi ve vücut kitle indeksi referans değerleri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2008:51–14.
  • Savcı S, Öztürk M, Arıkan H, İnce Dİ, Tokgözoğlu L. Üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyleri. Arch Turk Soc Cardiol 2006;34(3):166-172.
  • Şanlıer N. Gençlerde Biyokimyasal Bulgular, Antropometrik Ölçümler, Vücut Bileşimi, Beslenme ve Fiziksel Aktivite Durumlarının Değerlendirilmesi. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2005;25(3):47-73.
  • Teo PS, Nurul-Fadhilah A, Aziz ME, Hills AP, Foo LH. Lifestyle practices and obesity in Malaysian adolescents. Int J Environ Res Public Health. 2014 May 30;11(6):5828-38.
  • Jiménez-Pavón D, Kelly J, Reilly JJ. Associations between objectively measured habitual physical activity and adiposity in children and adolescents: Systematic review. Int J Pediatr Obes. 2010;5(1):3-18.

Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma

Yıl 2015, Cilt: 2 Sayı: 3, 297 - 305, 28.05.2015
https://doi.org/10.17681/hsp.15450

Öz

Amaç: Genç erişkinlerde fiziksel aktivite düzeyi ile vücut kompozisyonu ve cinsiyet arasındaki ilişkiyi
araştırmaktı. Materyal ve Metod: Son 6 ay içinde kardiyopulmoner, ortopedik, romatizmal ya da metabolik
hastalık hikayesi olmayan 62 öğrenci çalışmada yer aldı. Öğrencilerin demografik ve fiziksel özellikleri
kaydedildi. Fiziksel aktivite düzeyi FIT Skoru ile belirlendi, vücut kompozisyonunu değerlendirmesinde Beden
Kütle İndeksi ile skinfold kaliper ölçümlerinden elde edilen değerler kullanılarak hesaplanan vücut yağ oranı ve
ideal vücut ağırlığı kullanıldı. Bulgular: Katılımcıların fiziksel aktivite ortalaması 27,08±18,74 olarak bulundu.
Fiziksel aktivite seviyesi çok iyi olan öğrenciye rastlanmadı. Kızların fiziksel aktiviteleri (26,53±19,73) ve
erkeklerin fiziksel aktivite (27±18,55) ortalamaları arasında fark bulunmadı (p=0,936). Erkeklerin beden kütle
indeksi (24,92±3,15 kg/m2) kızlardan (21,23±3,18 kg/m2) yüksekti (p=0,004). Kızların vücut yağ oranı
(%22,74±6,93) erkeklerin vücut yağ oranından (%16,60±5,46) yüksekti (p=0,003). Her iki cinsiyet arasında
fazla kilo yüzdesi bakımından fark yoktu (kızlar:0,05±0,12 erkekler:0,06±0,11, p=0,804). Korelasyon analizinde
kızlarda fiziksel aktivite ve beden kütle indeksi arasında anlamlı ilişki saptanmadı (p=0,055) ancak erkeklerde
fiziksel aktivite ile beden kütle indeksi (rs=0,662, p=0,007), vücut yağ oranı (rs=0,602, p=0,018), ideal vücut
ağırlığı (rs=0,544, p=0,036) ve fazla kilo yüzdesi arasında pozitif yönde anlamlı ilişki saptandı (rs=0,560,
p=0,030).Sonuç: Katılımcıların fiziksel aktivite düzeylerinin düşük seviyede olup beden kütle indekslerinin ve
yağ oranlarının normal sınırlar içerisinde olması çalışmanın genç popülasyonda yapılmış olması ile açıklanabilir.
Gençlerin vücut kompozisyonlarının sağlıklı olması sevindiricidir ancak ileride inaktiviteye bağlı olarak ortaya
çıkabilecek sorunları önlemek açısından fiziksel aktiviteye daha fazla teşvik edilmesi gerektiği düşünülmektedir.

Kaynakça

  • WHO. Global Health Risks: Mortality and burden of disease attributable to selected major risks 2009.
  • Baltacı G, Irmak H, Kesici C, Çelikcan E, Çakır B. Fiziksel aktivite bilgi serisi. 1 inci Baskı. Ankara:Sağlık Bakanlığı Yayını, 2008.
  • Boyce WR, Boone EL, Cioci BW, Lee AH. Physical activity, weight gain and occupational health call centre employees. Occup Med, 2008; 58:238-44.
  • Heyward VH. Advanced Fitness Assessment and Exercise Prescription. 5th ed. USA: Human Kinetics, 2006:1-5.
  • Guyton AC, Hall JE. Tıbbi Fizyoloji. (Çeviri Editörleri: Çavuşoğlu H, Yeğen BC), 11. Basım, İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri, 2007: 1066.
  • Barbosa-Silva MC, Barros AJ, Post CL, Waitzberg DL, Heymsfield SB. Can bioelectrical impedance analysis identify malnutrition in preoperative nutrition assessment? Nutrition 2003; 19: 422-426.
  • Daniels SR, Morrison JA, Sprecher DL, Khoury P, Kimball TR. Association of body fat distribution and cardiovascular risk factors in children and adolescents. Circulation 1999; 99: 541-545.
  • Erselcan T, Candan F, Saruhan S, Ayca T. Comparison of body composition analysis methods in clinical routine. Ann Nutr Metab 2000; 44: 243-248.
  • Gutin B, Manos T, Strong W. Defining Health and Fitness: First Step Toward Establishing Childrens Fitness Standarts, Res Q Exerc Sport 1992; 63(2): 128-132.
  • Vanhees L, Lefevre J, Philippaerts R, Martens M, Huygens W, Troosters T, et al. How to assess physical activity? How to assess physical fitness? Eur J Cardiovasc Prev Rehabil 2005;12:102-14.
  • Kasari D. Effects of exercise and fitness on serum lipids in college women. Unpublished Master's Thesis University of Montana. 1976. page 46.
  • Physical status: the use and interpretation of anthropometry. Report of a WHO Expert Committee. World Health Organ Tech Rep Ser 1995;854:1-452.
  • Mollaoğlu H, Üçok K, Akgün L, Baş O. Biyoelektrik Empedans Analizi ve Antropometrik Yöntemler ile Ölçülen Vücut Yağ Yüzdelerinin Karşılaştırılması (Vücut Yağ Yüzdesini Belirlemede Empedans ve Skinfold Yöntemlerin Karşılaştırılması) Kocatepe Tıp Dergisi 2006;7:27-31.
  • MacIntyre NR. Muscle dysfunction associated with chronic obstructive pulmonary disease. Respir Care 2006;51:840-8.
  • Wood LG, Fitzgerald DA, Gibson PG, Cooper DM, Collins CE, Garg ML. Oxidative stress in cystic fi brosis: dietary and metabolic factors. J Am Coll Nutr 2001;20:157-65.
  • T.C. Sağlık Bakanlığı, Türkiye Fiziksel Aktivite Rehberi 2014. Ankara: Kuban Matbaacılık Yayıncılık. Sağlık Bakanlığı Yayın No: 940.
  • T.C. Sağlık Bakanlığı, Türkiye Kronik Hastalıklar ve Risk Faktörleri Sıklığı Çalışması 2013. Ankara: Anıl Matbaa Ltd. Şti. Sağlık Bakanlığı Yayın No: 909.
  • WHO. Global Action Plan for the Prevention and Control of Noncommunicable Diseases 2013-2020. 2013.
  • WHO. Global Recommendations on Physical Activity for Health. 2010.
  • Gökçay G, Furman A, Neyzi O. Updated growth curves for Turkish children aged 15 days to 60 months.Child Care Health Dev. 2008 Jul; 34(4):454-63.
  • Neyzi O, Günöz H, Furman A, Bundak R, Gökcay G, Darendeliler F ve ark. Türk çocuklarında vücut ağırlığı, boy uzunluğu, baş çevresi ve vücut kitle indeksi referans değerleri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2008:51–14.
  • Savcı S, Öztürk M, Arıkan H, İnce Dİ, Tokgözoğlu L. Üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyleri. Arch Turk Soc Cardiol 2006;34(3):166-172.
  • Şanlıer N. Gençlerde Biyokimyasal Bulgular, Antropometrik Ölçümler, Vücut Bileşimi, Beslenme ve Fiziksel Aktivite Durumlarının Değerlendirilmesi. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2005;25(3):47-73.
  • Teo PS, Nurul-Fadhilah A, Aziz ME, Hills AP, Foo LH. Lifestyle practices and obesity in Malaysian adolescents. Int J Environ Res Public Health. 2014 May 30;11(6):5828-38.
  • Jiménez-Pavón D, Kelly J, Reilly JJ. Associations between objectively measured habitual physical activity and adiposity in children and adolescents: Systematic review. Int J Pediatr Obes. 2010;5(1):3-18.
Toplam 25 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm ARAŞTIRMA YAZILARI
Yazarlar

Aysel Yıldız

Devrim Tarakcı

Fatma Karantay Mutluay

Yayımlanma Tarihi 28 Mayıs 2015
Yayımlandığı Sayı Yıl 2015 Cilt: 2 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Yıldız, A., Tarakcı, D., & Karantay Mutluay, F. (2015). Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma. Sağlık Bilimleri Ve Meslekleri Dergisi, 2(3), 297-305. https://doi.org/10.17681/hsp.15450
AMA Yıldız A, Tarakcı D, Karantay Mutluay F. Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma. HSP. Ekim 2015;2(3):297-305. doi:10.17681/hsp.15450
Chicago Yıldız, Aysel, Devrim Tarakcı, ve Fatma Karantay Mutluay. “Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma”. Sağlık Bilimleri Ve Meslekleri Dergisi 2, sy. 3 (Ekim 2015): 297-305. https://doi.org/10.17681/hsp.15450.
EndNote Yıldız A, Tarakcı D, Karantay Mutluay F (01 Ekim 2015) Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi 2 3 297–305.
IEEE A. Yıldız, D. Tarakcı, ve F. Karantay Mutluay, “Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma”, HSP, c. 2, sy. 3, ss. 297–305, 2015, doi: 10.17681/hsp.15450.
ISNAD Yıldız, Aysel vd. “Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma”. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi 2/3 (Ekim 2015), 297-305. https://doi.org/10.17681/hsp.15450.
JAMA Yıldız A, Tarakcı D, Karantay Mutluay F. Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma. HSP. 2015;2:297–305.
MLA Yıldız, Aysel vd. “Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma”. Sağlık Bilimleri Ve Meslekleri Dergisi, c. 2, sy. 3, 2015, ss. 297-05, doi:10.17681/hsp.15450.
Vancouver Yıldız A, Tarakcı D, Karantay Mutluay F. Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyi İle Vücut Kompozisyonu İlişkisi: Pilot Çalışma. HSP. 2015;2(3):297-305.