Sünnî İslam’da, altı temel hadis kitabının [Kütüb-i sitte]*** sahip olduğu otorite,
Peygamber Sünnetinin temsilcileri olarak güvenilirlikleri üzerindeki ilmî ittifaktan
kaynaklanır. Kütüb-i sitte’den biri olan İbn Mâce’nin Sünen’i ise ilginç bir istisna arz eder. On
birinci asrın sonları itibariyle Kütüb-i sitte’nin bir parçası kabul edilmesine rağmen, ihtiva
ettiği çok sayıda güvenilmez hadis nedeniyle Sünnî ilim adamları tarafından devamlı ve
şiddetli bir şekilde tenkit edilmiştir. Süneni İbn Mâce’nin bu tenkitlere karşın sahip olduğu
yerleşik statüsü hususundaki izah, temel hadis kaynaklarının yalnızca sıhhati değil
kullanışlılığı da esas aldığını tasdik etmeyi gerektirir. Bu kitaplar, tedavüldeki sayısız hadisi
kullanışlı bir şekle [girecek biçimde] tahdit etme imkanı sağlar. Nitekim Süneni İbn Mâce de
bu temel hadis kitapları bünyesine diğer altı kitapta bulunmayan çok sayıda hadis ilave
etmiştir. Bizzat Sünnî ilim adamları Kütüb-i sitte’de, İbn Mâce’nin Sünen’i örneğinde,
kullanışlılığın sıhhatten baskın geldiğini kabul eder.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 11 Sayı: 1 |