Amaç: Fizyoterapistlerin hastaya verilen sağlık hizmetlerinin tedarikinde rehabilitasyon ekibi
içerisinde yer alan diğer sağlık meslek mensuplarıyla iletişim kurma oranlarının araştırılması.
Yöntem: Çalışmaya Ankara ilindeki; özel eğitim merkezleri, özel hastaneler, eğitim ve
araştırma hastaneleri, üniversite hastaneleri ve devlet hastanelerinde çalışan toplam 93
fizyoterapist katılmıştır. Fizyoterapistlerden ”Fizyoterapistlerin, diğer sağlık
profesyonelleriyle iletişim bariyerlerini belirleme anketi” doldurmaları istenmiştir.
İstatistiksel analizlerin yapılmasında IBM SPSS Statistics 23 programı kullanılmıştır.
Verilerin değerlendirilmesinde, tanımlayıcı istatistiksel yöntemler (frekans ve yüzdelikler)
kullanılmıştır.
Sonuçlar: Çalışmaya katılan fizyoterapistlerin; % 64,5’i (n=60) hekimler, % 41,9’u (n=39)
hemşireler, % 12,9’u (n=12) sosyal hizmet uzmanları, %14’ü (n=13) beslenme ve diyet
uzmanları, % 33,3’ü (n=31) psikologlar, % 24,7’si (n=23) çocuk gelişim uzmanları, % 18,3’ü
(n=17) konuşma terapistleri, % 21,5’i (n=20) ortez ve protez teknikerleri, % 24,7’si (n=23)
fizik tedavi teknikerleri, %17,2’si (n=16) ergoterapistler, % 6,5’i (n=6) odyologlarla iletişim
kurduklarını belirtmişlerdir.
Tartışma: Çalışma sonucunda fizyoterapistlerin; hekim, hemşire ve psikologlar dışındaki
diğer sağlık meslek mensupları ile iletişim kurma oranlarının çok düşük olduğu görülmüştür.
İletişim oranlarının arttırılması için; ekip içi iletişim ve interdisipliner ekip çalışma modeli
eğitimi, etkin ve yeterli interdisipliner rehabilitasyon ekiplerinin kurulması, her meslek
grubuna ait profesyonellerin kendi mesleki rollerinin tanıtımını yapması, meslekler arası
hiyerarşinin kaldırılması, ekip üyeleri arasındaki iletişim bariyerlerinin belirlenmesi ve bu
bariyerler yönelik çözümler üretilmesi gerekmektedir.
Bölüm | Sözel Bildiri |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Mart 2017 |
Gönderilme Tarihi | 31 Mart 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 II. Ulusal Sağlık Bilimleri Kongre Kitabı |