Kaynaştırma Sınıflarında Davranış Problemlerinin Nedenleri ve Baş Etme Yöntemleri

Yıl 2015, Uluslararası Katılımlı 3. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kongre Kitabı, - , 24.06.2015

Melike Yumuş Nilgün Metin

Öz

Başarılı kaynaştırma programlarında yer alan çocukların, ileriki yaşlarda normal gelişim gösteren akranları tarafından sosyal kabul görme olasılıklarının daha yüksek olduğu bilinen bir gerçektir. Bu gerçeklik kapsamında günümüzde kaynaştırma programları uygulama ve yaygınlaştırma çalışmalarına ağırlık verilmektedir. Bununla birlikte kaynaştırma programlarında yer alan çocuklarda görülen davranış problemleri sosyal kabulü ve eğitimin etkinliğini olumsuz yönde etkilemektedir. Eğitim sürecinde davranış problemlerinin doğru bir biçimde tanımlanması, olumsuz davranışların değiştirilmesi ya da olumlu davranışlar kazandırılmasında eğitimciler güçlük yaşayabilmektedir. Bu incelemede;   kaynaştırma sınıfındaki özel gereksinimli çocuklarda görülen davranış problemlerinin ortaya çıkış nedenlerinin açıklanması ve sınıftaki öğretmenlerin bu durumlar ile nasıl baş edecekleriyle ilgili öneriler sunulması amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: davranış problemleri, kaynaştırma programları, özel gereksinimli çocuklar

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Alvarez, H. K. (2007). The impact of teacher preparation on responses to child aggression in the classroom.
• Teaching and Teacher Education, 23(7), 1113–1126.
• Anclair, M., Hiltunen, A.J. (2014). Cognitive behavioral therapy for stress-related problems: two single-case studies of parents of children with disabilities. Clinical Case Studies, 13(6), 472-486.
• Batu, S. (2010). Erken Çocukluk Eğitiminde Kaynaştırma. İbrahim Diken (Ed.), Erken Çocukluk Eğitimi.
• Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Essa, E. (1999). A practical guide to solving preschool behaviour problems, (4th edition, pp 28). Nevada: Delmar Publishers.
• Frey, K. S., Greenberg, M. T., & Fewell, R. R. (1989). Stress and coping among parents of handicapped children:
• a multidimensional approach. American Journal of Mental Retardation, 94, 240-9.
• Gebbie, D.H., Ceglowski, D., Taylor K.L., Miels J. (2012). The role of teacher efficacy in strengthening classroom support for preschool children with disabilities who exhibit challenging behaviors. Early Childhood Education Journal, 40, 35–46.
• Golding, J., Rush, D. (1986). Temper tantrums and other behaviour problems. A study of Health and Behaviour of Britain’s 5-Year-Olds, Oxford: Pergamon Press.
• Gök, G., Erbaş, D. (2011). Okulöncesi eğitimi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşleri ve önerileri. International Journal of Early Childhood Special Education, 3(1), 66-87.
• İmrak Çuharoğlu, H. (2009). Okul Öncesi Dönemde Kaynaştırma Eğitimine İlişkin Öğretmen ve Ebeveyn Tutumları İle Kaynaştırma Eğitimi Uygulanan Sınıflarda Akran İlişkilerinin İncelenmesi. Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Hemmeter, M. L., Ostrosky, M., Fox, L. (2006). Social and emotional foundations for early learning: A
• conceptual model for intervention. School Psychology Review, 35(4), 583–601.
• Kargın, T. (2014). Kaynaştırma: tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel
• Eğitim Dergisi, 5(2), 1-13.
• Lam, D., Giles, A., Lavander, A. (2003). Carers’ expressed emotion, appraisal of behavioural problems and stress in children attending schools for learning disabilities. Journal of Intellectual Disability Research,
• (6), 456 – 463.
• Louise, P. (2006). Behaviour in Schools. Newyork: Mc Graw-Hill.
• Masse, L., Couture, C., Levesque, V., Begin, J.Y. (2013). Impact of school consulting programme aimed at helping teachers integrate students with behavioural difficulties into secondary school: actors’ point of view. Emotional and Behavioural Difficulties, 18(3), 327-343.
• Martinez, D. C., Conroy, J. W., & Cerreto, M.C. (2012). Parent involment in the transition process of children with intellectual disabilities: the influence od inclusion on parent desires and expectation dor postsecondary education. Journal of Policy and Practice in İntellectual Disabilities, 9, 279-288.
• Matson, J. L., Matson, M. L. and Rivet, T. T. (2007). Social-skills treatments for children with autism spectrum disorders. Behavior Modification,31(5), 682-707.
• Metin, N.E. (2012). Özel gereksinimli çocukların kaynaştırılması. In. N.Metin (Ed.), Özel gereksinimli çocuklar, Ankara: Maya Akademi.
• Müller, C. (2010). Negative peer influence in special needs classes - a risk for students with problem behaviour.
• European Journal of Special Needs Education, 25, 431-444.
• Papatheodorou, T. (2005). Behaviour problems in the early years. London and Newyork: Routledge Falmer. Roberts, T. (1983). Child management in the primary school. London: G.Allen and Unwin.
• Robyn, M.G. (2011). Promoting thinking, problem-solving and reasoning during small group discussions.
• Teachers and Teaching: theory and practice, 17(1), 73-89.
• Rodger, S. and Ziviani, J. (1999). Play-based occupational therapy. International Journal of Disability, Development and Education, 46(3), 337-365.
• Salzam, M. B. (2008). Consultation and collaboration as essential servis for school counseling programs.
• Handbook of School Counselling, edited by H.L.K Coleman and C. Yeh, 481-495. New York:Routledge
• Taylor & Francis Group.
• Sih, A. (2011). Effects of early stress on behavioral syndromes: an integrated adaptive perspective. Neuroscience and Biobehavioral Reviews, 35, 1452–1465.
• Sucuoğlu, B. ve Bakkaloğlu, H. (2013). Okul Öncesinde Kaynaştırma. Ankara: Kök Yayıncılık
• Spencer J. S., (1998). Effective mainstreaming: Creating inclusive classrooms. New York: Macmillan Pub. Co.