Osmanlı Devleti’nde askeri sınıfa mensup askerlere, üst düzey yöneticilere ve ilmiye mensuplarına görev sürelerini tamamladıklarında ya da yaşlı, hasta ve malullük sebebiyle çalışamaz duruma geldiklerinde geçimlerini sağlamak için merkezi hazineden, mukataa ve dirlik gelirlerinden tahsisler yapılırdı. Tanzimat’ın ilanından sonra maaş sistemine geçilmesi ile çalışanlara ve emeklilere gelirlerden tahsis yöntemi kaldırılmış ve hazineden maaş ödenmeye başlanmıştır. Tanzimat öncesi dönemde sadece askeri kesimi içine alan emeklilik sistemi diğer kamu çalışanlarını da içine alacak şekilde genişletilmek istenmiş ise de bunu hemen gerçekleştirmek mümkün olmamıştır. Askeri personelin emekliliğine dair ilk düzenleme 1866 yılında hayata geçirilmiştir. Sivil kamu çalışanlarının emekliliği ile ilgili 1881 yılında düzenleme yapılmış ve zamanla kapsamı genişletilmiştir. Bu emeklilik uygulamaları yanında kapsamı çok geniş olmamakla birlikte farklı kurumlar da kendi çalışanlarına yönelik emeklilik sistemini hayata geçirmişlerdir. Bu durum Osmanlı devletinde sosyal güvenlik kurumlarının dağınık bir yapı sergilemesine neden olmuştur. Ele aldığımız bu çalışmada 1880-1912 yılları arasını kapsayan tekaüt defterleri esas alınarak İzmir’deki kamu kurumlarından emekli olan kişilere dair bilgilere yer verilmiştir. Tekaüt defterleri emekli olan personelin tekaüt beratı suretlerini ihtiva etmekte olup bu beratlarda emekli olan kişinin unvanı, adı, çalıştığı kurumu, ne kadar emekli aylığı alacağı ve maaşının hangi sosyal güvenlik kurumundan ödeneceği gibi bilgiler bulunmaktadır. Çalışmada emekli olan kişilerin hangi kurumlarda yoğunlaştığı, kurumlarda hangi pozisyonlarda görev yaptıkları, aldıkları maaşların düzeyi ve Müslüman gayrimüslim oranları hakkında bilgiler verilecektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 8 Sayı: 16 |