Ruh Çağırma Ritüelinin Kur’an Ayetleri Bağlamında Tartışılması

Yıl 2022, Cilt: 2 Sayı: 2, 255 - 283, 15.12.2022

Mustafa Tunçer

Öz

İlk çağlardan beri bilinen bir uygulama olan ruh çağırma, ölen kişilerle iletişim kurarak onlardan bazı bilgiler alma amacıyla gerçekleştirilmektedir. Oysa ölen insanların ruhları ile iletişim kurulabileceğine dair herhangi bir bilgi ne Kur’an ne de sünnette bulunmamaktadır. Bu oturumlarda iletişim kurulan varlıklar olsa olsa insanları yanlış yola sevk etmeye çalışan cin ve şeytanlardır. Pek çok kişi ölmüş insanların ruhlarıyla iletişime geçilebileceğini düşünmekte ve bu kapsamda çeşitli uygulamalarla onlardan merak edilen konularda bilgi alınabileceğine inanmaktadır. Bunun için dingin vakitler seçilerek loş ışıklar altında deruni bir hava yakalanarak gruplar halinde oturumlar düzenlemektedirler. Bu oturumlarda daha çok madeni para, fincan, mendil, sehpa gibi malzemeler kullanılmaktadır. Bu çalışmada ruh çağırma adıyla düzenlenen seanslarda geldiği söylenen ruhların, insanların gelecekle alakalı veya merak edilen sorulara karşılık verdiği şeklindeki iddiaların Kur’an ayetleri çerçevesinde geçersiz olduğu, ruhların ölüm anından itibaren dünya ile ilişiğinin tamamen kesildiği ve ruhların kıyamet gününe kadar kabir/berzah âleminde saklı tutulacağı irdelenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Kur'an, Ruh, Ruh Çağırma, Cin

Kaynakça

• Asımgil, Adil. Gizemli Dünya. İstanbul: Karizma Yayınları, 1999.
• Aslan, Abdülgaffar. Kur’an’da Vahiy. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2000.
• Aslan, Arif. Reenkarnasyon. İstanbul: Nesil Basım Yayın, 2. Basım, 1997.
• Ateş, Süleyman. İnsan ve İnsanüstü Ruh, Melek, Cin, İnsan. İstanbul: Dergah Yayınları, 2. Basım, 1985.
• Ay, Mahmut. “Ahirete İman”, İslam İnanç Esasları El Kitabı. Ed. Şaban Ali Düzgün. Ankara: Grafiker Yayınları, 2018, 221-261.
• Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâîl. el-Câmiʽu’s-sahîh. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Bolay, Süleyman Hayri. Felsefi Doktrinler Sözlüğü. Ankara: Akçağ Yayınları, 1990.
• Cürcânî, Seyyid Şerif Ali b. Muhammed. Kitâbu’t-Taʻrifât. Thk. Muhammed Abdurrahman el-Merʻaşlî. Beyrut: Dâru’n-Nefâis, 1424/2003.
• Çakan, İsmail Lütfi. Hurafeler ve Batıl İnanışlar. İstanbul: Marifet Yayınları, l98l.
• Çağlayan, Harun. “Ruh İnancı Üzerine Teolojik Bir Değerlendirme,” Marife Dergisi, 20/2, (2020), 369-388.
• Çaycı, Sadi. Ruhçuluğa Göre Kur’an Öğretisi. İstanbul: Ruh ve Madde Yayınları, 2. Basım, l989.
• Çelebi, İlyas. İslâm İnancında Gayb Âlemi. İstanbul: Ensar Neşriyat, 2007.
• Çelebi, İlyas. “Ruh Çağırma”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 35/202. İstanbul: TDV Yayınları, 2008.
• Doksat, M. Kerem. “Ruh Çağırma”, keremdoksat.com. Erişim tarihi: 22.03.2020.
• Ebü’l-İz, Ali b. Ali. Şerhu’l-ʻakîdeti’t-Tahaviyye. Thk. Abdullah b. Abdülmuhsin et-Turkî, Şuayb el-Arnavut. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1416/1995.
• Edhem, İbrahim Kemal. es-Sihr ve’s-sehere min minzâri’l-Kur’ân ve’s-sünne. Beyrut: Dâru’n-Nedveti’l-İslâmî, 1991.
• Edhem, İbrahim Kemal. “Cinler ve Ruh Çağırma”. Çev. Mustafa Tunçer. OMÜ. İlahiyat Fakültesi Dergisi. Sayı, 9, 1997, 301-314.
• Eşʻarî, Ebü’l-Hasan Ali b. İsmail. Makâlâtü’l-islâmiyyîn ve ihtilâfu’l-musallîn. Thk. Muhyiddin Abdülhamid. Beyrut: Mektebetü’l-Asriyye, 1411/1990.
• Eşʻarî, Ebü’l-Hasan Ali b. İsmail. el-İbâne ʻan usûli’d-diyâne. Kahire: Nşr. Fevkiye H. Mahmud, 1973.
• Guénon, René. Ruhçu Yanılgı. Çev. L. Fevzi Topaçoğlu. İstanbul: İz Yayıncılık, l996.
• Güç, Ahmet. “Ruh Çağırma”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 35/200-201. İstanbul: TDV Yayınları, 2008.
• İbnü’l-Arabî, Muhyiddin. Füsûsu’l-hikem. Çev. Nuri Gençosman. İstanbul: MEB Yayınları, 1990.
• İbn Hazm, Ali b. Ahmed. el-Fasl fî’l-milel ve’l-ehvâ ve’n-nihâl. Thk. Muhammed İbrahim Nasr, Abdurrahman Umeyra. Beyrut: Dâru’l-Ceyl, ts.
• İbn Kayyım el-Cevziyye. Kitâbu’r-rûh. Kahire: Dâru Nehri’n-Nîl, ts.
• İbn Kesir, Ebû’l-Fida İmamüddîn İsmail. Tefsîru’l-Kur’âni’l-ʻazîm. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, 1388/1969.
• İbn Teymiye, Takiyyuddin Ahmed b. Halim el-Harranî. Mecmû‘u fetâvâ. Cem ve tertip: Abdurrahman b. Muhammed el-Asimî. Riyad: Dâru Alemi’l-Kütüb, l99l.
• Kadı Abdülcebbar b. Ahmed. Şerhu’l-usûli’l-hamse. Thk. Abdülkerim Osman. Kahire: Mektebetü Vehbe, 4. Basım, 1427/2006.
• Kırca, Celal. “İslam Dinine Göre Reenkarnasyon”, Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı: 3, (1998), 223-242.
• Kırkıncı, Mehmet. Ruh Nedir? İstanbul: Cihan Yayınları, 4. Basım, 1992.
• Kurtubî, Muhammed b. Ahmed. el-Câmi’ li ahkâmi’l-Kur’ân. Kahire: Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, 1387/1967.
• Malikî, Ahmed b. Abdi'n-Nûr. Resfu'l-mebânî fî şerhi hurûfi'l-meʻânî. Thk. Ahmed Muhammed el-Herrât. Dımeşk: Dâru'l-Kalem, 2. Basım, 1985.
• Mâtürîdî, Ebû Mansûr Muhammed b. Muhammed. Te’vilâtu ehli’s-sünne. Beyrut: Nşr. Fatıma Yûsuf el-Hıyemî, 1425/2004.
• Müslim, Ebü’l-Hüseyn Müslim b. el-Haccâc. el-Câmiʻu’s-sahîh. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Nesâî, Ebû Abdirrahman Ahmed b. Şuayb b. Alî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
• Nesefî, Ebü’l-Muin Meymun b. Muhammed. Bahru’l-kelâm fî ilmi’t-tevhid. Thk. Veliyyuddin Salih Farfûr. Dımaşk: Mektebetü Dâru’l-Farfûr, 2000.
• Okuyan, Mehmet. Kur’an’a Göre Kabir Azabı. İstanbul: Düşün Yayıncılık, 5. Basım, 2018.
• Özdemir, Veysel. “Kabir Azabı İle İlgili Bazı Hadislerin Metin ve İçerikleri Üzerine Bir İnceleme,” Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2/3, (2014). 55-123.
• Öztürk, Muzaffer. “Kur’an-ı Kerim’e Göre Kabir Azabı Yok mu?”, Çukurova Üniv. İlahiyat Fakültesi Dergisi. 8/1, (2008), 253-271.
• Pezdevî, Ebü’l-Yüsr Muhammed b. Muhammed, Usûlüddîn. (Nşr. Hans Peter Lins), Kahire: el-Mektebetü’l-Ezheriyye li’t-Türâs, 1424/2003.
• Rağıb el-Isfahânî. Müfredâtu elfâzi’l-Kur’ân. Thk. Safvân Adnân Dâvûdî. Dımeşk: Dâru’l-Kalem, 3. Basım, 1423/2002.
• Râzî, Ebû Abdillah Fahrüddîn Muhammed b. Ömer. et-Tefsîru’l-kebîr, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 2. Basım, 2004.
• Reşid Rıza, Muhammed. Tefsîru’l-menâr. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1999.
• Sancaklı, Saffet. “Günümüzde Polemik Konusu Yapılarak Tartışılan Kabir Azabının Hadislerdeki Dayanağı”, İnönü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 8/1, (2018), 21-46.
• Şehavî, Mecdî Muhammed. Tahzîru’l-ervâh ve teshîru’l-cânn beyne’l-hakikati ve’l-hurâfe. Kahire: Mektebetü’l-Kur’ân, ts.
• Şimşek, Sait. Hayat Kaynağı Kur’an Tefsiri. İstanbul: Beyan Yayınları, 2016.
• Taberî, Muhammed b. Cerir. Câmiʻu’l-beyân fî tefsîri’l-Kur’ân. Beyrut: Dâru’l-Maʻrife, 1407/1987.
• Taftazânî, Mesud b. Ömer Saduddin. Şerhu’l-akâidi’n-Nesefiyye. Y.Y. Dâru’l-Beyrutî, 1428/2007.
• Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ. el-Câmiʽu’s-sahîh. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Toprak, Süleyman. Ölümden Sonraki Hayat. Konya: Sebat Ofset, 3. Basım, 1990.
• Tunçer, Mustafa. Kur’an’da Cin ve Şeytan. İstanbul: Rağbet Yayınları, 2. Basım, 2015.
• Türcan, Galip. Kur’an’da Ahiret İnancı. Ankara: Aziz Andaç Yayınları, 2006.
• Yar, Erkan. Ruh-Beden İlişkisi Açısından İnsanın Bütünlüğü Sorunu. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 3. Basım, 2016.
• Yavuz, Yusuf Şevki. “Ruh”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 35/197-199. İstanbul: TDV Yayınları, 2008.
• Yazır, Elmalılı Muhammed Hamdi. Hak Dini Kur’an Dili. İstanbul: Akçağ Yayınevi, 1979.
• Yeşilyurt, Temel. Çağdaş İnanç Problemleri. İstanbul: DİB Yayınları, 2. Basım, 2015.
• Zemahşerî, Cârullah Muhammed b. Ömer. el-Keşşâf ʻan hakâiki’t-tenzîl ve ʻuyûni’l-ekâvîl. Beyrut: Dâru’l-Fikr, ts.
• Zuheylî, Vehbe. et-Tefsîru’l-münîr. Beyrut: Dâru’l-Fikri’l-Muâsır, 1411/1991.