Opinions Of Classroom Teachers Who Have Inclusion Students On The Use Of Technology/Digital Content In Instructional Adaptation Studies: Sivas Sample

Yıl 2024, , 274 - 296, 15.10.2024

Emine Seçil Karamuklu , Burhanettin Karakoç

https://doi.org/10.54600/igdirsosbilder.1498739

Öz

The purpose of this research is to reveal the opinions of classroom teachers who have inclusive students regarding the use of technology/digital content in instructional adaptation studies. For this purpose, the research was designed as a descriptive case study, one of the qualitative research methods. The participants of the research consist of 10 classroom teachers who have inclusion students in their classes and are working in the central district of Sivas province in the 2023-2024 academic year. The data of the study was collected with a semi-structured interview form developed by the researchers. The data obtained was analyzed with content analysis. As a result of the research, it was revealed that teachers included instructional adaptation studies in their classes and provided the necessary technological studies for the students, however, there were some physical deficiencies, and it was concluded that instructional adaptations and the use of technology/digital content should be given to teachers as in-service training.

Anahtar Kelimeler

Special education, individual with special needs, inclusion/integration, technology/digital content, content analysis

Kaynaştırma Öğrencisi Olan Sınıf Öğretmenlerinin Öğretimsel Uyarlama Çalışmalarında Teknoloji/Dijital İçerik Kullanımına İlişkin Görüşleri

Öz

Bu araştırmanın amacı kaynaştırma öğrencisi olan sınıf öğretmenlerinin öğretimsel uyarlama çalışmalarında teknoloji/dijital içerik kullanımına ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Bu amaç ile araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden betimsel bir durum çalışması olarak tasarlanmıştır. Araştırmanın katılımcılarını 2023-2024 eğitim-öğretim yılında Sivas ili merkez ilçesinde görev yapmakta olan sınıflarında kaynaştırma öğrencisi olan 10 adet sınıf öğretmeni oluşturmaktadır.Araştırmanın verileri araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmıştır. Elde edilen veriler ise içerik analizi ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, öğretmenlerin sınıflarında öğretimsel uyarlama çalışmalarına yer verdiği öğrenci için gerekli teknolojik çalışmalar sunduğu bununla birlikte birtakım fiziki eksiklikler yaşandığı ortaya çıkmış ayrıca öğretimsel uyarlamaların ve teknoloji/dijital içerik kullanımının öğretmenlere hizmet-içi eğitim olarak verilmesinin bir gereklilik olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

özel eğitim, özel gereksinimli birey, kaynaştırma/bütünleştirme, teknoloji/dijital içerik, içerik analizi

Etik Beyan

Yazarlar makaleye eşit oranda katkı sunmuşlardır. Etik açıdan aykırı herhangi bir iş ve işlem gerçekleştirilmemiştir.

Destekleyen Kurum

Yoktur.

Teşekkür

Dergi ekibine gerçekleştirdikleri özverili süreçler için teşekkürler.

Kaynakça

• Akkuş, Ş. (2019). Fen bilimleri dersine giren öğretmenlerin kaynaştırma eğitimine yönelik görüşlerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya
• Aktaş, B., & Çiftçi-Tekinarslan, İ. (2016). Müzik öğretmenlerinin kaynaştırma öğrencilerine yönelik yaptıkları öğretim uyarlamalarının belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16 (Ipekyolu Özel Sayısı), 2165-2179.
• Arkan, A. (2018). Teknoloji, Eğitim ve Gelecek. Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı (SETA). Erişim Adresi: https://www.setav.org/teknoloji-egitim-ve-gelecek/(Erişim Tarihi: 03.06.2024)
• Atbaşı, Z. (2020). Öğrenme güçlüğünde müdahaleye yanıt modeli ve uygulanması. Kurnaz, A. ve Sarı, H. (Ed.), Öğrenme güçlüğü olan öğrenciler ve eğitimleri içinde (ss. 152-173). Ankara: Pegem Akademi.
• Aykut, Ç. (2012). Öğretimde planlama ve uygulama. Özmen, E. R. (Ed.). Zihinsel engellilerde öğretmenlik uygulaması öğrencilikten öğretmenliğe geçiş süreci içinde (ss. 152-173). Ankara: Pegem Akademi.
• Ballone, L. M., & Czerniak, C. (2001). Teachers beliefs about accommodating students learning styles in science classes. The Electronic Journal for Research in Science & Mathematics Education, 6(2), 1-43.
• Batmaz, G. (2017). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma öğrencilerine yönelik yaptıkları öğretimsel düzenlemeler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Denizli: Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Beler, Y., & Avcı, S. (2011). Öğretim farklılaştırılmasında etkili bir strateji: Katlı öğretim. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 109-126.
• Bilgiç, E. (2018). Kaynaştırma uygulamalarındaki öğretimsel uyarlamalar eğitiminin sınıf öğretmenlerinin öğretimsel uyarlamaların önemine ilişkin görüşlerine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Brackenreed, D. (2008). Assistive Technology As An Accommodationfor A Student With Milddi Sabilities: The Case Of Alex. Exceptionality Education International, 18(2), 69-81.
• Brownell, M. T., Ross, D. D., Colon, E. P., & McCallum, C. L. (2005). Critical features of special education teacher preparation: A comparison with general teacher education. e Journal of Special Education, 38(4), 242-252.
• Cavkaytar, A., Melekoğlu, M., & Yıldız, G. (2014).Geçmişten günümüze özel gereksinimli olma ve zihin yetersizliği: Dünya’da ve Türkiye’de kavramların evrimi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Eğitim Özel Sayısı, 111-122.
• Corno, L. Y. N. (2008). On teaching adaptively. Educational Psychologist, 43(3), 161-173.
• Curacı, U. T. (2022). Eğitimde teknolojinin kullanımı. Kaytek Dergisi, 3(2), 166-174.
• Çevik, M., & Çevik, Ö. (2016). Fen bilimleri dersinde proje tabanlı öğrenme yaklaşımının ilkokulda öğrenim görmekte olan hafif düzeyde zihinsel engele sahip öğrencilerin akademik başarılarına ve tutumlarına etkisi. Education Sciences, 11(1), 36-48.
• Daniels, V.I. (1998). How to manage disruptive behavior in ınclusive classrooms. Teaching Exceptional Children, 30(4), 26–31.
• Dieker, L. A., & Murawski, W. W. (2003). Co-teaching at the secondary level: unique issues, current trends and suggestions for success. High School Journal, 86(4), 1-14.
• Fidan, K. N. (2008). İlköğretimde araç gereç kullanımına ilişkin öğretmen görüşleri. Ankara Üniversitesi Kuramsal Eğitimi Bilim Dergisi. 1(1), 48-61.
• Gözün; Ö., Yıkmış, N. (2005). İlköğretim Müfettişlerinin Kaynaştırma Uygulamasına İlişkin Görüş ve Önerilerinin Belirlenmesi. 14. Ulusal Özel Eğitim Kongresi’nde Sunulan Bildiri, Bolu, Türkiye.
• Johnson, L., Adams Becker, S., Estrada, V., & Freeman, A. (2014a). NMC Horizon report: 2014 higher education edition. Austin, TX: The New Media Consortium.
• Johnson, L., Adams Becker, S., Estrada, V., & Freeman, A. (2014b). NMC Horizon report: 2014 K-12 edition. Austin, TX: The New Media Consortium.
• Karabıyık, V., & Işıkdoğan-Uğurlu, N. (2019). Zihin engelliler öğretmenliği bölümü öğretmen adaylarının özel eğitim uygulama merkezlerinde yapılan öğretimsel düzenlemelere ilişkin görüşleri. Folklor/Edebiyat, 25(97-1), 2019/1.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. (20. Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi.
• Kargın, T., Güldenoğlu, B., & Şahin, F. (2010). Genel eğitim sınıflarındaki özel gereksinimli öğrenciler için yapılması gereken uyarlamalara ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşlerinin incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(4), 2431-2464.
• Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: Tanımı, gelişimi ve ilkeler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 1-13.
• Kırcaali-İftar, G. (1998). Özel gereksinimli bireyler ve özel eğitim. Eripek, S. (ed.), Özel eğitim (s. 1-14) içinde. Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Kaya, Z., Vangölü, M. S., Marufoğlu, M., & Özdemir, M. (2023). Lise öğrencilerinin dijital bağımlılık ve iyi oluş düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi, E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14(1), 117- 138. Doi: https://doi.org/10.19160/e-ijer.1173642
• Kontaş, H. (2012). Üstün yetenekli çocukların eğitiminde farklı stratejiler. Geleceğin Mimarı Üstün Yetenekliler Sempozyumu. Tekirdağ.
• Kot, M., Sönmez, S., Yıkmış, A., & Çiftçi-Tekinarslan, İ. (2015). İlkokul 4. Sınıf öğretmenlerinin sosyal bilgiler dersi kapsamında zihinsel yetersizliği olan kaynaştırma öğrencisine yönelik uygulamaları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15 (USBES Özel Sayı), 231-246.
• Kurnaz, A., & Seçil-Karamuklu, E. (2022). Sosyal bilgiler eğitimi alanında yapılmış öğretimsel uyarlama çalışmaları üzerine sistematik bir derleme. Turkish Special Education Journal: TSPED. 4(1), 2022.
• Metin, E. (2018). Eğitimde teknoloji kullanımı öğretmen eğitimi: Bir durum çalışması. Yüksek Lisans Tezi. Bahçeşehir Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2018). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği, 7 Temmuz 2018. T.C. Resmi Gazete. 30471
• Molosiwa, S., Mukhopadhyay, S., & Moswela, E. (2016). Accessing the general curriculum for students with learning disabilities: Challenges and opportunities. Mier Journal of Educational Studies, Trends and Practices, 4(1), 111-122.
• Özkubat, U., Sanır, H., & Özmen, E. R. (2021). Öğrenme güçlüğü olan öğrencilere yönelik yapılan öğretimsel uyarlamalara ilişkin öğretmen görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(3), 881-900.
• Özmen, E. R. (2012). Temel öğretim öğretmenleri için kaynaştırma uygulamaları ve özel eğitim, öğretim ilkeleri ve öğretimsel uyarlamalar. Ankara: Vize Yayıncılık.
• Parsons, S. A., & Vaughn, M. (2014). A multiple case study of two teachers’ instructional adaptations. Alberta Journal of Educational Research, 59(2), 299-318.
• Reed, P., Bowser, G. (2005). Assistive technology and the IEP. D. Edyburn, K. Higgins, & R. Boone (Ed.), Handbook of special education technology research and practice (61-77). Whitefish Bay, WI: Knowledge by Design
• Sakallı-Gümüş, S. (2013). Özel eğitim. A. Cavkaytar, (Ed.), Özel eğitim içinde (81-100). Ankara: Vize Yayıncılık.
• Seçil-Karamuklu, E. (2023). Kaynaştırma ortamında birlikte öğretim ile uygulanan uyarlanmış sosyal bilgiler öğretiminin özgül öğrenme güçlüğü tanılı öğrencilerin bilişsel ve duyuşsal özelliklerine etkililiğinin incelenmesi. Doktora Tezi. Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Sucuoğlu, B., & Akalın, S. (2010). Kaynaştırma sınıflarına alternatif bir bakış: Çevresel davranışsal değerlendirme ile öğretimsel özelliklerin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 11(1), 19-37.
• Sucuoğlu, B., & Kargın, T. (2006). İlköğretimde kaynaştırma uygulamaları: Yaklaşımlar, yöntemler, teknikler. Morpa Kültür Yayınları.
• Şahin, A., & Atbaşı, Z. (2020). Olumlu okul iklimi oluşturmada öğretmenin rolünün incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(3), 672-689.
• Thomas, G. (2011). A typology for the case study in social science following a review of definition, discourse, and structure. Qualitative Inquiry, 17(6), 511-521.
• Uzoğlu, M., & Denizli, H. (2016). Fen bilimleri dersi öğretmenlerinin kaynaştırma uygulamaları sürecine ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 13(1), 3-37.
• Üçler, A. M. (2017). Kaynaştırma öğrencisi bulunan Türkçe öğretmenlerinin öğretim uyarlamalarına ilişkin yaptıkları çalışmaların belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Lefkoşa: Yakın Doğu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Vural, M., & Yıkmış, A. (2008). Kaynaştırma sınıfı öğretmenlerinin öğretimin uyarlanmasına ilişkin yaptıkları çalışmaların belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 141-159.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yönter, S. (2009). İlköğretim kaynaştırma sınıfı öğretmenlerinin zihinsel yetersizliği olan öğrencilere yönelik matematik öğretimi uyarlamalarına ilişkin görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Ng, Wan. (2015). New Digital Technology in Education. Conceptualizing Professional Learning for Educators. Springer Cham Heidelberg New York Dordrecht London, 2015.