BibTex RIS Kaynak Göster

1940 Sonrası Modern Türk Şiirinde İthaf Edilmiş Şiirler

Yıl 2020, Sayı: 21, 37 - 54, 01.01.2020

Öz

Sanatçının eserini kendisini etkileyen, örnek aldığı ya da nüfuzu ve saygınlığından yararlanma gayesi ile bir başkasına adaması anlamına gelen ithaf, dünya ve Türk edebiyatında yer etmiş köklü bir gelenektir. İthaflar, sanatçının beslenme kanallarını, ilham kaynaklarını ve etkilendiği, dâhil olduğu sanat çevrelerini göstermesi bakımından edebiyat araştırmaları açısında da önemli kaynaklardır. Çalışmanın amacı, ithaf geleneğinin modern Türk şiirine nasıl yansıdığı, ne tür bir gelişme gösterip nerelere vardığını saptayabilmektir. İnceleme 1940 sonrası eser vermiş şairler ve şairlerin şairlere, yazarlara ve sanatçılara ithaf ettikleri şiirlerle sınırlandırılmıştır. Siyasetçilere, anneye, babaya, kardeşe, eşe, sevgiliye, çocuğa ve dostlara ithaf edilenler çalışmanın dışında tutulmuştur. Bu kısıtlamanın sebebi modern Türk şairlerinin edebiyat ve sanat dünyasındaki beslenme kanallarını tespit edebilmektir. Araştırma sonucunda ulaşılan ithaf şiirler sanat alanına göre sınıflandırılarak değerlendirilmiştir. Böylece ithaf geleneğinin 1940 sonrası Türk şiirindeki yeri ve önemi ortaya konulmuştur.

Kaynakça

  • Asaf, Ö. (2014). Çiçek Senfonisi. İstanbul: YKY.
  • Berk, İ. (1999). Eşik, Toplu Şiirler I. İstanbul: YKY.
  • Berk, İ. (1999). Akşama Doğru 1984-2005, Toplu Şiirler III. İstanbul: YKY.
  • Berk, İ. (1992). “İkinci Yeni’nin İlkeleri ya da Salt Şiir”. Şairin Toprağı. İstanbul: Simavi Yayınları, s.105.
  • Cansever, E. (2018). Sonrası Kalır II, Bütün Şiirleri. İstanbul: YKY.
  • Eyüboğlu, B. R. (1990). Bütün Eserleri. Ankara: Bilgi Yayınları.
  • İnalcık, H. (2010). Şâir ve Patron. Ankara: Doğu-Batı Yayınları.
  • Karakoç, A. (2006). Dosta Doğru. Ankara: Alperen Yayınları.
  • Karataş, T. (2002). “Türk Edebiyatında İthaf Terimi Hakkında Bir Araş- tırma”, Bilig, 22: 87-108.
  • Karlıova, R. (2009). “Metnin Gizli Anahtarı İthaf”, Kitap Zamanı, S. 39, Erişim Tarihi: 20.06.2019, http://baysungur.blogcu.com/metnin- gizli-anahtari-ithaf/5319392.
  • Külebi, C. (2004). Bütün Şiirleri. İstanbul: Adam Yayınları.
  • Oğuzcan, Ü. Y. (2004). Taşlamalar Hicivler 1-2. Ankara: Özgür Yayınları.
  • Oktay, A. (2002). Toplu Şiirler (1963-1996). İstanbul: YKY.
  • Süreya, C. (2002). Sevda Sözleri - Bütün Yapıtları, Şiirler -. İstanbul: YKY.
  • Şemseddin Sami (2014). Kâmûs-ı Türkî. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncı- lık.
  • Tamer, Ü. (2014). Güneş Topla Benim İçin. İstanbul: Islık Yayınları.
  • Tarancı, C. S. (1948). Otuz Beş Yaş. İstanbul: Varlık Yayınları.
  • TDK (2011). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Uyar, T. (2000). Dünyanın En Güzel Arabistanı. İstanbul: Can Yayınları.
  • Yavuz, H. (2007). Büyüsün, Yaz , Toplu Şiirler 1969-2005. İstanbul: YKY.

Dedicated Poems in Modern Turkish Poetry After 1940

Yıl 2020, Sayı: 21, 37 - 54, 01.01.2020

Öz

The dedication, which means that the artist's work is influenced by someone or dedicates it to someone else in order to benefit from his influence and respectability, is a deep-rooted tradition that has taken place in the world and Turkish literature. Dedications are also important sources for literary research in terms of showing the artist's nutrition channels, inspiration sources and the art circles in which she/he is influenced. The study aims to determine how the dedication tradition is reflected in modern Turkish poetry, and what kind of development it has reached. The study was limited to the poems dedicated to poets, writers and artists who had written after 1940. Those dedicated poems to politicians, mothers, fathers, lovers, children and friends were excluded from the study. The reason for this restriction is to determine the nutrition channels of modern Turkish poets in the world of literature and art. The dedicated poems obtained from the research were evaluated by classifying according to the art field. Thus, the place and importance of the dedication tradition in Turkish poetry after 1940 has been revealed.

Kaynakça

  • Asaf, Ö. (2014). Çiçek Senfonisi. İstanbul: YKY.
  • Berk, İ. (1999). Eşik, Toplu Şiirler I. İstanbul: YKY.
  • Berk, İ. (1999). Akşama Doğru 1984-2005, Toplu Şiirler III. İstanbul: YKY.
  • Berk, İ. (1992). “İkinci Yeni’nin İlkeleri ya da Salt Şiir”. Şairin Toprağı. İstanbul: Simavi Yayınları, s.105.
  • Cansever, E. (2018). Sonrası Kalır II, Bütün Şiirleri. İstanbul: YKY.
  • Eyüboğlu, B. R. (1990). Bütün Eserleri. Ankara: Bilgi Yayınları.
  • İnalcık, H. (2010). Şâir ve Patron. Ankara: Doğu-Batı Yayınları.
  • Karakoç, A. (2006). Dosta Doğru. Ankara: Alperen Yayınları.
  • Karataş, T. (2002). “Türk Edebiyatında İthaf Terimi Hakkında Bir Araş- tırma”, Bilig, 22: 87-108.
  • Karlıova, R. (2009). “Metnin Gizli Anahtarı İthaf”, Kitap Zamanı, S. 39, Erişim Tarihi: 20.06.2019, http://baysungur.blogcu.com/metnin- gizli-anahtari-ithaf/5319392.
  • Külebi, C. (2004). Bütün Şiirleri. İstanbul: Adam Yayınları.
  • Oğuzcan, Ü. Y. (2004). Taşlamalar Hicivler 1-2. Ankara: Özgür Yayınları.
  • Oktay, A. (2002). Toplu Şiirler (1963-1996). İstanbul: YKY.
  • Süreya, C. (2002). Sevda Sözleri - Bütün Yapıtları, Şiirler -. İstanbul: YKY.
  • Şemseddin Sami (2014). Kâmûs-ı Türkî. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncı- lık.
  • Tamer, Ü. (2014). Güneş Topla Benim İçin. İstanbul: Islık Yayınları.
  • Tarancı, C. S. (1948). Otuz Beş Yaş. İstanbul: Varlık Yayınları.
  • TDK (2011). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Uyar, T. (2000). Dünyanın En Güzel Arabistanı. İstanbul: Can Yayınları.
  • Yavuz, H. (2007). Büyüsün, Yaz , Toplu Şiirler 1969-2005. İstanbul: YKY.
Toplam 20 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Sibel Bulut - Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Ocak 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Sayı: 21

Kaynak Göster

APA -, S. B. (2020). 1940 Sonrası Modern Türk Şiirinde İthaf Edilmiş Şiirler. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi(21), 37-54.